به قول سیاسیون ما یه نوع دروغ مصلحتی 
ولی چیزی که تو جامعه ما آشکاره نبود فضای مثبت نقد و گفتگو بدور از مسمویت در محفل های هنری, ادبی, دانشگاهی وغیره حتی در محفل های کوچه بازاری مثل کافی شاپ ها, قهوه خانه ها و… هستش.که براحتی نمیتونیم نظرات مخالف را قبول کنیم. حل اینکه طرف مقابل که نظر مخالفی داره چقدر ملایم, یا مهارت گفتاری بالایی داشته باشه! جامعه ما بنوعی برایند وضعیت حاکم در سیستم فرهنگی و اجتماعی هست و این نشون دهنده اینکه چقدر واقعا افراد در جامعه از اصولات و قوانین حاکم چه در جهت موافق و چه در جهت مخالف با چه افراط گری موضع می گیرند. ما (ایرانیا) عادت داریم یا یکی رو به عرش اعلا برسونیم یا اینکه زیر پامون له و نوردش کنیم. این یک بحث کلیست که شاید نشه اینجا زیاد روش بحث و گفتگو کرد.
ولی مسموم بودن فضا بیشتر دودش چشم همه رو میگیره و باعث عدم پیشرفت و ترقی میشه. به عنوان مثال من زبان آموز بیشتر دوست دارم اون مهارتی که در زبان کسب کرده ام, در مکالمه در راییتینگ مورد ارزیابی قرار بگیرم. پس دوست من که یه لول از من سطحش بالاتره میاد با من مکالمه میکنه میگه تلفظ فلان کلمه اینطوریه. تو بعضن به اشتباه به جای گذشته ی ساده از حل ساده استفاده میکنی و گذشته فلان فعل میشه این. خب من نظرات دوستم رو قبول میکنم و در جهت پیشرفتم براحتی اشتباهاتم رو قبول میکنم.
چیزی که بر فرض الان ما در سایت زبانشناس با کلی اعضا جمع شدیم و در یک فضای مجازی دوستانه و به همدیگه کمک میکنیم . این خوبه. ولی اگه بر فرض اینجا اعضا نخوان از همدیگه کمک بخوان یا کسی نخواد به دیگری کمک کنه, یا به نظرات همدیگه محکم بتازیم اینجا از فروم بودن در میاد.
12 پسندیده