تفاوت will be و will چیست؟ کجاها کاربرد دارند؟

سلام میخواستم بدونم فرق will و will be چیه و هر کدوم کجاها کاربرد داره.

این تاپیک مربوط به داستان« داستان 39- خواننده محبوب آدریان » در نرم‌افزار «زبانشناس» است. دوره: « نیمچه داستان‌ها »

سلام وقت بخیر.
از will be+ -ing یا همون آینده ی استمراری وقتی استفاده میکنیم که می‌خوایم راجع به فعالیتی که قراره برای مدتی در زمان آینده به صورت مستمر انجامش بدیم صحبت کنیم. مثلاً توی جمله ی شما شخص می خواد بخشی از وقتش در روز آینده رو به خریدن بلیط کنسرت اختصاص بده که بعدش بتونه بره کنسرت.

حالا اینکه تفاوتش با will به تنهایی چیه رو بزارید اینطور بگم که
ببینید برای اینکه راجع به زمان آینده حرف بزنیم برخلاف زمان های دیگه که معمولاً از یه قاعده ی خاص تبعیت می کنن، بسته به موقعیت راه های مختلفی وجود داره و اینطور نیستش که مثلا بگی will+ infinitive رو به خاطر بسپار، زمان آینده رو یاد گرفتی. گاهی از be going to براش استفاده میکنیم، گاهی زمان حال ساده یا حتی حال استمراری می‌تونه گویای کاری در آینده باشه و… .
بنابراین دونستن تفاوت will و will be -ing خیلی مهم نیست بلکه دونستن اینکه بسته به موقعیت چه جور قاعده ای رو به کار برد بهتره. که اونم فکر میکنم با خوندن کتاب و رمان کم کم دستتون میاد، خیلی دربند قواعد گرامری نباشید بهتره و از خود زبان خوندن لذت ببرید.
پایدار باشید

ممنون رها خانم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌

خواهش می کنم.

ببخشید ولی من درست متوجه نشدم. تو مثالی که زده بودم :او می‌خواهد از مکان های معروف بازدید کند
تو این مورد هم شخص قصد داره بخشی از وقتش رو در آینده به این کار اختصاص بده ولی will به تنهایی اومده چرا؟

عذرخواهی می کنم ولی حقیقتش نمی‌دونم کدوم مثال رو دقیقا عرض می کنید بنابراین نمی‌دونم به چی باید پاسخ بدم.
میشه دقیق تر سوالتون رو بپرسید که حالا من یا بقیه ی کاربر ها پاسخ بدیم؟

اولین بخش تو همین تاپیک.اگه بالای صفحه رو دقیق بخونید دوتا مثال آوردم

سلام وقتتون بخیر باشه.
که اینطور پس شما در حقیقت همون banoo25 هستید. بزارید همین اول بگم که مدتی هستش کلاً کتاب های گرامری رو بوسیدم گذاشتم کنار‌. بنابراین احتمالاً نمیتونم توضیح چندان شایسته ای برای سوالتون ارائه بدم. با این حال سعی م رو می کنم که درحد امکان این بار توضیح دقیق تر و صحیح تری بدم. در جواب سوالتون باید بگم که یکی از کتاب های گرامرم رو چک کردم و دیدم که آینده ی استمراری در حقیقت دو کاربرد داره که یکیش همونی میشه که قبلاً بهتون گفتم و دیگری برای زمانیِ که می خوای راجع به چیزی صحبت کنی که جزء بخشی از پلن و روتینیِ که برای آینده ت در نظر داری. مثلاً الان که دوباره مثالتون رو میخونم به نظرم میرسه که در حقیقت مثالتون جزء گروه دومِ.
I’ll be buying tickets tomorrow so I can go to the concert, too.
برنامه ی طرف برای روز بعدش اینه که میخواد بره کنسرت برای همین باید بلیط تهیه کنه. حالا برای این تک اقدام که جزیی از پلن روز بعدشِ از آینده ی استمراری استفاده کرده.
she’ll visit some famous…
و اما دلیل این که چرا توی مثال بعدی که آوردید از will به تنهایی استفاده شده فکر می کنم این باشه که ما معمولاً از will زمانی استفاده می کنیم که می‌خوایم نظرمون رو درمورد چیزی که فکر می کنیم یا میدونیم قراره در آینده اتفاق بیفته ابراز کنیم. مثلاً تو این مثالتون احتمالاً این شخص میدونستم که اون دختر قراره از مکان های معروف شهر بازدید کنه.

از فعل مودال will برای بیان اتفاقاتی استفاده می‌شود که در آینده می‌افتند اما از will be برای اشاره به فعالیت‌هایی استفاده می‌شود که در آینده حتما اتفاق می‌افتند ولی زمان دقیق آن مشخص نیست. در مورد تفاوت این دو و کاربردهای آن در ادامه بیشتر بخوانید.

تفاوت will be و will چیست؟

زمان افعال یکی از گیج‌کننده‌ترین مباحث گرامری در زبان انگلیسی است به‌خصوص در مورد زمان آینده‌ی ساده و آینده‌ی استمراری. در ادامه در مورد این دو زمان بیشتر بخوانید.

Will

از Will به‌عنوان یک فعل مودال برای تاکید در عملکردها و رویدادهایی استفاده می‌شود که در آینده اتفاق می‌افتند. این مودال برای ساخت فعل آینده‌ی ساده استفاده می‌شود.

مثال:

Amy will participate in the competition.

امی در این مسابقه شرکت خواهد کرد.

Will Be

از Will Be برای اشاره به عملکردهایی استفاده می‌شود که در آینده اتفاق می‌افتند و زمان دقیق آن مشخص نیست. این ترکیب، فعلی کمکی برای ساخت آینده‌ی استمراری است.

مثال:

The flight will be landing any minute now.

پرواز هر لحظه فرود خواهد آمد.

بسیاری از افراد فکر می‌کنند این دو فعل کاملا شبیه هم هستند ولی درست نیست. وقتی از will استفاده می‌شود یعنی یک رویداد یا عملکرد در آینده قطعا اتفاق می‌افتد.

Tom will solve this problem within minutes

تام این مشکل را در عرض چند دقیقه حل خواهد کرد.

اما کلمه‌ی will be که در زمان آینده‌ی استمراری استفاده می‌شود برای اتفاقات و عملکردهایی است که در زمانی نامشخص در آینده اتفاق می‌افتند.

معمولا با will از شکل پایه‌ی فعل اصلی استفاده می‌شود و بعد از will be از present participle، وجه وصفی معلوم یا فعل همراه با ing استفاده می‌کنند.

My parents will visit the church

My parents will be visiting the church

از هر دو برای ساخت فعل در زمان آینده استفاده می‌شود ولی نمی‌توانید آن‌ها را به جای هم استفاده کنید.

مثال‌هایی از Will و Will Be

مثال‌های زیر کمک می کند که تفاوت این دو و کاربرد آن را بهتر متوجه شوید:

The Spider-Man movie will be releasing soon.

فیلم مرد عنکبوتی به زودی اکران می‌شود. (زمان دقیق آن مشخص نیست)

I will go to the market.

من به بازار خواهم رفت.

They will be working on it.

آن‌ها روی آن موضوع کار خواهند کرد.

He will cook dinner for us.

او برای ما شام درست می‌کند.

برای جمع‌بندی و تشخیص درست تفاوت‌ها به این چند نکته توجه کنید:

۱. از Will قبل از فعل اصلی و شکل ساده‌ی فعل استفاده می‌کنند و زمان آینده‌ی ساده ساخته می‌شود. اما بعد از will be باید از وجه وصفی معلوم یا فعل همراه با ing استفاده کنید.

۲. در آینده‌ی استمراری یعنی فعل همراه با Will Be، زمان دقیق انجام شدن کارها یا روی دادن اتفاقات، مشخص نیست.

کاربردهای زمان‌های آینده‌ی ساده و آینده‌ی استمراری

شباهت‌ها و تفاوت‌هایی بین آینده‌ی ساده و آینده‌ی استمراری وجود دارد که باعث سردرگمی زبان‌آموز‌ها می‌شود. اگر کاربرد زمان آینده را بشناسید بهتر می‌توانید تصمیم بگیرید که از کدام استفاده کنید.

۱. برنامه‌های آینده و تصمیم‌گیری‌ها

از آینده‌ی ساده برای صحبت کردن در مورد برنامه‌های آینده و تصمیم‌گیری‌ها استفاده می‌کنیم. مثلا:

She will watch a movie this weekend.

او این آخر هفته فیلمی را تماشا خواهد کرد.

در این جمله در مورد برنامه‌ای که کسی در آینده دارد صحبت می‌کنیم.

She will be watching a movie this weekend.

وقتی در مورد یک برنامه صحبت می‌کنیم، در مورد وقوع حتمی آن مطمئن نیستیم. پس جمله‌ی بالا که کاملا قطعی در مورد اتفاق افتادن یک رویداد صحبت می‌کند، در این مورد درست نیست.

مثال دوم:

Once I leave, I will shut the door.

وقتی بروم، در را خواهم بست.

در این جمله در مورد تصمیمی که برای آینده داریم صحبت می‌کنیم.

Here, we are talking about decisions for the future.

Once I leave, I will be shutting the door.

در مورد یک تصمیم حرف می‌زنیم که شاید واقعا عملی نشود. پس جمله‌ی بالا که قطعیت دارد، صحیح نیست.

۲. انجام چند کار هم‌زمان

از آینده‌ی استمراری برای صحبت کردن در مورد فعالیت‌هایی استفاده می‌کنیم که قرار است در آینده به صورت هم‌زمان بیافتند.

مثال:

Tomorrow morning, we will be taking a different route and we will be trying to find new tourist attractions.

فردا صبح مسیر دیگری را در پیش خواهیم گرفت و در تلاش برای یافتن جاذبه‌های گردشگری جدید خواهیم بود.

در این جمله در مورد دو کاری صحبت می‌کنیم که در آینده به طور هم‌زمان پیش می‌روند.

۳. پیش‌بینی‌های آینده

از آینده‌ی ساده برای حدس زدن و پیش‌بینی رویدادهای آینده استفاده می‌کنند. مثال:

You will meet a man who changes your life path.

با مردی آشنا می‌شوید که مسیر زندگی شما را تغییر می‌دهد.

اگر این جمله را به شکل زیر بنویسیم:

You will be meeting a man who changes your life path.

با مردی ملاقات خواهید کرد که مسیر زندگی شما را تغییر می‌دهد.

در این جمله شک و تردید را کاملا حذف کرده‌ایم و با اطمینان صحبت می‌کنیم. در نتیجه دیگر اسم این جمله پیشگویی نیست.

۴. کارهای در حال پیشرفت

وقتی بخواهیم در مورد دو کاری صحبت کنیم که هم زمان باشند و یکی از آن‌ها در آینده در حال پیشرفت و استمرار باشد و دیگری کوتاه‌‌تر باشد و در یک زمان خاص انجام شود از آینده‌ی استمراری استفاده می‌کنیم. مثلا:

I will be waiting for you to arrive.

منتظرت می‌مانم تا برسی.

در اینجا، ما در مورد عملی صحبت می‌کنیم که برای مدتی در زمان آینده استمرار دارد.

۵. قول دادن

از فعل آینده‌ی ساده برای قول دادن استفاده می‌کنیم. مثلا جمله‌ی زیر را در نظر بگیرید:

I swear I will keep your secrets.

قسم می‌خورم که رازت را فاش نمی‌کنم.

حالا به جمله‌ی زیر دقت کنید:

I swear I will be keeping your secrets.

در این جمله خبری از قول دادن نیست و فقط از یک اتفاقی که حتما در آینده می‌افتد، خبر می‌دهد.

۶. پیشنهاد دادن

از آینده‌ی ساده برای پیشنهاد کردن در مورد انجام کاری استفاده می‌شود. مثلا:

Will you turn off the heater?

بخاری را خاموش می‌کنی؟

در این جمله به طرف مقابل پیشنهاد می‌کنیم و هم زمان تقاضا می‌کنیم که بخاری را خاموش کند.

Will you be turning off the heater?

این جمله به شکل بالا صحیح نیست. چون در هنگام پیشنهاد دادن یا تقاضا کردن، از انجام شدن آن کار مطمئن نیستیم.