خب من دیدمش
یعنی سردرد گرفتما، تلخ بود خیلی
بازیگرش خیلی عالی بازی میکنه، اینقد غرق نقشش شده اصلا آدم به نقصایی که فیلم داره دقت نمیکنه و همه حواس میره پیش این بازیگر
این خیلی خوبه. روی یادگیری اثر خیلی خوبی میزاره
بهشون گفتم گفت میخواستی فرندز ببینی
برا منم کار خیلی سختیه، اگه اون روزو دیدی بدون من یکی دیگه شدم
اره انصافا . حس میکنم خیلی سطحی و تهی شدم توی زمینه فیلم
قدرت تشخیص فیلم خوب رو دارم، ولی حال و هوای تماشا رو ندارم
شاید به خاطر اینه که کتاب رو جایگزین فیلم کردم
قبول دارم چون انگاری هر ازگاهی آدم حال و حوصله ی تفریح رو داره، مثلا من قبلا فوتبال میدیدم الان اصلا
یا وقتی کتاب میخونم فیلم نمیبینم یا برعکسش
از طرفی وقتی به دیدن اثر فاخر عادت میکنی دیگه به کم قانع نمیشی
این فیلم رو دیدم ولی اصلا واسم اونجوری نبود که بگم برم یه بار دیگه ببینم و در واقع این فیلم فقط یه تمثیله
از وقایع کره ی زمین و خدا و مسیح و ملت همیشه در صحنه
نمیگم قشنگ نبود
قشنگ بود ولی تنثیل بود نه فلسفی یا چیز دیگه ای
همون داستانایی رو که از بچگی بهمون گفتن رو در قالب یک فیلم تمام تمثیل اوردن این کارگردان توانا
یه چیز رو از من داشته باشین
اگه میخواین از یه فیلم خوب لذت ببرین هیچ وقت فیلم رو رد نکنید(ولی اجازه ی به عقب برگشتن رو دارین )
من عاشق فیلمایه نولانم
خودش و داداشش نابغن واقعا
خیلی وقته فیلم جدید نداده بعد دانکریک
سریال westworld رو دیدین؟
نویسندش جاناتان نولانه و آهنگسازشم رامین جوادی
فیلم تمثیله کاملا !
وقت شد میبینمشون
اسپویل ؟
اره خیلییی از بازیش تعریف کرده بودن
کلا کاراکتر جوکر خیلی طرفدار داره چه این جوکر چه جوکر اصلی تو شوالیه تاریکی کریستوفر نولان
بعضی وقتا مغز دوست نداره خودشو درگیر کنه و تحلیل کنه و فکر کنه و فقط میخواد ببینه بره!
بحثا خوبن
علمی و در مورد فیلم
فک کنم باشه همینجا بهتره ها
چون لیست رو بخوام افزایش بدم هم ربطی به اینا نداره و هرکیم بخواد در مورد نظرات دوستان در مورد فیلما بخونه همین جا میخونه
تماشای بعضی فیلما یه خودآزاری ریزی هم درش نهفته
مثلا درام هرچی عمیق تر و بهتر ، ناراحت کننده تر و اعصاب خورد کن تر
فیلم با محتوای فلسفی هر چی بهتر ، تاثیر گذار تر و اعصاب خورد کن تر
بعضی فیلما هم یه ترس روانشناسانه ای رو القا میکنن که خب برای مخاطب آگاه و حساس ، سنگینه
مثلا فیلم کره ای old boy ، مغز آدمو رگ به رگ میکنه ، اعصاب آدمو به هم میریزه و با ارزش های درونی ما اصطکاک پیدا میکنه و تو صورت آدم میکوبه
آخرش نمیدونی باید چه نتیجه ای بگیری
فارغ از تابو شکنی که داره و شاید خوشایند نباشه ، محور روانشناسانه داره و به شدت جذاب کارگردانی شده ، اکشن فوق العاده ای داره و بازیگرانی خیلی خوب
خب این حجم از همه چیز ذهن آدمو خسته میکنه
و کسی که به تماشای اینا می شینه یه ریز خود آزاری میکنه
یا فیلم خانه ای که جک ساخت هم همینطور که نمیشه کامل تماشا کرد
اینجاست که آدم می ره سراغ فیلمای رنگی رنگی و فان و جذاب و بی محتوا
که خیلی بهتر هم هست