با سلام
میخواستم بگم این خانم انقدر غلیظ و با لهجه ی خاص خودش داستان رو تعریف میکنه که من احساس میکنم ایشون داره به یه زبان دیگه غیر از انگلیسی حرف میزنه 
من چون رشته ی کاریم به فن بیان مربوط میشه باید عرض کنم که این نکته در زبان فارسی هم دیده میشه.
در بحث بیان گاهی یک خانم یا آقا انقدر از خودش آکسان و غلظت و یا کشش و جزر و مد به کلمات اضافه میکنه که شما از طرز حرف زدنش متعجب میشید.
باز هم میگم این نظر شخصی هست و در زبان فارسی هم دیدم خانمها یا آقایونی که وقتی همین زبان شیرین خودمون فارسی رو حرف میزنن بقیه با تعجب همدیگرو نگاه میکنن و نصف حرفهای اون شخص رو نمیفهمن 
بنظر من این خانم با نوع بیانی که داره کاملا شیوه سخن گفتنش مختص خودشه و اصلا نمیشه باهاش ارتباط برقرار کرد…یا شایدم من خیلی به طرز حرف زدن ایشون حساس شدم.
یه مقداری غلو در ادای کلماتش زیاده و بنظرم داستانهایی که ایشون انقدر خاص به تعریفشون پرداختن اصلا مناسب یه تازه کار در سطح من نیست.
باز هم تشخیص با تیم مدیریت هست.
با تشکر
======================
این تاپیک مربوط به درس «نووا و دیوار چین» در اپلیکیشن زبانشناس است (دوره «داستان های بلند کودکانه»، فصل «نوا و دیوار بزرگ»)