ممکنه این قسمت رو هم معنی کنید؟
If greed were not the master of modern man how could it be that the frenzy of consumerism does not abate at higher standards of living and that
it is precisely the richest societies which pursue their economic advantage with the greatest ruthlessness?
من خودم به طور کلی اینطور معنی کردم:
اگر حرص و طمع استاد انسان امروزی نبوده پس چطور هیجان مصرف گرایی در سطوح بالای زندگی فروکش نکرده و جوامع ثروتمند تر با بیرحمی خیلی بیشتری مزایای اقتصادیشان را دنبال میکنند؟
======================
این تاپیک مربوط به درس «درس اصلی» در اپلیکیشن زبانشناس است (دوره «بسته ی انگلیسی قدرت»، فصل «کوچک زیباست: اقتصاد با ابعاد انسانی»)