تو این درس ای جی حرف از تکرارهای صد و صدو پنجاه باره درس ها زده، در حالیکه در درسای قبل گفته بود ۲۰ بار؟ بالاخره چند بار هر دری رو تکرار کنیم که امیدوار به مکالمه در آینده باشیم؟
این تاپیک مربوط به درس «درس اصلی» در اپلیکیشن «زبانشناس» است. دوره «انگلیسی قدرت»، بخش «تکرّر»
برای منم سواله
سلام
تو دوره انگلیسی قدرت بهتره برای هر درس یک زمان ۷ تا ۱۰ روزه در نظر بگیرید
تعداد دفعات تکرار حدود ۱۰ تا ۲۰ بار کافیه
فقط لازمه که با حوصله و تمرکز سراغش برید
تکرار بدون تمرکز و بی حوصله خیلی تاثیر گذار نیست
خودش که توضیح میده به چه سطحی از تسلط باید برسی تا بری درس بعد.حالا یکی با 10 بار تکرار به اون سطح میرسه و یکی با 20 بار و یکی با تعداد بیشتر.تو درسای قبلی توضیح میده که نباید استرس داشته باشیم و فکر کنیم از قافله جا موندیم. تو این درس توضیح داد که به چشم یک مسابقه نگاه کنیم که هربار دلیلی برای تکرار داشته باشیم.
هدف اول درک مفهوم کلی
هدف دوم معانی کلمات
هدف سوم پاسخ دادن سریع
در آخر هم تلفظ و لحن و لهجه.
روش AJ اینجوریه.
من خودم 8 بار درس رو گوش دادم تا متوجه شدم طفلی چی داره میکه 
حالا ببین چندبار دیگه باید گوش بدم تا به چیزی که میگه برسم 
غصه نخور منم درسای سختشو باید ده بار با متن گوش کنم تا تازه موقع گوش دادن بدون متن کامل بفهمم چی می گه. ای جی نمیدونه که تو مدارس ما از بدترین شیوه ها برای آموزش زبان استفاده میشه، و خود معلما هم چهار کلمه نمی تونن صحبت کنن. اون دوبارو برای دانش آموخته هایی مثل مدارس ژاپن و کره گفته که امکانات عالی تو مدارسشون دارن که حداقلش لابراتور زبانه.
چرا انقد خودتحقیری داریم ما ایرانیا؟ من ژاپن زندگی میکنم و اینجا حتی دکترای فوق تخصصشون هم ۹۵ درصدشون نمیتونن انگلیسی حرف بزنن. فقط یاد گرفتیم بگیم ایران بده، ژاپن و کره خوبه
How Many People Speak English in Japan? (28 Data Stats).
سلام
برام سوال شد شما چطوری باین درصد مطمئن هستید،لذا سرچی زدم ببینم واقعا ۵ درصدشون میتونن انگلیسی صحبت کنند؟
جمعیت ژاپن بالای۱۲۳ میلیون نفره
میتونیم یه مقایسه ای داشته باشیم از درصد متخصصای ایرانی که میتونن انگلیسی صحبت کنن وتعداد ژاپنی ها،نکته ی خیلی مهم اینه که مفهوم متخصص در ژاپن صرفنظر ازهررشته ای بامفهوم تخصص داشتن تو کشور ما هیچچجوره قابل مقایسه نیستن،این خود تحقیری نیست ابدا،بلکه واقع بینی بدون تعصبه،کمااینکه تعداد ایرانیان متخصص در بسیاری رشته ها که تحصیلات تکمیلی شون در دهه های اخیر(خصوصا ۱۰ سال اخیر) در ایران نبوده،هم بسیار قابل توجه و هم معرف حضور هموطنان آگاه وخارجیها هستن،ازین گذشته فکر میکنم اون دوستمون منظورشون نظام آموزشی ژاپن وایران هم مدنظربوده،احتمالا خبردارید که امسال سیستم آموزشی ایران از آخر اول بوده…میتونید سرچ کنید مطمئن بشید اگه شک دارید،ازواقعیتها نمیتونیم فرارکنیم،واقع بینی یکی ازاصول اولیه ی پیشرفت علمی هست…
اینم یه ملاحظه ای بفرمایید!
اتفاقا انگلیسی بلد نبودن ژاپنی ها، یکی از عللش دقیقا همین سیستم اموزشیشون هست که البته سالهای اخیر متوجه شدن و دارن یه تکونی به خودشون میدن.
توی لینکی هم که خودتون فرستادین نوشته میتونن تا یه حدودی صحبت کنن. احتمالا در حد هلو و هاوآریو! در هر صورت اگه باور ندارین میتونید خودتون یه سفر تشریف بیارین و شوکه بشین:)
ما هم اینجا توی خود ژاپن به عنوان متخصص و فوق تخصص داریم کار میکنیم. هیچ کم و کسری هم از ژاپنیها نداریم. فقط ایرانی جماعت بلده خودتحقیری کنه و مرغ همسایه رو غاز ببینه. آریگاتو
منم منظورم خودتحقیری نبود و فقط انتقاد از نظام آموزشی بود که به جای یادادن زبان از ابتدایی اصرار به تلقین مذهب و سیاست به کودکی داره که هنوز قوه تشخیص و تفکر منطقی کاملی نداره و در واقع به جای یاددادن مهارت و آماده کردن کودکان برای آینده و زندگی داره از اونها در جهت اهداف سیاسی آیندش سو استفاده ابزاری می کنه، وگرنه ایرانی با ژاپنی چه فرقی داره هردو یه جور مغز دارن.
تو این تاپیک جا داره که از اون دسته ژاپنیهای متخصص و فوق متخصص که سطح تسلط به زبان انگلیسیشون بزور در حد یه سلام و احوال پرسی سادهست صمیمانه تشکر کنم.
Aaa Subarashi!
Soko ni dono kurai sunde imasu ka?
Soshite, nihongo o manabu no ni dore kurai kakarimashita ka?
ترجمهش کن
Warning of evil tricks
دوست عزیز ایرانیا در دو چیز تخصص دارن:
۱، در دادن آمار اشتباه اونم با نظر و سلیقه خودشون که نشون بدن هیچ کشوری بهتر از ایران ما نیست و تماما تبلیغات رسانه ایه که اونها رو جهان اول معرفی کرده و اونا در واقع هیچی نیستن، مثلا میگن فلان کشور پیشرفته n درصد مردمش فقیر هستن و…
۲، تا از یه کشوری صحبت میکنی و سیستمش رو تایید میکنی و همون مورد رو در ایران به نقد و چالش میکشی و مشکلات رو عنوان میکنی حتما چند نفر پیدا میشن، میان میگن کی میگه اون کشور اینطوریه ““من خودم تو اون کشور زندگی میکنم”” اوضاعشون خیلی خراب و بهم ریخته است و ما نسبت به اونا در صدر جدول رده بندی هستیم، در نهایت بهتون ۴ تا وصله خودتحقیر کننده، وطن فروش و بیگانه پرست میزنن که کاملا خودتون و نظراتتون رو تخریب کنن
کلا ما خیلی خوبیم
من خودم به شخصه سه ماهه عمرم رو گذاشتم ژاپنی یاد بگیرم
چون خیییلی به انیمه علاقه داشتم…
از حروفِش شروع کردم
سعی کردم خط هیراگانا رو انتخاب کنم که به نسبت خط های دیگه اسون تر بود
بعد رسیدم سَرِ قوائدِ نوشتنِ کلمات
کم کم مغزم Error 404 داد و بیخیال شدم
خیلی علاقه داشتم و دارم ولی خب با توجه به وقت فعلا انگلیسی واجب تره…
یکی از دوستامم میگفت حداقل چینی بخون اینده ی کاری هم داره ولی خب…
چه جالب
من هم علاقم بهش از همین انیمه شروع شد
درست گفتن
بلد بودن زبان چینی بشدت آیندهدار و مفید هست
ولی خب فقط برای کسایی که قصد آموزش، مهاجرت یا صرفا تجارت گسترده با چین رو دارن
حالا باز زبان ژاپنی از چینی آسونتره
چینی انقدر سخته که حدی نداره
مدام باید نوشت و نوشت و نوشت و برای هر کلمه میلیونها بار تمرین گفتاری و شنیداری انجام داد
خودم هم بخاطر کمبود وقت کنار گذاشتمش
تمام تمرکزم رو گذاشتم روی انگلیسی
ژاپنی و چینی رو نمیشه با یه زبان دیگه خوند، چون خودشون وحشتناک وقتگیر و سختن (مگه اینکه صرفا برای سرگرمی باشه و روزی یکم وقت صرفش بشه تا فقط مکالمهها و کلمات روزمره رو یاد گرفت)
اگه بعدا قصد ادامه دادنش رو داشتید حتما تمام الفبای کانا رو بهعلاوهی کانجیهای پرکاربرد، یاد بگیرید
با دولینگو هم میشه روزی چند دقیقه صرف آموزش الفباش کرد
خداروشکر که ندارم
همون هیراگاناشَم خیلی رو مخه چه برسه بقیه
اگه دقت کرده باشید یه ’ یا خط میاد یه چیز دیگه میشه…
اون که اره، ولی خب من انقدر ازین شاخه به اون شاخه پریدم، به قولِ معروف همه کاره ی هیچ کاره شدم
ادم گیج میشه
همه ی علاقه هاتو میخوای دنبال کنی، از گیتار میری تو زبان میری تو…
البته میشه در کنار هم، ولی خییییلی باید بتونی وقتت رو حرفه ای مدیریت کنی که خسته میشی…
امیدوارم انگلیسی رو تموم کردیم با هم بریم ژاپنی
بشدت می فهمم
شخصا اولین بخش زندگیم که یه مسیری رو انتخاب کردم و بدون شاخه به شاخه شدن دارم پیش میرم همین یک سال خوندن زبان انگلیسی هست
به همهچیز علاقه داشتن هم خوبه هم بسی سخت
با کمال میل
حتما اگه عمری بود و نگلیسی رو به جای خوبی رسوندم، مرحلهی بعد میرم سراغ ژاپنی 
دقیقا مشکل ادمای کمالگرا همینه
ولی یه راه حل میدیدم میگفت سعی کنید ساعت هاتون رو تغییر ندید
برای مثال همیشه ۷ تا ۸ رو بزارید برای ورزش
خود به خود به روتین تبدیل میشه مثل مسواک زدن
بدونِ فکر میری سراغش
در ضمن طبق هَمون قانونِ چند دقیقه ای
مثلا ففط ۱۵ دقیقه در روز
اگه برای یه چیزی وقت بزاریم توی یه سال یه عالمه میشه
مثل همینی که گفتید تفریحی بریم ژاپنی…
ولی خب همه ی اینا نیاز به مدیریت و به قول معروف شرایط و … داره
چون اگه ادم از یه چیز دل زده بشه سخته دوباره بره سمتش…
ماشالا کاکتوس ها هم عمرشون زیاده هم توی هر شرایطی دَووم میارن، هم خطرات رو دفع میکنن
پس ایشالا که عمرِ گرانمایه ای خواهید داشت…
منم فعلا هدف رو همین گذاشتم و دیگه سر جای خودم نشستم و تمرکزم رو برای نه آدمی نه چیز دیگه ای تباه نمیکنم…
موفق باشید
دقیقا دقیقا
درسته
توی کمالگرایی، شور تلاش که در بیاد ادم حالش از همچی بهم میخوره شورش نباید در بیاد
اینو با بند بند وجودم زندگی کردم
خیلی سخت جونم
کار خوبی میکنید
هیچی مهم تر از خود آدم و آرامش نیست
به همچنین
