درس امروز آقای ای جی هوگ در رابطه با قلدری کلامی هست. قبلن ها قلدری فیزیکی مطرح بود. مخصوصا بچه ها تو مدرسه و یا کوچه خیابون خیلی با این موضوع مواجه میشدن. اما الان دیگه قلدری فیزیکی و دعوا کردن زیاد مطرح نیست و بیشتر قلدری کلامی رایج شده. مخصوصا با پیشرفت و رایج شدن فضای مجازی این موضوع خیلی بیشتر به چشم می خوره. خوشبرخوردی و منطقی برخورد کردن با کسانی که قلدری میکنن اصلا نمیتونه راه حل خوبی برای حل مشکل باشه و حتی کار رو خرابتر میکنه. چون قلدر ها این رو به عنوان یک نقطه ضعف میبینن. پس چکار باید کرد؟ آقای ای جی هوگ در این درس تکنیک خیلی جالبی به شما یاد میده که در این جور شرایط بایستی به کار ببرین.
این درس برای ماه ژانویه سال ۲۰۱۷ هست.
این درسها رو میتونید در اپلیکیشن اندرویدی زبانشناس (دوره‌ی VIP آقای ای جی هوگ)، به همراه امکانات جانبی بسیار خوب اون بخونید.
در این درس آقای ای جی هوگ و دوستانش در Learn Real English در رابطه با پخت و پز صحبت میکنن. آما آقای ای جی میگه که چون پخت و پزش خوب نیست، در رابطه با مفهوم کلی تر مصرف گرایی صحبت میکنه. ایشون معتقد هست که رسانه ها و سرمایه دارها به عموم جامعه مصرف گرایی رو القا میکنن و ترویج میدن و پیامهای بازرگانی و موارد مختلف مرتب در گوش آدم میخونن که بخر بخر بخر. اونها ما رو معتقد کردن که فقط پول و داشتن وسایل مختلف هست که میتونه ما رو خوشبخت کنه اما آیا واقعا این موضوع درسته یا توهمه؟
آقای ای جی هوگ میگه که تمامی نیازهای مادی انسان در سه چیز خلاصه میشه. خوراک، پوشاک و مسکن و این موارد اگه خیلی به دقت بررسی بشه میتونه بسیار ارزون برای آدم تموم بشه. اما حرص و طمع و بوقهای رسانه ای باعث شدن که ما بیشتر و بیشتر بخوایم و زندگی رو بر خودمون سخت و تلخ کنیم.
خوب من همیشه درسهای آقای ای جی رو در نظر اول برای یادگیری زبان انگلیسی نمیخونم و بیشتر به نکاتی که در این درسها میگه که حقیقتا همشون هم عالی هست توجه میکنم. این درس هم یکی از همون درسهای محشرش هست که به نکته ی خیلی مهمی یعنی مصرف گرایی اشاره میکنه.
این درس رو که مطالعه کردم یاد درس walden بسته ی انگلیسی قدرت افتادم که در اون آقایی به نام Henry David Thoreau به جنگل میره تا فلسفه ی ساده زیستی رو تجربه کنه و از این تجربش یه کتاب به اسم والدن مینویسه.
یعنی شما تصور کن که ایشون ۲۰۰ ۳۰۰ سال پیش که تقریبا هیچی در دنیا وجود نداشته، از مصرف گرایی مردم به ستوه اومده و زده به دل جنگل. الان که در قرن ۲۱ هستیم و با وجود انواع و اقسام وسایل مختلف مثل کامپیوترها، تلفن های هوشمند، انواع اقسام لوازم مختلف، خودرو، و و و و ، مصرف گرایی در اوج خودش هست و تمامی نداره . الان فکر کنم تن والدن در گور بایستی در حال لرزه باشه!
خوب حقیقتش اینه که آقای ای جی هوگ در این مورد هم راست میگه. مصرف گرایی افسار گسیخته که مهمترین علتش هم رسانه ها و سرمایه دارها هستن باعث شده نه تنها ما روز به روز خوشبخت نشیم، بلکه روز به روز غمگین تر و افسرده تر بشیم.
و ما روز به روز داریم بیشتر و بیشتر اسیر مصرفگرایی خودمون میشیم و زندگی راحت رو از خودمون سلب کردیم.
باز اینجا یاد قضیه پارتو میفتم که میگه “۸۰ درصد رخدادها از ۲۰ درصد دلایل به وجود می‌آید.” یعنی ساده بخوایم بگیم فقط ۲۰ درصد خیلی از کارهایی که ما میکنیم واقعا مفید هست. و در مورد خریدهایی که داریم میشه گفت تنها بیست درصدش واقعا به کار میاد و بقیه هشتاد درصد رو میشه ازش صرف نظر کرد.
لطفا دیگر دوستان هم بعد از خوندن این درس نظرشون رو بگن.
مبحث این درس معضلیه که گریبانگیر جوامع بشری امروزه شده و روز به روز هم متاسفانه داره شدیدتر میشه ،مبحث این درس تقریبا ی چیز تو مایه های اقتصاد در ابعاد کوچیک پکیج انگلیسی قدرت بود ،همون مقوله ی مصرف گرایی و پرورش حرص و طمع ،الان که تبلیغ های تلویزیون همه پر شده از تبلیغ های پر زرق و برق ،جوایز همه ی بانک ها و مسابقات تلوزیونی شده خونه و ماشین و پول و هزاران چیز ریز و درشت دیگه و اونننقد تبلیغ می کنن برای محصولاتشون که واقعا ادم از امکانات فعلی که داره زده میشه و تمام تلاشش رو می کنه که بتونه محصولات جدید تری رو تبلیغ می کنه خریداری کنه حالا اگه این محصول بخواد خونه یا ماشین باشه که ادم تمام وقت زندگیش رو بدو بدو می کنه و ساعات کار کردنش رو اونننقد زیاد می کنه که بتونه به اون خونه یا ماشین برسه ،وقتی به اون خونه یا ماشین رسید و میخواد ی نفس راحت بکشه و از چیز جدیدی که خریده استفاده و لذتش رو ببره دوباره برای ی چیز جدیدتر تبلیغ میکنن و دوباره آدم بر میگرده سر خونه ی اول و تلاش برای رسیدن به ی چیز بهتر ،ی مثال کوچیکش که آقای ای جی گفت همین لباس هستش ،هرکدوم از ما اگه همین الان بریم در کمدمون رو باز کنیم پراز لباسایی هستش که شاید بیشتر از یکبار هم تنمون نکرده باشیمشون چون اصلا نوبتی بهشون نرسیده از بس که به دنبال لباس های جدیدتر و مد روز بودیم .
شاید تاحالا براتون پیش اومده باشه که از آدمای قدیمی تر مثل پدربزرگ یا مادربزرگ شنیده باشید که دوران ما خیلی بهتر از شما جوونای الان بوده با اینکه از صبح تا شب کار میکردن که البته نوع کارشون هم زمین تا اسمون با کارای الان فرق داره اونها کار میکردن برای گذران زندگی ولی ماها کار می کنیم برای رسیدن به چیزای بالاتر و بهتری که حتی ممکنه ازشون لذت هم نبریم،ولی باز چون همه چی ساده بوده روابط آدما ،امکانات زندگیشون ،دغدغه های فکریشون و…خیلی از زندگیشون لذت میبردن.
من خودم همیشه به این موضوع فک می کنم که عاقبت ما انسان های امروزه به کجا میره به کجاها میخوایم برییم ،کی میخوایم از زندگی کردن لذت ببریم …
