سلام به دوستان زبانشناس.
تراژدی هملت خوانده شد.
داستان این نمایشنامه درباره هملت، شاهزاده دانمارکه که در نیمه های شب و بیرون از قصر، روح پدرش را می بیند و روح به او می گوید که چگونه توسط برادرش کشته شده و از هملت می خواهد تا انتقام او را بگیرد…
اگر قصد خواندن این اثر شگرف رو دارید، چون زبانش قدیمیه و واژگان منسوخ بسیاری داره، پیشنهاد میکنم در ابتدا ترجمه فارسیش رو بخونید و سپس به سراغ متن انگلیسی برید (من خودم ترجمه زنده یاد “به آذین” رو خوندم).
هملت از معدود شخصیت هایی است که میتونم با او همزادپنداری کنم (عکس پروفایلم هم نقاشی مغمومی از اوست). تک گویی معروف بودن یا نبودن در همین شاهکار آمده است. دغدغه هملت مرگ است و در سراسر این نمایشنامه مرگ اندیشی به روشنی دیده می شود. در لینک زیر تحلیل کوتاه و جالبی رو از این شاهکار می تونید مطالعه کنید:
در پایان دوست دارم چند نقل قول زیبا و خواندنی از این شاهکار رو با شما عزیزان به اشتراک بذارم:
Oh, God, God, How weary, stale, flat, and unprofitable Seem to me all the uses of this world!
To be honest, as this world goes, is to be one man picked out of ten thousand.
What have you, my good friends, deserved at the hands of Fortune that she sends you to prison hither?
Prison, my lord?
Denmark’s a prison.
Then is the world one.
A goodly one, in which there are many confines, wards, and dungeons, Denmark being one o’th’ worst.
We think not so, my lord.
Why then 'tis none to you, for there is nothing either good or bad but thin makes it so.
To me it is a prison.Now, Hamlet, where’s Polonius?
At supper.
At supper?
Where?
Not where he eats, but where 'a is eaten.
A certain convocation of politic worms are e’en at him.
Your worm is your only emperor for diet .
We fat all creatures else to fat us, and we fat ourselves for maggots.
Your fat king and your lean beggar is but variable service —two dishes, but to one table.
That’s the end.
Alas, alas!
A man may fish with the worm that hath eat of a king, and eat of the fish that hath fed of that worm.
What dost thou mean by this?
Nothing but to show you how a king may go a progress through the guts of a beggar.When sorrows come, they come not single spies, But in battalions.
Alexander died, Alexander was buried, Alexander returneth to dust, the dust is earth, of earth we make loam, and why of that loam whereto he was converted might they not stop a beer barrel?
Imperious Caesar, dead and turned to clay, Might stop a hole to keep the wind away.a man’s life’s no more than to say “one”.