منشأ بي انگيزگي چيه؟
به يكي از دلايل زير ممكنه باشه:
- زبان آموز نمي تونه ميزان پيشرفت خودشو در فراگيري زبان بسنجه. در اين صورت، بايستي كاري انجام بديد كه به شما اثبات كنه تلاش تون بي نتيجه نبوده. مثلاً چيكار ميشه كرد؟ يه وبلاگ به زبان انگليسي داشته باشيد و با دوستان تون وقايع روزانه زندگي تون رو به اشتراك بذاريد. يه كتاب رو كه بهش علاقه داريد ترجمه كنيد و اون رو با سايرين به اشتراك بذاريد. با دوستاني كه زبانشون در سطح خودتون هست به انگليسي صحبت كنيد. به يوتيوب سري بزنيد و در حوزه موردعلاقه تون ويديوهايي رو ببينيد. بايد كاري انجام بديد كه به خودتون اثبات كنيد تلاش هاتون براي يادگيري زبان مؤثر و مفيد بوده.
- زبان آموز به يادگيري زبان به چشم يك كار خسته كننده و اجباري و بي فايده نگاه مي كننه. سعي كنيد به يادگيري زبان نه به عنوان يك اجبار، بلكه به عنوان يك تفريح و سرگرمي نگاه كنيد. از يادگيري زبان لذت ببريد. شما وقتي توي طبيعت قدم مي زنيد قطعاً از بودن توي طبيعت لذت مي بريد، وگرنه ترجيح مي داديد توي خونه با گوشي تون ور بريد. وقتي داريد يك ساز موسيقيايي رو فرا مي گيريد از يادگيري نواختن اون ساز لذت مي بريد و بهش به عنوان يك تفريح نگاه مي كنيد. بايد به يادگيري زبان هم به عنوان يك سرگرمي نگاه كنيد.
از خودتون در مسير يادگيري زبان يك سؤال بپرسيد: «اگر من زبان ياد بگيرم و در فراگيري زبان پيشرفت كنم چه تأثير مثبت و مهمي توي آينده م داره؟». جواب اين سؤال رو هر وقت نااميد ميشيد به خودتون يادآوري كنيد. اگه جوابي براي اين سؤال نداشتيد، بهتون پيشنهاد مي كنم فراگيري زبان رو كنار بذاريد.
در نهايت، هيچ وقت در مسير يادگيري تون در زمان هايي كه بي انگيزه ميشيد به صورت كامل با يادگيري و زبان قطع رابطه نكنيد، در غير اينصورت، شروع دوباره تون سخت و مستلزم تلاش مضاعفي خواهد بود.
براتون آرزوي موفقيت مي كنم.