از افعال مودالِ (Modal) امکان و احتمال، مثل should همراه با فعل‌هایی در زمان استمراری استفاده می‌کنند. این ساختار برای حدس زدن در مورد یک چیز یا گرفتن یک نتیجه‌ی منطقی در مورد اتفاقی است که در حاضر در حال افتادن است. در مورد این ساختار بیشتر بخوانید.
از افعال مودالِ احتمال یا امکان، مثل shouldبرای بیان یک حدس یا نتیجه‌گیری در مورد اتفاقی که در جریان است استفاده می‌کنند. در این ساختار بعد از فعل مودال از زمان‌های استمراری استفاده می‌کنند. در مثالی که نام بردید از فعل مودال استمراری در زمان گذشته استفاده شده است.
از فعل‌های مودال استمراری برای بیان چند مورد استفاده می‌کنند که به اختصار A-A-C-L-O-O-P-R-S نامیده می‌شوند. هر کدام از این حروف، حرف اول این کلمه‌ها است:
ability, advice, capacity, likelihood, obligation, order, permission, request, suggestions
یعنی:
توانایی، نصیحت، ظرفیت، احتمال، الزام، سفارش، اجازه، درخواست، پیشنهاد
ساختار مودال در حالت استمراری
ساختار این فعل به شکل زیر است:
modal + be + -ing
مودال استمراری در زمان گذشته
در مودال استمراری در زمان گذشته از مودال‌های should, would, could, might استفاده می‌کنند. سپس کلمه‌ی be و بعد فعل همراه با ing استفاده می‌شود.
مهم‌ترین کاربرد این مودال این است که شما بخواهید از چیزی صحبت کنید که در مورد آن مطمئن نیستید که فاعل در حال انجام آن کار است.
We should be keeping an eye on his progress at school.
ما باید مراقب پیشرفت او در مدرسه باشیم.
نکته: به یاد داشته باشید که همه‌ی افعال به صورت استمراری استفاده نمی‌شوند. افعال غیرعملی که موقعیت‌ها یا شرایطی را توصیف می‌کنند که انتظار نمی‌رود تغییر کنند، حالت استمراری نمی‌گیرند. مثلا: change, such as seem, appear, cost, weigh
انواع دیگر افعال غیر مستمر عبارتند از:
افعال مربوط به حواس: hear, smell, see, taste
افعال مالکیت: have, belong, own, possess
افعالی که احساسی را نشان می‌دهند: love, hate, like, hate, prefer, want