سلام چطور میتونم از سطح نسبی خودم آگاه بشم؟
با تشکر
1 پسندیده
سلام
با تخمین تقریبا مناسبی سطحتون متوجه میشید
(البته در زمینه گرامر و واژگان)
5 پسندیده
من دو سال پیش این جور تست هارو شرکت کردم اینترمدیت بودم
تازگی هم شرکت کردم همون
2 پسندیده
یعنی پیشرفتی نداشتین :)) یا این دستگاه درست کار نمیکنه :))
1 پسندیده
شاید بخاطر اینه که گرامرتون پیشرفتی نداشته
روش آقای ای جی صحبت کردن و کمی هم نوشتن بصورت ناخودآگاه رو تقویت میکنه
که خیلی خوبه
اما این روش برای آزمون های آکادمیک و انگلیسی رسمی بی فایده ست
واضح تر بگم، روش آقای ای جی انگلیسی غیر رسمی رو یاد میده. این آزمون ها و تست ها انگلیسی رسمی رو تست میکنن
.
.
.
و اکثر افرادی که در ابتدای راه هستن یا تازه میخوان با زبانشناس کار کنن، سابقه ای در خصوص یادگیری انگلیسی غیر رسمی ندارن، بنابراین این تست ها بخوبی سطح زبانی اونها رو مشخص میکنه. (سطح انگلیسی رسمی که در کلاسها، مدارس و دانشگاه ها یاد گرفتن)
2 پسندیده
شما استاد هستین، اما برای بقیه یه مثال بزنم
تو صحبت کردن عامیانه و غیر رسمی شاید مهم نباشه شما کدوم یکی از حرف های اضافه زیر رو با فعل زیر به کار میبرید
Arrive in
Arrive at
Arrive to
اما در این تست ها و انگلیسی رسمی هر کدوم اینا یه معنایی داره و کاربرد منحصر بفرد
3 پسندیده
واسه من حدودا ۵ ۶ تا سوال نداشت و فقط جواب ها بود
1 پسندیده
شاید مشکل از مرورگرتونه
با لپتاپ، تبلت یا مرورگر دیگه ای امتحان کنید
1 پسندیده
خودم شدم 30/50
Upper intermediate
B2
ولی حس میکنم پایین ترم آخه موقع حرف زدن قفل میکنم
1 پسندیده
خب سلامی دوباره. من لازم دونستم از چیزی که یاد گرفتم طی مطالعاتم، با شما به اشتراک بزارم.
با صحبت های شما میشه این برداشت رو کرد که این سیستمی که شما معرفی کردید به کل مشکل داره.
چون داره سطح من رو به کل غلط نشون میده. اینکه شما میگید من از لحاظ گرامری پیشرفت نکردم نمیدونم از کجا میاد ولی این هم اساسی نداره و غلطه. اینکه من فرمول هارو بلد نیستم و یا اسم قواعد رو نمیدونم، دلیل بر این نیست که گرامر هیچی بارم نیست.
بیاید به کل حرفای شما رو آنالیز کنیم.
انگلیسی یک زبانه و زبان یک درس نیست بلکه ابزاره ارتباطیه. این ابزار ارتباطی هیچ منطق، و طبقه بندی ای نداره. اینکه بگیم آقا جان یا خانوم جان شما آکادمیکت خوبه ولی غیر رسمیت بده به کل درست نیست و این موضوع فقط در عموم مردم باب شده که یه سری از افراد سودجو تا میتونن ازشون پول بکنن.
دلیل این موضوع رو بهتون میگم:
بیاید مثل عموم مردم این ابزار رو به دو بخش تقسیم کنیم. ۱. انگلیسی واقعی ۲. انگلیسی دروغین
اول دروغین رو توضیح میدم:
انگلیسی دروغین به انگلیسی ای گفته میشه که تدریسش آسون تره، و از بابت تست ها و استرسی که مردم بابت یه کاغذ به اسم مدرک دارن نشات میگیره تا جیب خیلیارو پر کنه.
تو این نوع زبان، تا میتونن زبان واقعی رو میپیچونن و از کلمات قلمبه سلمبه استفاده می کنند تا یه مطلب رو شاخ نشون بدن. ما همین موضوع رو تو فارسی داریم و تو تمام زبان ها هم داریم.
نمونه فارسیش رو من براتون مثال میزنم. یادمه تو رشته حسابداریم کلمه ذی حساب رو بلد نبودم. کلماتی عجیب غریب مثل مستتر، و…
الان شما میای به من چی میگید؟ میگید اه چقدر فارسیت بده؟ آکادمیکت ضعیفه؟ یا مثلا یه خارجی میاد منو مورد انتقاد قرار میده که مثلا خودش اینارو بلده ولی من به عنوان یه ایرانی تو کلم نمیره؟
در صورتی که این کلمات به شکل خیلی خیلی ساده هم میشه مورد استفاده قرار بگیرن تا همه متوجه بشن. ولی قرار نمیگیرن. چرا؟ چون مطلب رو باید شاخ جلوه بدن. اووووف کلمه مستتر…
معمولا اینا برای کتاب درسیاست و کتاب درسیا واسه چیه؟ امتحان… امتحان برای چیه؟ مدرک و مدرک برای چیه؟ برای پیدا کردن شغل. ولی آیا کافیه؟ خیر.
انگلیسی واقعی چیه؟
باز تاکید میکنم زبان قادر به طبقه بندی شدن نیست. برای توضیح دارم عرض میکنم.
شما گفتید انگلیسی ای جی غیر رسمیه، آکادمیک رسمیه.
من تا جایی که میدونم ما تو زندگی دوجور مطلب می نویسیم و یا صحبت می کنیم.
یک مودبانه، دو خودمونی.
درسته؟
مودبانه برای محل کار، نامه های اداری و صحبت با غریبه و…
خودمونی برای دوستان، خونواده و آشنایانه.
آیا مطالب ای جی هوگ، این دو مورد رو شامل نمیشه؟ اصلا ای جی کیلو چنده؟
متود TPRS رو همه چی میتونه پیاده شه. حتی همون مطالبی که شما عرض می کنید.
شما به این دو زبان واقعی نیاز دارید برای زندگی کردن.
یادمه شما به من گفتید حیفه که گرامر نمیخونم با این سطحم یا یادمه تو یه مطلبی به یکی از دوستان گفتید مکالمش خوبه ولی گرامرش ضعیفه باید بخونه تا خوب شه. از نظر من کاملا اشتباه می کنید.
چون خوندن برابر با مهارت نیست بلکه دانستنه. و به قول تونی رابینز:
Understanding and 3$ will almost give you a star box
چون استار باکس ۴ دلاره و شما فقط ۳ دلار دارید. با “دونستن” که ارزشش ۰ هست هیچی بدست نمیارید.
بلکه با مهارت می تونید چیزی رو به انجام برسونید، که مهارت از انجام دادن میاد.
حالا همه این روضه خونیارو من میزارم کنار.
میرسیم به تست تافل، آیلتس و…
چون مطمئنم الان تو ذهنتون اینه که یه نفر میخواد مدرک بگیره چی؟ ای جی که آکادمیک نیست.
یه نفر که انگلیسی عمومی بلده بشینه دو تا ۴ ماه تافل بخونه نمره بالا میگیره؟
یا یه نفر که از همون اول گرامر میخونه و…؟
ما داریم از بازده زمانی صحبت می کنیم.
مشخصاً من الان فقط به حداکثر دو ماه زمان برای تمرین نیاز دارم تا نمره بالا ۱۰۰ تافل بگیرم.
۱. نمره نوشتاری با یه نمونه مقاله اوکیه
۲. نمره اسپیکینگ هم که من الان فلوئنت هستم و مشکلی ندارم، فقط کافیه در قالب اون تمرین کنم.
۳. نمره ریدینگ و لیسنینگ هم فقط کافیه مطالب مورد نیاز رو بخونم و گوش بدم.
دو ماه تلاش فشرده
استیو کافمن تاکید میکرد که مردم اشتباه می کنن سراغ منابع آکادمیک میرن، چون که با انگلیسی عمومی باید آکادمیک یاد گرفت. و وقتی عمومیت خوب باشه نمرت بالا میاد نه آکادمیک.
نزارید با این ایده های آکادمیک و رسمی و غیر رسمی شمارو از لذت زبان بندازن.
شما حتی گرامرتون فاجعه هم باشه، میتونید مکالمه کنید و زندگیتون رو راه بندازن و اینم بدونید. گرامر مکالمه تا ابد فاجعه نمیمونه، هر چه مکالمه بیشتر انجام شه و طرف کنجکاو باشه سریع تر مکالمش خوب میشه.
نیازی هم به گرامر نیست
اون تست ها هم نتایجش مثل مدارسه.
همه یه روش. همه یک معیار. با موضوعاتی محدود.
هر کی نمرش بده. پس انگلیسی بده
16 پسندیده
دقیقاً این موضوع رو من تو فارسی مثال میزنم
گفتم منطقی پشت زبان نیست درسته؟
نمونش:
شما سر سفره میشینید.
درسته؟
واقعیت: شما کنار سفره میشید نه سرش
یادمه George Carlin تو یکی از استند آپ هاش این موضوع رو به طنز بیان کرده بود، بحث سر این بود که چرا مردم میگن Get on the plane
گفته بود:
I don’t wanna get on the plane, because it’s dangerous.
I will get in the plane.
حتی خود بومی زبان ها هم براشون اینها بی منطقه. پس دلیل اینهمه درگیری ما غیر بومی زبان ها با اینا چیه؟
تست؟
باز هم تاکید میکنم. آزمون ها فقط آزمون هستند. زبان نیستند.
حتی اگه یکی قصد شرکت در آزمون هم داشته باشه، باید انگلیسی عمومی بخونه.
اون دوستمون که پرسیدن سطحم حدودی چقدره مطمئناً برای منابع پرسیدن.
پس میشه از دروس براشون مثال زد. یا بهترین حالت تعیین سطح مکالمه و ارزیابی حضوریه.
ما آلترنتیوش رو در نظر میگیریم که میگیم دروس رو چک کنید ببینید چقدرش رو متوجه میشید.
10 پسندیده
مرسی عالی بود کامبیز جان
چند روز پیش تو اینستا با یکی از دوستان که قراره به زودی آژمون آیلتس بده داشتم چت انگلیسی میکردم و برام فیدبک میداد.سطح انگلیسیش خوبه گفت که با این نوشتارو گفتار همه ی بومی زبانها متوجه منظور و حرف تو میشن ولی برای آزمون های آکادمیک فلان لازمه گرامرتو تقویت کنی.گفتم من فعلن نیازی به آزمون اینا ندارم.
برام یه چند تا پیج وکب کدینگ تو اینستا معرفی کرد که بالای دویست هزار فالوئر دارن گفت از طریق کدینگ میتونی کلمات رو خیلی خوب به خاطر بسپاری و مشکلی نداشته باشی.من گفتم من روش گسترده خوانی و گسترده شنوی را خیلی میپسندم وخیلی به کارم میاد وکاری به کدینگ اینا ندارم.گفتش که تا بحال چیزی راجع به گسترده خوانی نشنیده ام.مقالات شما دوستان رو بهش لینک کردم راجع به گسترده خوانی و…بعدش گفت که این روش خیلی خیلی عالیه ولی یخرده زمانبره برای یادگیری واژه ها و جملات و… گفتم که عجله ایی تو یادگیری انگلیسی ندارم.
6 پسندیده
من توی این آزمون 46 تست رو درست جواب دادم. اما اگه بخوام صادقانه بگم سطح زبان من pre-intermediate هست. چون listening و speaking رو خیلی قوی نیستم. به نظرم این آزمون می خواد بگه که سطح گرامر زبان تون چطوره نه تمامی حوزه های زبان.
6 پسندیده
سلام دوباره خدمت دوستان
ممنونم از آقا @YoKambiz بابت توضیحات کامل و وقتی که گذاشتند
اول در مورد تست خدمتتون عرض کنم
من اگه این تستو معرفی کردم بخاطر این بود که افرادی که تازه کار هستند و میخوان با زبانشناس کار کنن، اکثرا تو همین سیستم غلط آموزشی مدارس و کلاسها و… زبان یاد گرفتن. پس این تست میتونه سطح ما رو براساس همین سیستم غلط بسنجه. داخل پرانتز هم ذکر کردم که فقط برای واژگان و گرامره. خود آقای ای جی اومده سطح بندی کرده دوره ها رو. که اون سطح بندی هم منطبق با این تست هاست. مثلا کسی که سطحی در حدود بی داره دوره ی قدرت براش مناسبه. اگه ای باشه دوره های پایینتر و بی 2 و بالاتر هم سایر دوره ها. این که شما میفرمایید طرف آزمون و خطا کنه هم راهیه. اما اگه رفت وسطش و زیادی سخت بود یا زیادی اسون بود راه حل چیه ؟ قطعا راه علمی نیست و این تعیین سطح ها میتونن راهنمای خوبی برای شروع باشن. (برای شروع دوره های ای جی فقط کافیه سطح واژگان خودمون بدونیم، اسپیکینگ و لیسنینگ و کمی هم گرامر خود ای جی یاد میده @Nobleman .)
شما وقت زیادی روی زبان میگذارید و گذاشتید. قطعا تجارب شما از من و بعضی دوستان بیشتره
با صحبت های شما در مورد انگلیسی عمومی هم کاملا موافقم
اما احتمالا شما پایان نامه یا مقاله ی علمی-پژوهشی ننوشتید
چون آیلتس در برابر نوشتن مقاله ی آی اس آی یه شوخیه !!
شما از بعد دیگه ای به یادگیری زبان نگاه میکنید. اما یه بعد دیگه هم وجود داره
در کنار صحبت کردن، نوشتن نامه و بطورکلی زندگی با انگلیسی زبان ها، انگلیسی آکادمیک هم هست که مقداری متفاوت تره.
برای کسی که میخواد در یه کشور خارجی در مقاطع بالا تحصیل کنه، علاوه بر روش یادگیری دلی و لذتی شما، باید سختی یادگیری گرامرهای خشک و قسمت خشن زبان رو هم متحمل بشه. به عنوان مثال خود من، مجبورم تو هر دو بعد یادگیری زبان بطور همزمان پیش برم. قطعا منم دوست دارم فقط کتاب داستان بخونم یا پادکست انگیزشی گوش کنم و تکنیک سایه بزنم و… ، اما مجبورم توی بعد دیگه هم پیش برم. بنابراین سرعتم کند تره
یه آدمی که بنگاه املاک یا خودرو داره خیلییی خوش زبونه و شاید از افراد عادی هم بهتر زندگیشو بچرخونه (کار اداری، روابط اجتماعی و…) اما همین فرد تو نوشتن یک مقاله خیلیییی به مشکل میخوره یا موقع سخنرانی علمی تو یه کنفرانس خیلی بد صحبت میکنه. (منظور طرز نوشتن یا صحبت کردنه نه محتوا)
که همین آدم باید بره کلاس زبان و ادبیات فارسی یا شش ماه، یک سال تمرین کنه برای یادگیری فارسی آکادمیک
4 پسندیده
من کلمات زیادی بلد بودم، یعنی واژگانم خوب بود
اما تا دوسه ماه پیش مکالمه م صفر بود. صفر !
اگه با این روش شما تست میشدم، سطحم زیر استارتر و در حد بچه ی ده ساله میشد
اما با شروع صحبت و شرکت توی یه کلاس اسپیکینگ یکمی یخم باز شد
اما الان هم با اینکه سطح واژگانم و لیسنینگم در حد بی 2 و یا بالاتره، به سختی صحبت میکنم و مشکل زیادی تو اسپیکینگ دارم
پس تست اسپیکینگ بتنهایی چاره ی کار نیست
الان دارم سرمو با دوره های سطح پایین گرم میکنم، تا وقتم که آزاد شد بطور جدی یکی از دوره های ای جی رو شروع کنم و قطعا از راهنمایی های شما در بخش انگلیسی عمومی استفاده میبرم
موفق باشید 
4 پسندیده