میدونم خیلی از اشعار فارسی با قیافه هستش بلکه تو انگلیسی اشعار نباید وزن خاص یا با قیافه باشه. میتونه اما لازم نیست 
سلام شبتون شهاب باران 
بسیار عالی 
سلام
ممنون از به اشتراک گذاری شعرتون…موفق باشیدو سرشار از ذوق و قریحه شاعری
ما به اون وزن خاص یا با قیافه…می گیم قافیه دار (با قافیه)
هم آهنگ بودن شعر که معمولا تو کلمات آخر هر مصرع (نیم بیت) دیده می شه
دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی ارزد به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی ارزد
البته از یه زمانی به بعد، نوآوری هایی هم تو شعر شد مثل این شعر:
نشانی از “سهراب سپهری”
خانه دوست كجاست؟
در فلق بود كه پرسيد سوار
آسمان مكثی كرد
رهگذر شاخه نوری كه به لب داشت، به تاريكی شن ها بخشيد
و به انگشت نشان داد سپيداری و گفت
نرسيده به درخت
كوچه باغی است كه از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است
ميروی تا ته آن كوچه كه از پشت بلوغ
سر به در می آرد
پس به سمت گل تنهايی می پيچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره جاويد اساطير زمين می ماني
و تو را ترسی شفاف فرا می گيرد
در صمیمیت سیال فضا، خش‌خشی می‌شنوی
كودكی می بينی
رفته از كاج بلندی بالا
جوجه بردارد از لانه نور
و از او می پرسی
خانه دوست كجاست.
این هم لینک فایل ویدیویی ش؛ که آشناتر بشید با شیوه خوندن اون