ببینید دوست عزیز، در زبان انگلیسی، فعل «be» به عنوان فعل اصلی و فعل کمکی استفاده می‌شود.
- به عنوان فعل اصلی، فعل «be» برای بیان حالت یا وضعیت یک شخص یا شیء استفاده می‌شود. در این حالت، فعل «be» به معنای «بودن» است.
- به عنوان فعل کمکی، فعل «be» برای کمک به بیان زمان، حالت یا وجه فعل اصلی استفاده می‌شود. در این حالت، فعل «be» به معنای «بودن»، «داشتن» یا «شدن» است.
در جمله‌ی «I’ll finish the work tomorrow»، در زمان آینده ساده قرار دارد و فعل اصلی آن «finish» است. فعل کمکی «will» نشان می‌دهد که عمل «finish» در آینده اتفاق خواهد افتاد. فعل «be» در این جمله استفاده نشده است زیرا فعل «finish» به تنهایی برای بیان زمان آینده کافی است.
در جمله‌ی «The work will be finished tomorrow»، فعل «be» به عنوان فعل اصلی استفاده شده است. این جمله در زمان آینده کامل قرار دارد و فعل اصلی آن «finish» است. فعل کمکی «will» نشان می‌دهد که عمل «finish» در آینده اتفاق خواهد افتاد. فعل «be» در این جمله استفاده شده است زیرا فعل «finish» به تنهایی برای بیان زمان آینده کامل کافی نیست.
در واقع باید ساختارهای زمان‌های مختلف رو یاد بگیرید تا متوجه شوید فعل be به شکل اصلی خودش در کدام زمان‌ها استفاده می‌شود و کاربرد دارد.
از طریق لینک زیر می‌تونید ساختارهای زمان‌های مختلف رو ببینید.