خب دوستان حالا برسیم به اینکه چرا کمال گرایی باعث عدم پیشرفت در یادگیری انگلیسی میشه؟ به نظر من دلیلش خیلی واضحه و به این خاطره که ماها وقتی کمال گرا باشیم دچار وسواس میشیم و رو اشتباهات گرامری و تلفظیمون تمرکز میکنیم و با این ذهنیت لذت یادگیری رو از دست میدیم و در آخر هم بیخیالش میشیم. آقا کامبیز عزیز تو مقاله ی هفت گام برای کاهش استرس یه حرف فوق العاده دراینباره دارن که من دوست دارم اینجا قرارش بدم:
ما دو جور وسواس عالی شدن داریم. یکی مارو به سمت هدفمون هل میده و دیگری مارو از هدفمون دور می کنه.
بعضی ها برای اینکه تو مکالمه عالی شن دائم سعی میکنن با مردم صحبت کنند و بعضی ها منتظر میمونن و منتظر می مونن و منتظر تا گرامرشون بهتر شه، لغاتشون بهتر شه و…
بزارید یه چی رو رک بگیم: شما هیچوقت عالی نیستید و هیچوقت عالی نخواهید شد.
یکی از دلایل عمده استرس داشتن در هنگام مکالمه اینه که قبل از گفتن یه چی دائماً سعی میکنید اون رو عالی بیان کنید. وقتی این حس رو دارید که یه کلام 100% صحیح از دهانتون بیرون بیاد و درست تلفظ بشه دو حالت رخ میده:
• اولی اینکه نگرانیتون جلوتون رو می گیره و به کل نمی تونید هیچی بگید.
• دوم اینکه انجام میدید، اگه غلط باشه خودتون رو سرزنش می کنید که چرا اشتباه کردم و بیشتر و بیشتر نگران میشید.
پس به کل عالی بودن رو فراموش کنید، تردید رو به آغوش بگیرید چرا که هیچکی اهمیت نمیده که شما فعلی رو غلط بگید یا کلمه ای رو فراموش کنید.
کمال گرایی واقعا چیز خطرناکیه که خیلی از ما ازش غافل هستیم متاسفانه.