If you won’t fight him, I will!
he doesnt want to fight but his friend does
سلام دوستان لطفا میشه راهنماییم کنید چی باید سرچ کنم تا بتونم گرامر این سبک جملات رو مطالعه کنم.متشکرم
این تاپیک مربوط به داستان« رومئو و ژولیت » در نرم‌افزار «زبانشناس» است. دوره: « داستان‌های بچگانه » فصل: « بسته ی اول »
سلام خوش اومدین.
سلام، علی رغم توضیح داده شده ولی این موضوع هنوز واسه من مبهمه، توی یه پاراگراف راوی میگه Romeo doesn’t want to fight، از ساختار حال استفاده می کنه، ولی توی پاراگراف بعدی مرکشیو می گه که If you won’t fight him, I will، از ساختار آینده استفاده می کنه. هر دو داره توی یک زمان اتفاق می افته. چرا هر دو رو با ساختار زمانی حال یا هر دو رو با ساختار زمانی آینده ننوشته؟!
سوالتون البته با سوال قبلی فرق داره و کمی بی ربطه به اون. کمی دقت بیشتری کنین سعی میکنم منظورم رو برسونم.
اولین نکته اینه که لزوما در یک زمان اتفاق نمیفتن. کی گفته همزمانن؟ 
اول، جمله ی دوست رومئو رو دقیقا همونطوری که گفته شده نقل میکنه: دوستش گفته اگه تو باهاش نخواهی جنگید، من خواهم جنگید! اون در اون لحظه داشته اینو میگفته. و برای اونا اون مبارزه در آینده اتفاق میفتاده.
اونی که میگه Romeo doesn’t want to fight، راوی داستانه، داره داستان رو کلا تعریف میکنه، و کل داستان رو به زمان حال تعریف کرده اگر دقت کنین (غیر از خط اول)، انتخابش بوده.
زبان انقدر قالبی نیست، من وقتی دارم حرف میزنم یه داستان رو تعریف میکنم، ممکنه از زبان شخصیتها چیزایی بگم و از رمانی بپرم به زمان دیگه و برگردم. لازم نیست انقدر سختش کنیم و کاری که توی فارسی به راحتی میپذیریم فکر کنیم توی انگلیسی یه فرمول سفت و سخته.
این مثال رو ببنین، من دارم برای شما یه فیلم تعریف میکنم مثلا. اینجوری تعریف میکنم:
ببین توی این فیلم، پسره میره رستوران که غذا سفارش بده، به دوستش میگه: «اگه تو غذا نخواهی خورد، منم غذا نخواهم خورد. دوستش میگه: «باشه پس منم غذا سفارش خواهم داد.»
حالا زمان اینا یکی بود؟ نه. یه زمان حال هست که من کل داستان رو دارم باهاش تعریف میکنم، یه زمان آینده برای شخصیت های داستان که برای اونا در اون لحظه، آینده حساب میشده و من از قول اونا نقل قول مستقیم کردم.
این تو انگلیسی میشه یه چیزی شبیه این:
In this movie, the guy goes to a restaurant, he says to his friend: If you don’t want to order anything, I won’t either!
His friend says, ok then, I will eat something
تنها تفاوتی که هست اینه که توی فارسی محاوره ای، ما زمان آینده رو به شکل حال میگیم، به جای خواهم خورد، میگیم میخورم. به جای سفارش خواهی داد، میگیم سفارش میدی.
ولی در اصل مطلب که یکیش در آینده ست تفاوتی ایجاد نمیکنه
این چیزارو الکی برای خودتون پیچیده نکنین. طبیعی تر و روان تر به زبان نگاه کنین راحت تر میشه