آدم هاي زيادي در مسير رسيدن به خواسته هايشان دچار نااميدي مي شوند و دست از تلاش بر مي دارند. اما بايد چكار كرد كه به اين راحتي ها تسليم نااميدي و شكست نشويم؟!
فيلم مكس ديوانه: جاده خشم را در نظر بگيريد. وقتي فيوروسا و همسران ايمورتان جو در سفري خطرناك و دشوار به سمت سرزمين سبز قدم مي گذارند. با وجود آگاهي از خطرات بالقوه اي كه در مسيرشان با آنها مواجه خواهند شد، اما شجاعانه به سفر خود ادامه مي دهند و هيچ وقت نااميد نمي شوند.
آنها شرايط دردناك زندگي در قلعه و مقر پادشاهي جو امورتان را درك كرده بودند و از آن متنفر بودند.
تصوير زيبا و لذت بخشي را از سرزمين سبز در ذهن خود ساخته بودند كه ناشي از معرفت و شناخت شان نسبت به اين سرزمين و شرايط زندگي شان پس از رسيدن به اين مكان بود.
آنها تمام سختي ها و خطرات مسير را برآورد كرده بودند و به عبارت ديگر، مسير خود به سمت مقصدشان را به خوبي مي شناختند.
آنها براي رسيدن به اين مكان، زماني را تخمين زده بودند و مي دانستند كه اگر شرايط و اوضاع با آنها يار باشد چه زماني به سرزمين سبز خواهند رسيد.
در صورتي كه تمام موارد فوق در آغاز هر سفري در نظر گرفته شوند، قطعاً يأس و نااميدي بر روح هيچ مسافري غالب نخواهد شد.
کامبیز جان، خوشحالم که براتون مفید بود. به امید روزی که بتونم مقالاتی به دارازا و پرباری مقالات شما بنویسم. البته فکر کنم برای من اولین مقاله بلند، آخرینش خواهد بود.
مصطفی جان، خوشحالم که مطلب موردپسندتون واقع شد. حقیقتش نوشتن یه مقاله مختصر و کوتاه برام بهتره. چون موقع نوشتن مقاله های بلند اینقد از این شاخه به اون شاخه می پرم که رشته ی نگارش از دستم در میره. یه دفعه می بینی از روش های یادگیری زبان انگلیسی شروع می کنم و به خصوصیات اخلاقی ترامپ و کیم جونگ اون ختمش می کنم.
منم همینطور کامبیز جان. از روزی که با زبانشناس، شما و سایر دوستان آشنا شدم، احساس می کنم دیدگاه و علاقه م نسبت به یادگیری زبان و همت و پشتکارم در مسیر رسیدن به اهدافم ارتقاء پیدا کرده. این تعریف نیست، یه حقیقته. از همه تون ممنونم.
سلام خانم بیانی
ممنون از بذل توجه تون. این مقاله رو اون اوایل که تازه توی سایت زبانشناس عضو شدم، نوشتم. آشنایی با دوستان فرهیخته ای همچون شما باعث میشه هر از گاهی من هم دست به قلم بشم و مطالبی رو به رشته تحریر در بیارم.
