به نظر شما بهبود تلفظ چقدر مهم است؟

سلام بر شما خواننده عزیز،محترم و دوست داشتنی
میرکمالی هستم،علی میرکمالی
من در دوران جاهلیت! (قبل از آشنایی با زبان شناس) همیشه بر این باور بودم که تلفظ دقیق و اکسنت همانند یک نیتیو،زیاد موضوع مهمی نیست و همین که ما بتوانیم کلمات را در جملاتمان به کار ببریم،موجب برقراری ارتباط و رساندن منظورمان به طرف مقابل می شود.
همیشه هم این مثال در ذهنم بود که توریستهایی که به ایران می آیند چطور دست و پا شکسته منظورشان را به فارسی به ما می رسانند و ما هم سعی در فهم و کمک کردن به آنها می کنیم.
اما برخورد با آقارضا موجب شد که کمی در این دیدگاهم شک کنم.آقارضا سرایدار یکی از مجتمع های بزرگ نزدیک منزل پدر خانمم است.چند باری که برای کمک به منزل پدر خانمم آمده بود با ایشان برخورد داشتم.آقارضا پسر جوان و متاهلی است که دو فرزند دارد و خیلی با انرژی و فعال است،طوری که کارهای چندین مجموعه آپارتمان کنار هم را انجام می دهد.همیشه برای من از اعتماد و اطمینانی که همسایگان در این ده سالی که در این محل کار می کند به او دارند،تعریف می کند؛این که چطور با اینکه حتی گواهی نامه ندارد،بعضی از همسایگان ماشین هایشان را برای فرستادن به تعویض روغن و کارواش و مکانیکی به دست آقارضا می سپارند.
آقارضا جوان بسیار خوشرو و خوش گفت وگویی است و آنقدر در کارش جدی و مصمم و سرش شلوغ است که همسایه ها برای کمک گرفتن از او باید نوبت بگیرند!
اما دلیل گواهی نامه نداشتن آقارضا،سن کمش نیست،تازگی من متوجه شدم که آقارضا چون افغانی است اجازه گرفتن گواهی نامه ندارد.جالب است من چندین بار با او هم کلام و هم صحبت شده بودم ولی هیچ وقت متوجه این موضوع نشده بودم.
آنقدر او درست و صحیح و عین خود ما فارسی صحبت می کند که من فکر نمی کردم که ممکن است او یک افغانی باشد.
اشاره من مشخصا به نحوه گفت و گو و ارتباط برقرار کردن ایشان است،چه بسیار عزیزان افغانی که سالهای خیلی بیشتری در ایران ساکن هستند ولی هنگام گفت و گو با آنها به هر حال ته لهجه افغانی آنها مشخص می شود؛ولی در مورد آقارضا حتی شما احتمال نمی دهید که او یک شهرستانی باشد،آنقدر که درست مثل اهالی تهران صحبت می کند.البته تهرانی بودن افتخاری نیست ولی از زاویه فعال شدن و کار کردن یک خارجی در یک کشور دیگر به مساله نگاه کنید.
به نظرم علاوه بر صداقت و درستی و انسان بودن آقارضا،آنچه که او را بسیار متمایز از هم وطنانش کرده است و موجب پذیرش راحت تر از جانب مشتریانش که همان همسایگان تهرانی باشد؛شده است؛همان لهجه فصیح و روان او است.به نظرم وقتی او کاملا همانند مشتریانش صحبت می کند،ناخودآگاه مخاطبانش راحت تر و سریع تر او را می پذیرند و حتی به نظرم ناخودآگاه راحت تر هم به او اعتماد واطمینان می کنند.
وقتی که خوب در خودم دقیق می شوم احساس می کنم شاید گارد من نسبت به یادگیری تلفظ صحیح،روش های یادگیری آن،خصوصا از طریق الفبای فونتیک بوده است که من متاسفانه هیچ وقت نتوانستم با آن ارتباط برقرار کنم و آن را درست بیاموزم.
چندی پیش مشغول گوش دادن به مجموعه پادکست"انگلیسی با حس خوب" بودم،این قسمت پادکست با عنوان" من چگونه تلفظم را بهبود می بخشم؟" بود که در آن مخاطبی اهل اکراین که سالهاست در آمریکا مشغول زندگی و کار است ولی همچنان تلفظ و اکسنتش مشکل دارد راه کار خواسته است.کوین که این پادکست را اجرا می کند معتقد است که تلفظ درست و صحیح بسیار در اعتماد به نفس ما در یادگیری زبان موثر است و معتقد است که اگر ما کلمات را با آوای درستشان همانند بومی زبانان بیان نکنیم موجب می شود که ارتباط و گفت و گویمان ضعبف پیش برود و نتوانیم نتیجه مطلوب را از ارتباطمان بگیریم.
ایشان پس از بررسی این موضوع با مثالهایی حتی در زبانهای دیگر،راه کارهای متفاوت و جالبی را برای بهبود تلفظ و لهجه به ما می دهد که پیشنهاد می کنم فایل صوتی آن،که در زبان شناس موجود است را گوش دهید.
اما به طور خلاصه روش پیشنهادی ایشان مبتنی بر گوش کردن فراوان به بومی زبانان و تقلید غلو شده از نحوه کلام و لحن و حتی حالتهای بدن و صورت آنها می باشد؛که به نظر من روش درست و جالبی است و خود من هم چندی است که این روش را پیش گرفته ام.
البته ممکن است شما خواننده محترم نظر و نگاه متفاوتی در این باره داشته باشید؛من بسیار خوشحال می شوم که شما نیز دیدگاه خود را در مورد اهمیت تلفظ صحیح و یا تجربه تان را در مورد نحوه یادگیری تلفظ در اینجا با من و دیگر خوانندگان عزیز به اشتراک بگذارید؛با امید به اینکه مجموعه این گفت و گو ها موجب رشد و اعتلای سطح زبان انگلیسی تمام فارسی زبانان گردد.
از شما سپاسگزارم که این متن را مطالعه کردید.
دوستدار شما
علی میرکمالی
۱۴۰۲/۲/۲

14 پسندیده

سلام مخاطب گرامی
خوشحالم که دست نوشته من مورد توجه و شادمانی شما قرار گرفته است.

5 پسندیده

جناب میرکمالی عزیز
احتراما این بار با نظر شما مخالفم
هر چند خوبه که بتونیم تلفظ خودمون رو به سطح نیتیو ها برسونیم یا نزدیک کنیم
اما بنظرم اولویت دادن به این مسئله منطقی نیست
بنده دقیقا برعکس شما تصور می کنم لهجه داشتن باعث بی اعتمادی و غیره نمیشه، و شاید بشه گفت برعکس، گاهی اوقات لهجه داشتن بهتره
در مورد تسلط به زبان انگلیسی، مسلط ترین فردی که می شناسم دکتر ظریف است
احتمالا مصاحبه هاشون رو دیده اید، لهجه دارند. اما هم خیلی خوب متوجه میشن و هم در انتخاب کلمات و عبارات بسیار توانا هستن
شخصا فکر می کنم که این خیلی مهم تره
.
و نکته جالب و حاشیه ای اینکه، همه لهجه دارند، اما افراد متوجه لهجه خودشون نمیشن. افراد معمولا متوجه لهجه دیگران میشن، چون به طرز گفتار خودشون عادت کرده اند. تهرانی ها هم لهجه دارند، چیزی که ما شهرستانی ها خوب متوحه میشیم.
من خودم لهجه جنوبی نسبتا غلیظی دارم. :sweat_smile:

7 پسندیده

سلام مبحث بی نهایت جالبی رو مطرح کردید :rose:

به هرحال ما foreign هستیم و native محسوب نمیشیم. توی مثالی که فرمودید نزدیک بودن زبان ها به هم قطعا بی تاثیر نبوده و نیست توی یادگیری.
دهان ما عادت کرده به زبان مادری مان.
ما الف رو با یه میزان مد تلفظ میکنیم. درحالی که توی انگلیسی اینطور نیس hut و hot متفاوت تلفظ میشن.
کلمات فارسی در حالت کلی استرس ندارن مگه کلمات تشدید دار که بازهم کم هستن در مقایسه با انگلیسی.
یا v رو توی فارسی داریم ولی w رو نداریم.
ما بعضی حروف رو اصلا نداریم و خیلی ها اصلا نمیتونن th رو صحیح تلفظ کنن.
توی فارسی ادغام حروف نداریم. البته حذف و… رو داریم توی آمیانه حرف زدن.
با این حجم از تفاوت طبیعیه داشتن لهجه ی خارجی.
ولی دلیل بر این نمیشه که نشه. به نظرم برای بهتر شدن تلفظ بهتره هم زبان مبدأ و هم مقصد رو هرچه بهتر بشناسیم. و ایراداتمان رو رفع کنیم.

(هرچند که داشتن لهجه هم شیرینه و حتی گاهی جذابیت داره)

4 پسندیده

من هیچوقت لهجه ی شهرم (نیشابور) رو یاد نگرفتم. همیشه حس سرخوردگی میکنم بابت این موضوع. متوجه میشم بقیه چی میگن ولی خودم نمیتونم حرف بزنم.
خواهرو برادرام بلدن ولی من نه. وقتی سعی میکنم مث اونا حرف بزنم باعث خنده ی بقیه ام:joy::neutral_face:. که دیگه کلا بیخیال یادگرفتنش شدم.

جنوبی خیلی قشنگه. مخصوصا آهنگاتون رو که آدم گوش میده! عرفان طهماسبی واقعا قشنگه کاراش.
اگه خواننده ای هست که خودتون دوست دارید و به نظرتون قشنگ میخونه با این لهجه بهم معرفی کنید:rose::pray:t2:

5 پسندیده

سلام دوست گرامی
به شدت از مخالفت شما استقبال می کنم!ممنون که در بحث مشارکت می کنید و نظرات و تجربیات خودتان را به اشتراک می گذارید؛چراکه معتقدم از دل همین گفت و گوها بهترین و مناسب ترین راه و روش ها بیرون خواهد آمد.در ضمن مشتاق شنیدن لهجه زیبای جنوبی شما بزرگوار هستم.

6 پسندیده

سلام مخاطب محترم
از شما ممنونم که در بحث مشارکت داشتید؛من به شخصه از توضیحات شما آموختم و امیدوارم که باز هم بتوانیم از نظرات شما در مبحث آموختن زبان استفاده کنیم.

4 پسندیده

پدر من هم زاده شهر نیشابور بودند ولی در کودکی این شهر را به دلایلی ترک کرده بودند،البته من اقوامی بسیار دوست داشتنی در مشهد و سبزوار دارم و به همین دلیل کمی گوشم با لهجه خراسانی آشنا است،اگر اشتباه نکنم آقای امیر حسین صدیق در سریال خودرو تهران ۱۱ با لهجه شیرین نیشابوری صحبت می کردند،که در زمان خودش خیلی مورد توجه مخاطبین قرار گرفت.

3 پسندیده

مرسی از وقتی که گذاشتین.

موافقم به چند دلیل، اول اینکه پشت گوش انداختن یه مهارت، چه تلفظ و سپیکینگ باشه چه رایتینگ، فردا یقه خودمونو می‌گیره.
دوم اینکه مسئله اعتماد به نفس مطرحه
اگه اون حرف زدن مداوم رو با زبون موردنظر نداشته باشیم زبون نمی‌چرخه و یهو وسط یه بحث جدی یا حتی یه گپ‌و‌گفت طپق می‌زنی
حس خوشایندی نیست حقیقتا.
این بحثم هست که هرچقدر روی انگلیسی سرمایه‌گذاری کنیم یه پوان بیشتر واسه شغل و زندگیمونه.

3 پسندیده

آره
متاسفانه تفاوت لهجه ها دستمایه شوخی های دیگران میشه گاهی
فکر کنم یکی از دلایل از دست رفتن یا بهتر بگیم کمرنگ شدن برخی از گویش های محلی همین باشه، اینکه اگه خیلی خوب حرف نزنید سعی می کنید که کلا حرف نزنید. در حالی که این گویش اول ما نیست و مسلما با خطا و اشتباه همراه خواهد بود و تا تمرین نکنیم یاد نمیگیریم.
من چند تا گویش رو متوجه میشم، اما اونها به گویش خودشون حرف می زنن و منم با همون فارسی نعمولی ام جواب میدم، البته با همون لهجه معمول جنوبی ام :sweat_smile:

متاسفانه زیاد تو کار آهنگ های محلی نبودم. تو خطه جنوبی آهنگ غالب همون آهنگیه که بنام بندری شناخته میشه، که بنظر میاد از موسیقی های سایر ملل گرفته و ترکیب شده. ریتم موسیقی اش معمولا بسیار شاده.
چند تا نمونه تو کامپیوتر دارم پیدا کنم می فرستم.

بنده شدیدا افرادی که از نظرات مخالف استقبال می کنن رو تحسین می کنم
حدس می زدم شما از همین اقلیت دوست داشتنی باشین :+1:t4: :white_check_mark:

3 پسندیده

بله واقعا لهجه ی خراسان همگی مشابه هم هستن با کمی تفاوت جزئی البته

3 پسندیده

در کل رفتار بسیا بسیار بسیار مهم تر از لهجه هست
بله ! هستن ادم های نژاد پرست در تمام دنیا که هر چقدر هم ادم خوبی باشی بهت به دید بد نگاه کنند اما این برای من اصلا مهم نیست، من به عنوان یک انسان و مسلمان هدف های خودم رو در این زندگی دنیایی دارم و به دنبال رضایت یک نژاد پرست نیستم، در همین ایران هم نژاد پرست داریم که از لحجه افغانی بدش بیاد اما برای لهجه یک اروپایی که فارسی صحبت میکنه از دهنش آب راه بیوفته! (چون یادش رفته ملاک برتری اخلاق یا به زبون ما مسلمون ها همون تقواس و قضاوت ممنوعه)

به هر حال به شغلی که قراره داشته باشید هم بستگی داره! اگر بناست بازیگر بشید احتمالا مهمه
اما در خصوص اغلب شغل ها مهم نیست! بسیار دانشمندانی هستن که کتاب انگلیسی هم منتشر کردن اما لحجه عادی دارن، نمونه اش نسیم طالب که اقای شعبانعلی گفته بود

6 پسندیده

سلام مخاطب گرامی
سپاسگزارم که در این بحث شرکت کردید و دیدگاه خودتان را بازگو نمودید،بابت اشتراک مطلب از آقای محمدرضا شعبانعلی از شما سپاسگزارم؛من نیز به شخصه پیگیر مطالب خوب ایشان خصوصا در باب “مذاکره” و همچنین سایت خوبشان “متمم” هستم.

2 پسندیده

من هم همین حس رو دارم اما نمیدونستم چطور بیان کنم تا اینکه اینجا در مطلب شما به این تشبیه برخوردم. :joy: منم از این به بعد تاریخچه انگلیسی خوندنم رو به قبل از جاهلیت یعنی قبل از آشنایی با زبانشناس و بعد از اون تقسیم می کنم.

4 پسندیده

ای وااااااااااااای طفلکی، من نمیدونستم چنین چیزی رو، اما واقعا چرا؟ چرا اجازه ندارن گواهینامه بگیره؟

2 پسندیده

سلام مخاطب محترم
خوشحالم که در حد حتی یک تشبیه ساده توانستم در روند یادگیری زبان انگلیسی برای شما مفید باشم.ممنون که این مطلب را بیان کردید.

2 پسندیده

احتمالا به خاطر اینکه مانند بیشتر افغانهای مهاجر، روند اقامتشان در ایران کاملا قانونی طی نشده است.

2 پسندیده

واقعا مطلب تون جالب بود. خودم شخصا از مهارت های فرعی و اصلی یادگیری زبان مبحث تلفظ رو خیلی دوست دارم و برام خیلی شیرینه. یادگیری نکات تلفظ و تمرین شون اصلا برام خسته کننده نیست.

2 پسندیده

به نظرم دو بحث خلط شده یکی لهجه و یکی تلفظ صحیح بابت لهجه ی نزدیک به نیتیو هیچ نمره ی بهتری به شما داده نمیشه و فقط اگر بخواهی گوینده بشی یا دوبلور به درد کارت میخوره که اونم باید بیس و پایه شو تو همون زبان فارسی داشته باشید تلاش برای لهجه غلیظ و رقیق خیلی لازم نیست ولی تلفظ صحیح لازمه و اساس کار است که باید سعی کنی ورودی هات از نیتیو و از طریق گوش باشه تا تاثیرشو رو تلفظ صحیح بزاره کلا گوشت باید موسیقی زبان انگلیسی رو باهاش راحت باشه که اینم با گوش دادن فراوان و تکرار میسر میشه یعنی بعد از درک یک متن تازه کار با صدا ها شروع میشه که متاسفانه بهش پرداخته نمیشه و همه ی ورودی ها چشمی هست

2 پسندیده

سلام دوست گرامی
ممنون که به نکته مغفول مانده در بحث پرداختید.به نظرم توضیحات شما درست،منطقی و بجا بود.از شما بابت این حسن توجه و مشارکت در بحث سپاسگزارم.

3 پسندیده