من در قسمت point of view story دچار مشکل شدم ولی نه در نحوه خوندنش بلکه در فلسفه وجودیش منظورم موثر بودنش برای یادگیری گرامر هست به نحوی که آقای هوگ تاکید بسیاری دارن روی این قسمت.
به نظر شما اینکه فقط از دیدگاه گذشته و حال و آینده داستان بیان بشه کافی؟ آخه زمان‌های زیادی در انگلیسی وجود داره که 6 یا 5 تا از اونا بسیار پر کاربرد هستن پس زمان های دیگه را چطور یاد بگیریم یعنی باید بریم به یهنفر بگیم فلان داستان برای فلان زمان بگو تا من یاد بگیرم؟؟؟ و تا اونجایی که من کتابشون خوندم تاکید دارن که کاری به اسم زمان ها نداشته باشین و فقط داستان درک کنین و اگر خواستین خودتون یک داستان انتخاب کنین و به معلمتون بدین تا از چند دیدگاه بنویس !!! خب من اگر کسی را نشناسم و یا اسم زمان های پر کاربرد انگلیسی را ندونم چی کار کنم؟
درضمن فرض کنین من یک داستان جالب پیدا کردم و می خوام از چند دیدگاه برای خودم بنویسم ، وقتی بلد نیستم مجبورم به استاد زبان مراجعه کنم و از ایشان کمک بخوام تا برام بنویسن درسته؟ حالا اگر کسی در دسترس نباشه باید دوباره رجوع کنم به کتاب های گرامر و قواعد؟؟؟در حالی که تاکید بر اینه که از خوندن گرامر به این صورت پرهیز بشه.
