خیلی عالی بود کامنتت
قشنگ همشو خوندم و خندیدم
5 پسندیده
6 پسندیده
احتمالا خنده تلخ است
ما انسان ها چگونه موجوداتی هستیم!!!
کسی راه حلی برای بهتر شدنم در این زمینه دارد؟
چه تمرین هایی انجام بدهم تا این خصلت بد را از خودم دور کنم و از زدن یه ضربه ناقابل امتناع نکنم؟
3 پسندیده
بیان حقایق تلخ در قالب طنز مخاطب بیشتری خواهد داشت.
مخصوصا وقتی که جامعه تا خرخره غرق در ناخوشی هاس…
دیگه الان اکثرا کِشِش حرف جدی زجرآور ندارن!
فقط میخوان یه جوری گریزی زده باشن از نا بسامانی های اطرافشون برای رسیدن به یه حال خوب حتی برای لحظه ای کوتاه…
(البته برای شخص بیدار در کنار خنده تلنگوری هم زده میشه)
خیلی خلاصه :
اگر در زندگی حقیقی مون سعی بر بهتر شدن خودمون داشته باشیم نه بهتر کردن اطرافیانمون!
سطح توقع خودمون رو از دیگران به صفر برسونیم.
در هر امری خودمون رو بزاریم جای شخص مورد نظر.
و بعد اون مطلب رو با صداقت به دور از هر غرض و جانبداریه خاصی با مهر و عطوفت بسنجیم.
و همش من من نکنیم! بلگه ما ما 
بکنیم…بیایم باور داشته باشیم که دنیامون جای بهتری خواهد شد.
وقتی که دیدمون “ما” باشه به دور از منیت!
همبستگی به وجود میاد، محبت به وجود میاد، درک متقابل به وجود میاد و حتی از خود گذشتگی و و و و
خیلی از مسائل خود بخود حل میشه که شاید کوچیکترینش یه لایک ساده باشه!
9 پسندیده
قربوست 
الهی همیشه لبت خندون باشه…
تو همیشه به من لطف داری 
🩵
4 پسندیده
بزار من اینو نپذیرم 
اخه کلاسش کجاس 
آی ام یک روانپریش 
چقدر من سیمرام دلیلات با دلیلام مو نمیزنه مرسی 
مگه این لایک چیه که موجب انگیزه هم میشه ؟
خیلی خوب بود …یاد ی چیزی افتادم
4 پسندیده
In summary:
Those who suffer from the Disease to Please are people who say “Yes” when they really want to say “No.” For them, the uncontrollable need for the elusive approval of others is an addiction. Their debilitating fears of anger and confrontation force them to use “niceness” and “people-pleasing” as self-defense camouflage.
3 پسندیده
What propriety question
چه سوال بجایی.
Well down
احسنت
3 پسندیده
شما را بخاطر اینکه اینقدر رشد کرده اید که لایک روی شما اثری ندارد تحسین میکنم @anarad
@zargol6
@bagheri596
5 پسندیده
توجیه شدم که نباید لایک موجب انگیزه در من شود.
اما با خساست خودم چیکار کنم وقتی یک پست را دوست دارم ولی از لایک کردن صرفنظر میکنم؟!!!
5 پسندیده
وای
3 پسندیده
دکمه لایکو با دستان عزیز بنواز. به همین راحتی.
7 پسندیده
عالی . نمی دانم _ اطلاعی ندارم 
3 پسندیده
سلام 
والله هدف من از لایک کردن مطالب ؛ یا خوشم اومده و حدودا موافقم و یا در چالشهایی که شرکت میکنم برای تشویق 
هم چالشی هامه
اصطلاح جدید لطفا به فرهنگ لغت اضافه کنید
هم چالشی
بعدشم بچه ها شاهدن همین عرفانه جون دوستم ، من مطالب زیرخاکی از تو زبانشناس مطالعه و لایک کردم و از زیر خاک کشیدمش بیرون که بقیه هم مطالعه کنن . من در این حد لایک میکنم
7 پسندیده
آقا مصطفی به این راحتی که شما فرمودین نیست
اینکه خودم را راضی کنم که با لایک کردنم که باعث میشود او خرسند شود و انگیزه برای ادامه مسیر پیشرفتش پیدا کند طبع بلندی میطلبد.
3 پسندیده
چقدر در زمینه لایک کردن تقریبا شما منید… البته با این تفاوت که بنده اصلا تاپیک ها رو نمیخونم. و نمی افتم توشون… جز تاپیکایی که توشون فعالم و حالا اگر ببینم از دوستان خودم کسی تاپیک زده پیگیر تاپیکش هستم و یا اگر مطلب تاپیکی بنظرم جالب بیاد بازش میکنم
5 پسندیده
خیلی مهمه! موجب انگیزه میشه، موجب دیده شدن میشه، موجب خیلی مسائل دیگه میشه!
مثلا اگر لایک بالای یکی از پستای اقا کامبیز نبود! که به اصطلاح وایرال شده بود! من هرگز زبانشناسُ کشف نمیکردم!
پس در جاش مهمِ نمیشه اینو کتمان کرد…
اما اشخاصی که دوست دارن به هر دلیلی لایک بگیرن و نمیگیرن! باید در روش بیان افکار یا حالا هر چیزه دیگه ای رو که میخوان به اشتراک بزارن … تغییراتی بدن!
این لایک گرفتنه یه جور مارکتینگه! باید هنرشو پیدا کنن یاد بگیرن و عملیش کنن بعد مطمئنن لایک رو خواهند گرفت…
مثلا من نوعی که در چرت نوشتن دستی بر کیبورد دارم لایک در این شرایط اهمیتی واسم نداره چونیکه از قبل هم گفتم روی من با اون شخصیه که دارم باهاش صحبت میکنم لایک یا ریپلای اونو ببینم کفایته! کماییکه پیامو بعد لایک مخاطب پاک میکردم اما چون با اعتراض دوستان روبرو شدم دیگه مدتیه رفتم تو ترک…
چه درد ها که بر جانم نیو فتاد چه سختی ها که نکشیدم…(یعنی افتادو کشیدم) او پاپاورین و مورفینی که دیگه در بند بند انگشتانم موج نمیزنه، اون گزینه دلیتی که هر روز بر من چشمک میزد و میزنه و تمام تبایین شو به رخم میکشه… آه… و منی که همچان توی ترکم
خدایی این ترک لایک نداره
اما خداوکیلی وقتی شخصی تاپیک میزنه مطلبی رو بیان میکنه اگر خوندین و نظرتونو جلب کرد لایکش کنید اون شخص زحمت کشیده و برای بهتر کردن حال خودش برای رسوندن پیامی به من و شما این کارو کرده و انتظار ری اکشن از ما داره!
(این حجم از انفعال رو باید کجا بزاریم! آقا من اعتراض دارم من بر این منفعلانِ سایه نشین دوست داشتنی خرده میگیرم… بیاین بیرون از لاکتون!)
اصن ما اعتراض داریم لایک نیاز داریم 
حتی اگر مخالفین با زبانی نرم کامنتی بزارید اگر موافقیت با همان زبان نرم تشکری کنید.
مطمئن باشیم اون حس خوبی رو که انتقال دادیم به خودمون هم بر خواهد گشت…
7 پسندیده
نمیدونم این رشدی که گفتین چقدر ربط داره به این قضیه ولی حس میکنم شماهم خیلی دیگه بزرگش کردین .واقعا ی مسعله پیش پا افتادس … درسته لایک میتونه بهت اون حسو بده که تلاشت برای ایجاد کردن ی محتوا بیهوده نبوده ولی اینکه به خاطر ی لایک بخوای اون تلاشو بزاری کنار خبلی مسخرس به نظرم …این نظر منه بی شک دارم چرت میگم
آی آی آی آی بچه زرنگ اینجا این مثال برات صدق میکنه چیزی که برای خود نمیپسندی برای دیگرانم نپسند (شایدم صدق نکنه نمیدونم 
) ولی وقتی خودت به قول خودت خساستت میاد اون انگشت مبارکو حرکت بدی برای لایک چه انتظاری داری بقه شصتشونو حرکت بدن برای لایک
3 پسندیده
فکر کنم توام یادش افتادی
3 پسندیده
پذیرفتم برو حال کن…
الان میگمت یه کلاسِ پوچِ زاییده ذهنی بسته!
شخصی که این فعل رو “کلاس” میدونه فقط از زاویه دید خودش به قضیه نگاه میکنه که بسیار زاویه دیدِ بسته ایه!
اون فکر میکنه اگر کلا هیدن باشه و مثلا ییهو یه جایی هایلایت بشه… خیلی wo0w میشه
(اینگونه افراد در حقیقت دوست دارن شخصیتی کاریزماتیک داشته باشن! ولی فقط دارن اداشو در میارن
)
بابا دوست گرامی وقتی من نوعی از حضور شما آگاه نیستم! دقیقا این کلاس رو داری واسه کی میزاری؟! (بله! واسه خودش! چون حس کاریزماتیک و خفن بودن بهش میده)
داری سر خودتو کلاه میزاری جانم!
خساست در این امر بر میگرده به حسادت!
و نتیجه نداشتن حسادت و خساست میشه والا منشی، طبع بلند داشتن.
اگر مرکز توجه مون رو تغییر بدیم. یعنی فوکوسمون بزاریم روی خودمون نه دیگران!
یاد بگیریم که مقایسه نکنیم.
هر کسی توانایی های مخصوص به خودشو داره!
و سعی در پرورشِ داده های خودمون داشته باشیم نه اینکه نداشته هامون رو با داشته های شخص دیگه ای مقایسه کنیم!
برای مثال من سنسور فلسفه ندارم!
من سنسور ریاضی ندارم!
من سنسور شیمی ندارم!
من سنسور لال شدن، ندارم
بزارید ادامه ندارم سنسورهای نداشته ام بسیارند
ندارم جانم! ندارم … اما یه سری سنسور های فعال دیگه دارم! به اونها بپردازم. و اگر کسی هم سنسور های نداشته من رو داشت. از این امر خوشحال بشم.بلکه حتی جایی بتونم در امری ازش کمک بگیرم! این خوبه که…
نه این که بهش حسادت کنم و خودمو باهاش مقایسه کنم! این فعل فقط باعث میشه من حتی در دانسته های خودم هم پس رفت کنم، چون تمام حواسم به داشته های دیگرانِ حتی یادم رفته خودم هم داشته هایی داشتم!
(تا درودی دگر درودو دو صد بدرود…میخوام روی سنسور لال شدن فوکوس کنم. بلکه به وجود بیاد… الان در حال زور زدن برای وجود یک سنسورم
)
4 پسندیده