چرا در ساختار جملات آینده، سه حالت مختلف وجود داره؟
مثلا در جمله زیر فعل به صورت be + verb + ing اومده ولی بعضی جاها میبینم به صورت فقط فعل خالی میاد حتی بدون be و ing و در بعضی جملات به صورت be + past verb میاد.
همونطور که توی زبان فارسی برای صحبت درمورد آینده از ساختارهای مختلفی استفاده میشه:
اگه فردا پرواز رو از دست بدم تا هفته‌ی دیگه بلیط گیرم نمیاد شنبه به کتابخونه میرم
از سال بعد دیگه توی این شهر زندگی نخواهم کرد ماه بعد این موقع داریم توی پاریس زندگی میکنیم
انگلیسی هم دقیقا به همین صورت هست و از ساختارهای متفاوت برای زمان‌های مختلف استفاده میشه
آموزش کامل زمان آینده رو توی گوگل سرچ کنید، گرامر کامل با مثال‌های زیادی موجود هست
تاپیک‌های زیر هم میتونن کمک‌کننده باشن
اگه فردا پرواز رو از دست بدم تا هفته‌ی دیگه بلیط گیرم نمیاد