داستان و هدف شما از یادگیری انگلیسی چیه ؟ (تاپیک انگیزشی)

سلام خدمت دوستان عزیز…

امروز دوست دارم با هم به بحثی درباره اینکه چطور به سمت انگلیسی گرایش پیدا کردین و از کجا شروع کردین و چه شکست هایی در انگلیسی و چه موفقیت هایی داشتیم بپردازیم
خواهش میکنم همه شرکت کنید تا یه تاپیک جامع و خوب داشته باشیم و از تجربیات هم دیگه استفاده کنید
داستان من:
کلا داستان من از انگلیسی به سه دوره خلاصه میشه
1.یادگیری ناخودآگاه و به قول معروف زیر پوستی
2. یادگیری از روی تکست بوک ها
3. یادگیری انگلیسی به روش جدید ( که الان دارم استفاده میکنم)
قسمت اول داستان از اونجایی شروع میشه که دوره راهنمایی اومدم مدرسه و همون درس های داخل مدرسه و خوندیم this is a book و از این حرفا ولی خب من چیزی یاد نگرفتم ازش و درست زمانی بود که من پلی استیشن 1 خریدم و تقریبا یه کالکشن از انواع بازی هارو داشتم ولی اون مقطع من با رفیقام بازی ای رو انجام میدادیم به اسمه harvest moon: back to nature که با اسمه مزرعه دار مرسوم بود. تصور کنید که من هیچی از انگلیسی بلد نیسم و دارم یه بازی که ژانر RPG که مخفف Rule playing game هست رو بازی کنم که باید مثلا بنا به سوالاتی که داخل بازی میشه بازی و پیش ببرید و این چیزا، این بازی و روزی 2 تا 3 ساعت در روز انجام میدادم و در آخر تقریبا تمام سبزیجات و مواد و لوازم آشپزی و اسم غذا ها و … در بازی رو یاد گرفتم بدون اینکه اصلا دنبالش برم مثلا پاشم از دیکشنری استفاده کنم و این چیزا به مرور زمان کم کم بدون اینکه متوجه شم وارد مغزم شدن. این اولین مقطع از یادگیری زیر پوستی من بود تا اینکه وارد سن 16 شدم و اینترنت ای دی اس ال خریدم و شروع کردم به انجام بازی های فلش و خوندن کامیک ها. با دانش کمی که از بازی های پلی استیشن در قدیم داشتم شروع به فهمیدن کمی از این بازی ها و کامیک ها کردم ولی خب بازم سخت بود ولی باز چیزای زیادی ازشون یادگرفتم که تقریبا تا الان این روند و ادامه دادم (البته مقطعی خوندم نه پشت هم و همیشگی چون درس ها همیشه تداخل مینداختن تو تفریحات و سایر کارام و اگه نمیخوندم شبو باید تو پارک میخوابیدم )
قسمت دوم داستان من: از اونجایی شروع شد که اومدم دانشگاه واز یکی از استاد ها درباره یادگیری انگلیسیش سوال پرسیدم و گفتم که شما چجوری انگلیسی یاد گرفتین و کلاس رفتین یا نه؟ که گفتش من تو خونه خوندم و کلاس نرفتم، واسم حرفش جالب شد و گفتم که چه منابعی رو پیشنهاد میکنید که بخرم و منم شروع کنم که این منابع رو معرفی کرد که حدودا 5 سال پیش 55 تومن تموم شد واسم:
Interchange
Oxford Picture Dictionary
Key sentences by Manocher Sarkhabi
و یک کتاب گرامر که اسمش دقیق یادم نیست فک کنم از آقای فرجاد یه همچین اسمی بود ( از اونجایی که لاشم باز نکردم اسمش کلا یادم رفت)
خب این کتابا اومد دستم و من کلی ذوق داشتم که شروع کنم ولی نمیدونستم که از کدوم کتاب باید استفاده کنم با خودم گفتم خب دیکشنری تصویری که هم ترجمه داره هم عکس و صبحا میخونم و شبا یکمی از تکست بوک اینترچنج استفاده میکنم تمام تلاشمو کردم و تهش نتونستم ادامه بدم و در کل تونستم 3 فصل از دیکشنری رو بخونم و کتاب زرد اینترچنجم نشد که بخونم
با خودم گفتم اینجوری که انگیزه ای برام نمیمونه پس رفتم کلاس زبان شرکت کردم و دو ترم اونجا گذروندم که هر دو ترم نمره 100 گرفتم ( که الان بجز تلفظ برزیل هیچی یادم نیست ازش). و از اونجام اومدم بیرون چون هم دانش آموزاش خیلی ضعیف و بی اراده بودن هم معلماش زیادی آسون میگرفتن. تصمیم گرفتم که بیخیال انگلیسی شم و کلا اومدم بیرون
بخش سوم که مهم ترین قسمت داستان انگلیسیه منه: خب من تقریبا تو سن 19 سالگی زیاد تو انجمن ها میچرخیدم و عاشق مایکل جکسون بودم که تو یه سایت به اسم Fullmjj.ir عضو بودیم و با هم موزیک ویدیو های مایکل جکسون و زیرنویس میکردیم که من هیچ نقشی تو ترجمه نداشتم و فقط زیرنویس ها و زمانشو تنظیم میکردم چون حالیم نمیشد. هم زمان تو یه سایت دیگه هم بودم که اسمش دقیق یادم نیس، فک کنم MP3persia بود تو انجمنش یه تاپیک زدم با این عنوان Justin hater of world یه همچین چیزی که از عبارتش تابلوئه از گوگل ترنسلیت استفاده کرده بودم. یه پسره که انگلیسیش خیلی سطحش خوب بود کلی بهم حرف بار کرد و کلی مسخرم کرد که همون موضوع باعث شد دوباره تصمیم بگیرم انگلیسی بخونم ( چه انگیزه مسخره ای ) دوباره تکست بوک هامو برداشتم و شروع کردم خوندن و هم زمان با دوستام تو سایت Fullmjj درباره مایکل جکسون بحث میکردیم تا اینکه یه روز یه شخص که انگلیسیش خوب بود آی دی منو تو یاهو ادد کرد و شروع کرد انگلیسی حرف زدن باهام ( از سایت fullmjj آی دیمو برداشته بود) اون انگلیسی حرف میزد و من فارسی جوابشو میدادم که تهش برگشت گفت چرا انگلیسی حرف نمیزنی گفتم بلد نیسم گفت باشه پس منم فارسی حرف میزنم. یکم درباره خودش بهم گفت که از افغانستانه و برادرش مترجمه باهاش انگلیسی کار میکنه و از این حرفا، بهش گفتم که منم دوست دارم انگلیسی یاد بگیرم و میخوام دوباره تو کلاسا شرکت کنم و کتابامو بخونم، برگشت گفت الکی اینقد خرج نکن برو سایت میهن دانلود و effortless English رو دانلود کن خودم وقتی داداشم نیس از این استفاده میکنم و خیلی خوبه، اینجوری بود که با این مجموعه من آشنا شدم و شروع کردم خوندنش اول هفت قانونش رو خوندم و با کلیتش آشنا شدم و بعدش درساشو شروع کردم که خیلی اون موقع سخت بود چون سطحم واقعا ضعیف بود. یه مدت خوندم و بعدش یه اتفاق بد افتاد واسم و برادرمو از دست دادم و یکی دو سال بیخیال انگلیسی شدم چون روحیه نداشتم.
خلاصه الان که 22 سالمه از تقریبا بهار شروع کردم به خوندن دوباره این مجموعه و تا الان پیشرفت قابل توجهی کردم و الان میتونم با خارجی ها ارتباط برقرار کنم کتابای انگلیسی رو بخونم ( بستگی به سطحش داره همش نه) و راحت بتونم کامیک بخونم و بازی های RPG Maker انجام بدم که تو انجمنش هم شرکت میکنم و هر از چند گاهی باهاشون صحبت میکنم نه زیاد!!! با استفاده از یوتیوب دارم طراحی یاد میگیرم و خیلی چیزای دیگه
این بود کله داستان من از انگلیسی، البته الان دیگه انگیزه من تابلو نشدن جلو این و اون نیس و اصن از این ماجرا ترس ندارم که مسخره شم، انگیزه من الان ارتباط به مردم دنیاست و دوست دارم بتونم به خارج سفر کنم و خوش بگذرونم
ببخشید یکم زیاد شد دوست داشتم در این باره بحث کنیم و خوشحال میشم شما هم داستان خودتون رو تعریف کنید، لطفا آقا حسین هم داستان خودشو بگه چون شما تهه ماجرا هم رسیدی و داستان شما صد در صد از ماله من تاثیر گذار تره
دوستان بدون توجه به سطحشون داستان خودشونو بگن حتی اگه یه ماهه شروع کردن، چرا دارن انگلیسی میخونن؟ انگیزشون چیه؟ هدفشون چیه و…

دمت گرم دایی اشکمون رو دراوردی:joy:
منم بخش زیادیش مثل ماله خودته که سر فرصت میگم
انتظار داشتم خیلی بیشتر از اینا سنت باشه ولی همسن خودمی
شماره تماسی ایدی تلگرامی چیزی بده در تماس باشیم،اگه وقت داشتی شاید تونستی به ما هم کمکی بکنی،البته اگه مشکلی نداشته باشه
مجدد تشکر بابت این تاپیک خوبت حتما منم میزارم ماجرا رو هرچند کوتاه
راستی داری طراحی چی رو یاد میگیری؟

فدات داداش
طراحی دو ماهی شروع کردم دارم طراحی شخصیت های کامیک و مانگا و یاد میگیرم.
منتظر داستان خودت هستم

من خودم کلا از موقعی که کوچیک بودم دوست داشتم زبان انگلیسی یاد بگیرم اما فرصت نمیشد. دبیرستان که اومدم به دلیل اینکه در دبیرستان استعدادهای درخشان بودم، بعضی ها خیلی زبانشون خوب بود و تو کلاس صحبت میکردن و خوش میدرخشیدن. بنده هم فقط نظاره گر بودم . یه زمانی میخواستم که جدی جدی برم سر کلاس، اما مشکلات مالی مانع شد.

اما دانشگاه که شروع شد دیگه جدی جدی دوست داشتم زبان رو یاد بگیرم. اون زمان سریال فرندز خیلی باب شده بود. منم همشو خریدم (۵۶ دی وی دی شد ) اما بدلیل اینکه زیاد نمیفهمیدم همون فصل اولشو فقط نگاه کردم.

ترم ۳ تصمیم گرفتم برم کلاس. ترم اول افتضاح بود واقعا کلاس دلهره آوری بود برام. ترم دوم هم از وسطاش بیخیال شدم. بعد شروع کردم به کتاب گرامری خریدن و اینا… که اونم کاملا مشخص بود محکوم به شکسته.

یه زمانی یکی از این سال بالایی ها حرف خیلی خوبی بهم زد. گفت اگه میخوای زبان یاد بگیری تصمیمات عجولانه نگیر. روزی نیم ساعت نهایت یه ساعت کار کن (حالا رو هر چی) کم کم یاد میگیری. از اونجا به بعد بود که کم کم گفتم که حداقل فیلم و سریال رو در برنامم بذارم که رفته رفته پیش برم. خیلی خوب هم شد. دوباره شروع کردم فرندز رو نگاه کردم که تاثیر خوبی داشت. بعد خانواده ی سیمپسون ها رو دیدم. بعد یسری فیلم هایی مثل ارباب حلقه ها، بینوایان و … رو چند ده بار دیدم و بعضی دیالوگاشو کاملا حفظ بودم. مثلا فیلم موزیکال بینوایان به جرعت میتونم بگم نود درصد کل فیلم که همشم شعر هست رو حفظ کردم هنوزم بعضی از شعرهای قشنگشو حفظم که شاید قطعاتی ازش رو در تاپیک های مرتبط بیارم.

خلاصه همینجوری پیش رفتم تا اینکه یه زمانی فکر اپلی به ذهنم زد که میخواستم تافل بگیرم. اونجا باز اولش میخواستم در دام کتب گرامری بیفتم که خیلی اتفاقی وبسایت ای جی هوگ نجاتم داد

تافل رو که دادم تجربه ی خیلی خوبی برام بود. یکی از ضعفهایی که دیدم نبود نرم افزار خوب در حوزه زبان انگلیسی بود که فکر کردم شاید بشه این خلا رو پر کرد. که اینطور شد که وبسایت زبانشناس افتتاح شد و قصه یادگیری زبان انگلیسی بنده همچنان ادامه داره …

سلام , مرجان هستم , مدت زیادی بود دوست داشتم زبان انگلیسی رو مسلط بشم چون همیشه تو تحصیل توی خوندن کتابهایی که دوست داشتم به یه مانع میخوردم اینکه انگلیسی نمیفهمیدم و مثلا اون کتابی که لازم داشتم ترجمه نشده بود:-( . تا اینکه تو یه دوره موفقیت و پرورش افکار شرکت کردم ( ربطی به زبان انگلیسی نداشت, ولی یاد گرفتم چجوری تو بدست اوردن شغل سواد یا هر مهارتی پشتکار و انگیزه داشته باشم و موفق بشم ) در مورد اون دوره پروش فکر بعدا مفصل توضیح میدم. دوباره خواستم یه بیزینس رو استارت بزنم برخوردم به مانع همیشگی انگلیسی بلد نیستم … احساسم رو خوب کردم اتفاقی نرم افزار زبانشناس رو پیدا کردم اول داستان کودکانه بعد وارد بسته داستان های واقعی شدم , درسای اولش خوب بود ولی رسیدم به درسی که عبارات منفی داشت, برده داری کودکان, من طبق مهارت های که توی پرورش افکار یاد گرفتم متون منفی رو نمیخونم, گشتم دنبال یه قسمت دیگه وارد بسته قدرت آقای ای جی هوگ شدم , وای واقعا بینظیره درس های اصلیه آقای ای جی هوگ یه ریدینگ معمولی نیست که بخوایم ازش بگذریم بقول خود ای جی هوگ این ها ایده های خودش نیست ایده های آنتونی رابینز , جووایتالی هست زندگینامه آنتونی رابینز رو میدونم بزرگترین استاد موفقیت دنیا هستش دوره های سی میلیون تومنی توی جزیره و کشتی شخصیش برگزار میکنه!!! مثلا یه چیزی که اموزش میده و ای جی هم اموزش میده ساختن عبارت تاکیدی هستش بقول ای جی هوگ incantation درس اصلی و مینی استوری چهارم اونجا که جورج واسه تقویت باور ها و اعتماد بنفسش incantation میسازه و اون جمله رو بار ها تکرار میکنه ای جی میگه شما هم عبارت تأکیدی بسازید i’m a great english speaker یکی دیگه هم تو درس اصلی چهارم میگه, منم این عبارت رو استفاده کردم روزانه صد تا دویست بار این عبارت رو تکرار میکنم و این سرعت یادگیری و انگیزم رو به طور معجزه آسایی افزایش داده یا توی درس دیگه ای جی میگه به امتحان زبان فکر نکنید از قدرت تصور استفاده کنید تصور کنید یه شغل خوب با یادگیری انگلیسی پیدا کردید یا یک دوست خوب و بارها این رو تو ذهنتون تصور کنید تا احساستون خوب بشه و من دارم این تکنیک هایی که ای جی میگه رو ریز به ریز اجرا میکنم و پیشرفتم خوب بوده , به شما هم توصیه میکنم از حرفای ای جی هوگ به سادگی و به عنوان ریدینگ نگذرید , اجرا کنید هرچی میگن تا خودتون نتیجش رو ببینید , زیاد پر حرفی کردم , ببخشید دوستان ولی وقت بزارید و بخونید , موفق باشید.

خوب خیلی خوب هست که اگه فرصت کردین در این رابطه توضیحات مفصل تری هم بدین. که اصلا متون منفی چی هست و چطور در ذهن آدم تاثیر میذاره.

دقیقا من هم از یه زمانی به بعد که به درسهای ای جی گوش میدادم (دوران تافل) بیشتر هدفم این بود که اصلا ببینم چی میگه. چون حرفهایی که میزنه واقعا به درد زندگی میخوره تا زبان انگلیسی. یعنی ما درس زندگی یاد میگیریم در کنارش یک مقداری هم زبان انگلیسیمون تقویت میشه.

دروس داستان واقعی برعکس هست یعنی بیشتر تاکید روی یادگیری زبان انگلیسی هست. بنده با Aaron و Dan از دیپ انگلیش در ارتباطم اونا هم ایده هاشون تقریبا مثل AJ هست. شاید اگه موضوع فوق رو خوب توضیح بدی منم بشون بگم که تو درسهای آیندشون فقط موضوعات مثبت به کار ببرن

کانالی توی تلگرام هستش به اسم پرورش جذب استادش آقای امیر شریفی هست و فایل های انگیزشی و پادکست های خیلی خوبی میزان ایدی کانال @parvareshejazbb حرف های این استاد خیلی شبیه حرف های ای جی هوگ و آنتونی رابینز هست من تو این کانال و توی دوره اختصاصی که گذاشتن دقیقا معنی متون منفی و اینکه چرا نباید منفی نگر باشیم و باور و خوب کردن احساس و فیلم راز و نقش احساس در موفقیت همون حرفایی که آقای ای جی هوگ میزنن کاملا آشنا شدم. اسم سایتشون هم پرورش افکار هستش
http://www.parvaresheafkar.com/ که آدرسش رو گذاشتم.

البته توی سایت مطالب متفرقه هم زیاد میزارن ولی توی کانال و دوره پرورش جذب این طور نیست تاپیک ها دقیقا تاپیک هایی هستن که ای جی هوگ استفاده کردن به اضافه دلیل علمی این مطالب مثلا نقش احساس, نقش باور , نقش تسلط بر احساسات , نقش ضمیر ناخودآگاه و نش خودآگاه و نقش قانون جذب و غیره در زندگی و موفقیت.

خیلی خوبه که اینجا همه با ای جی یا پیشرفت کردیم یا داریم پیشرفت میکنیم
نرم افزار زبان شناس یکی از قوت های اصلیش هم استفاده از مجموعه های ای جی و دیپ انگلیشه در کنار امکانات خوب دیگش
من دارم کتاب ای جی و ترجمه میکنم چون حسابی از این مرد خوشم میاد احساس میکنم نیازه که همه از روش ایشون واسه یادگیری انگلیسی استفاده کنن
حدود 130 صفحه هستش کتاب که فعلا 9 صفحه و ترجمه کردم
فک کنم آخر ماه تموم شه

خیلی انرژیتون بالاس

شما که زحمت زیادی برای اونیکی ترجمه کشیدین و لطف کردینو برای کاربرای زبانشناس به اشتراک گذاشتین. اگه دوست داشتین این ترجمه ها رو برای contribute@zabanshenas.com بفرستین که به اسم خودتون هم در وبسایت زبانشناس و هم در اپلیکیشن قسمت ترجمه قرار داده بشه.

@hnaseri در مورد متون منفی خلاصه بخوام بگم متونی هستن که احساس بد در ما بوجود میارن ساده تر بخوام بگم ما رو ناراحت میکنن مثالش درس برده داری کودکان در داستان های واقعی. متون مثبت متونی هستن که در ما احساس خوب بوجود میارن و در واقع مارو خوشحال میکنن مثل درس عملیات نجات تز.
آقای ای جی هوگ روی احساس خوب خیلی تأکید کردن , حالا من طبق دانسته های خودم میگم چرا احساس خوب اینقدر مهمه یک دلیلش اینه ضمیر ناخودآگاه ما احساس خوب رو دوست داره اگه متنی بخونیم که احساسمون خوب بشه اونم کمکمون میکنه و انگیزمون و سرعت یادگیریمون و حافظمون رو زیاد میکنه , و متن مثبت یکی از راههای خوب کردن احساس هست چند تا دلیل خوب دیگه هم داره که مفصله…
گذشته از خواندن متن مثبت راههای دیگه خوب کردن احساس بقول آقای ای جی هوگ：بیگ اسمایل , شولدرز بک, جامپ آپ داون ,که بهشون میگن راههای بدنی یا فیزیولوژی, راههای دیگه ای هم هست مثل تقویت باور های مثبت و تکرار وووووو که خیلی خیلی مفصله . امیدوارم تونسته باشم مطلب رو روشن کنم چون این مطلب خیلی مفصله و گفتنش نیاز به بیش از سی ساعت فایل صوتی داره ولی سعی کردم کلید واژه های اصلی رو توی توضیحاتم بیارم. امیدوارم دراینده بتونم مطالب منسجم تر و کامل تری در این مورد بزارم.

ممنون از توضیحات و گفتن داستانتون مرجان خانوم اما برخلاف شما و شاید خیلی از دوستان من از این داستانهای فلاکت بار که اخرش تاریک تموم میشم بیشتر تاثیر میگیریم
نمیدونم چرا ولی من دوست دارم داستان تاریک باشه با دیالوگهای سنگین و معنا دار که ادم هنگ کنه این وسط هم تعداد زیادی دچار مصیبت بشن،داستان خیلیها این وسط غم انگیز تموم بشه و…
کلا من عاشق داستانهای تاریکم،به نظرم این موضوع متن های منفی یه سری رو باید ازش معاف کرد مثل خودم

سلام .
با ارزوی موفقیت و شادکامی برای همه بزرگواران داستان بنده به شرح ذیل است:sunglasses:
راستش با توجه به سیستم اموزشی مدارسمون خصوصا در زمینه انگلیسی باید بگم که کاملا متنفر بودم از این زبان. چون جز دلهره و استرس چیزی برام نداشت:innocent:
و چون بدم اومده بود دوست نداشتم اصلا یادش بگیرم ولی با این حالم نمراتم خوب بود کار خدا:joy:
تا اینکه کنکور کارشناسی شد. و من رشته ریاضی بودم و عشق مهندسی. اما کارشناسی مسیر زندگیم عوض شد و وارد رشته الهیات شدم. اینجا بود که نه تنها درد انگلیسی یادم نرفت. درد عربیم افزوده شد:sweat_smile:
خلاصه من بودمو و دو زبانی که باید باهاشون ارتباط می گرفتم. عربی رو باهاش کنار اومدمو شرایط اوکی شد. ولی انگلیسی هنوز باهاش مشکل داشتم. نوبت رسید به کنکور ارشد. و تصمیم گرفتم با زبان اشتی کنم. از جی 5 گرفته تا چیزای دیگه فقط پول دادم. ولی بهره نبردم. تا اینکه با ایفورتلس اشنا شدم. و اشک در چشمانم حلقه زد که خدایا یعنی میشود که بشود:sunglasses: دیگه با خودم گفتم اینبار جدی میخونم اما چندتا داستان خوندم ولی بعدش باز بی انگیزه شدم.(ولی ناگفته نماند که لیسنینگم قوی شد با اقای هوگ)
ترمای ارشدمم گذشت و من تو این مدت فقط دوستی مسالمت امیز با انگلیسی داشتم. مثلا پادکستایی گوش میدادم. یا از تد چند تا ویدیو می دیدم. ولی به طور جدی فوکوس نداشتم رو یادگیری. و حالا که 26 سالمه و نوبت رسیده به کنکور دکتری:no_mouth: دیگه عزمم جزم شد. که واقعا یادش بگیرم. چون هم مدرک زبان باید بدیم موقع مصاحبه. هم دوست دارم در اینده سفر کنم به کشورای مختلف و با انجمن اسلامیای کشورای مختلف ارتباط بگیرم در راستای رشته ام. خلاصه دعا کنید یه روز بتونیم عالی صحبت کنیم. ممنون از همگی. در پناه حق

انشالا که موفق خواهید شد ولی اگه مدت زیادی گذشت و متوجه شدید یادگیریتون کم بوده و خسته شدید بدونید ریشش همین قضیه بوده و اون وقت برید تأثیر داستان های غم انگیز رو بر زندگی و بر یادگیری سرچ کنید.

داستان یادگیری من برمیگرده به بچگیهام و دوره ای که کلاسای ترمیک زبان میرفتم و در کنارش کتاب داستان میخوندم و باعث شد که دایره لغاتم زیاد شه.یه فاصله ی چندساله تو یادگیری زبانم افتاد و از 2سال پیش کلاسای کانون زبان و میرم،اما تمرکز کانون بیشتر رو گرامره و با دو روز در هفته کلاس رفتن نمیشه انتظار داشت که تغییرات چشمگیری اتفاق بیافته،پس من از یه سال پیش. شروع کردم به گوش دادن به داستان صوتی و دیدن انیمیشن و سریال فرندز و هری پاتر و تالک شو به روش زبانشناس،effortlessرو هم کمابیش دارم تو برنامم،روزی حدودا 3،4 ساعت درگیر زبانم گاهی به 5،6 ساعتم میرسه،این پیوستگی واقعا مهمه،من کاملا پیشرفتمو چه تو لسنینگ چه تو اسپیکینگ به وضوح حس میکنم و به جرئت یه سر و گردن تو کلاس زبان از بقیه بالاترم.یه تجربه شیرینی که دارم اینه که گاهی شبا به انگلیسی خواب میبینم.

داستان من از یادگیری زبان انگلیسی این هستش که،من تو مدرسه درسم متوسط به بالا بود و نمره ی زبان انگلیسیمم با خوندن شب امتحانی و تقلب و این چیزا خوب بود.خخخ، اصلا هم به فکر کلاس رفتن و این چیزا نبودم چون به نظرم بی فایده بود چون تعدادی از دوستام که رفته بودن و سطح های بالا هم بودن تفاوت چندانی با منی که نرفته بودم نداشتن ،تا اینکه ازدواج کردم و زبان انگلیسی همسرم خیلی خوب بود و ی جورایی شد انگیزه برا من که زبانم و تقویت کنم،که خداروشکر از همون ابتدا با همین زبانشناس آشنا شدم و ی جورایی با راه درست یادگیری زبان انگلیسی رو شروع کردم و نتیجشم دارم میبینم .

سلام دوستان من تجربیات خودم رو در مورد یادگیری زبان در این وبلاگ قرار دادم خوشحال میشم یه سر بزنین:
yon.ir/1d90

موفق باشید(good luck)

مطلب عالی بود دستت درد نکنه

واقعیتش من از تابستان شروع به یادگیری دوره four corner کردم سطح 1 رو گذروندم اما متاسفانه از اول مهر بخاطر واحدهای درسی و پروپوزال یک وقفه طولانی ایجاد شد و الان از چیزای که توی تابستون یادگرفتم خیلی یادم نیست، برخی از دوستانم دیدن فیلم زبان اصلی رو پیشنهاد کردن و من متاسفانه سبک فیلمهای آمریکایی و انگلیسی رو دوست ندارم(شاید باورتون نشه اما شاید بیشتر از 15سریال کره ای به زبان اصلی رو طی یک سال گذشته دیدم و خیلی از جملات اونارو یاد گرفتم )اما واقعیتش زبان برای من مهم تر هست چون میخوام ادامه تحصیل بدم.و به مدرک زبان نیاز دارم

ما توی روانشناسی میگیم وقتی یک کودک زیر 7 سال هست قدرت اینو داره که 5 زبان رو یاد بگیره اما وقتی سن بالا میره کار سخت میشه ،ترجمه من بد نیست و در خال حاضر دارم یک کتاب در زمینه روانشناسی ترجمه میکنم اما مکالمه و مهارت شنیداری من خیلی ضعیف هست در حال حاضر فلش کارت ها ی تافل رو نصب کردم و روزانه تعدادی از لغات رو تکرار میکنم.

من از دوسال پیش تصمیم گرفتم زبانم رو تقویت کنم اما تا الان موفق نبودم چون برام خسته کنندس بیشتر دوست داشتم زبان رو از طریق فیلم ببینم تا اینکه صرفا یک سری لغات رو حفظ کنم. بعد از مدتی فراموش کنم .

مشکل اصلی من یکیش اینه توی تلفظ لغات مشکل دارم و مثلا اگه شما یه جمله بگید از من بخواید تبدیل به انگلیسی کنم بیشتر میتونم تون جمله رو بنویسم تا بگم

اگه بخوام بگم خیلی طول میکشه چون ذهنم سریع میره دنبال گرامر .

دوست دارم من همین الان که دارم فارسی حرف میزنم .زبان رو هم به صورت خودکار بیان کنم.

اگه پیشنهادی دارین که فکر میکنین به درد من بخوره لطفا بگید

در ضمن در مورد فیلم دیدن باید بگم بنظر یک فیلم رو 3 بار باید دید یک بار با زیرنویس فارسی یک بار با زیرنویس انگلیسی و با آخر بدون زیر نویس به همین خاطر فیلم های آمریکایی رو نمیتونم 3 بار نگاه کنم

راستی ما توی روانشناسی میگیم بهترین روش سفر به یک کشور خارجی ک در اون صورت یا فرد شناکردن یاد میگیره یا غرق میشه
و اینکه صحبت کردن و شنیدن رو قبل از خوندن و نوشتن یاد بگیره درست مثل کاری که من کردم من حتی یک حرف زبان کره ای رو بلد نیستم اما برخی از واژه ها و جملات رو که پر تکرار بودن یاد گرفتم

امیدوارم بتونم از تجربیات شما استفاده کنم