سلام دوست عزیز، من pov این بخش که اشاره فرمودید رو ندیدم ولی کلا pov:point of view میشه به نوعی حرکت در زمان و شخص داستان تعبیر کرد. ما در فارسی وقتی داستانی رو بیان میکنیم که ممکنه ترتیب وقوع حوادثش ثابت نباشه. مثلا پلیس شخصی رو که دزدی کرده بود دستگیر کرد. تجسم این جمله در زمانهای مختلف و ترتیب وقوعشون مهم هست. میشه گفت یکی از بخشهای مشکل در هنگام صحبت کردن حفظ و رعایت این زمانها هست که نمیشه به ذهن اجازه بدهیم حلاجی کنه و بعد از آنالیز ذهنی، صحبت کنیم. با تمرکز بر این بخش از درسها که در اکثر بسته ها هست میشه به تسلط لازم رسید. نیاز به تمرین و تکرار هست و در ابتدا لازم هست تجسم ذهنی حرکت زمانی داشته باشیم و به مرور دیگه نیاز نیست و قابلیت گفتن و حرف زدن بالا میره ان شاالله.
استاد ناصری @hnaseri بزرگوار ببخشید جسارت بنده رو، من احساس کردم بد نباشه یکم بیشتر در مورد این بخش توضیح بدهم.
سلام دوست بزرگوار.ممنون بابت توضیح کاملتون.بله این بخش سوالو جواب نبود یه ماجرارو در زمانهای مختلف میبره.فقط اینکه اساتید میگن به گرامر توجه نکنیم خب پس چه جوری زمانای مختلفو بسازیم؟؟اگه به ساختار گرامری زمان جمله دقت نکنیم که یاد نمیگیریم.
با فرض اینکه در حد اطلاعات آموزش دوران دبیرستان با زبان آشنایی داشته باشیم با تکرارهای متوالی pov و توجه در تغییر بیان و ساختار زمانی، به نظرم یادگیری گرامر خود بخود رخ میده، و اینکه در اینجا گفته میشه گرامر نیاز نیست تاکید بر حفظ روابط گرامری هست یعنی دیگه لازم نیست ساختار مثلا آینده بگیم will + verb بلکه تاکید بر این میشه یاد بگیریم وقتی قرار هست داستانی در آینده رخ بدهد چطور شما اون رو نقل میکنید و با تکرار در جملات مختلف این ساختار در ذهن ثبت میشه.
البته یه نکته هم این که فقط ساختار گرامر و زمان نیست، ضمایر، حروف اضافه ، آموزش داده میشه در خود مینی استوری. یه سری گرامرهای پیشرفته ممکن هست که آموزش داده نشه که تاکیدی بر یادگیری نیست و شاید مختص آزمونها باشه. ولی مطمئن باشید وقتی به سطحی از زبان برسید که بتونید صحبت کنید با گسترش مطالعاتتون، خودتون متوجه یه سری گرامرهای پیشرفته میشوید واسه همین مساله ای جی هوگ تاکید میکنند که یادگیری زبان انگلیسی ممکنه پایانی نداشته باشه و شما هر روز چیزهای جدید آشنا میشید.