ببینید ما تو زمان‌های معلوم، از مصدرهای معلوم مثل gerund )(مصدر با ing) و infinitive (مصدر با to) استفاده می‌کنیم. قبلاً تو تالار درمورد مصدرها کامل توضیح داده شده که لینکش رو براتون می‌گذارم.
حالا تو زمان‌های مجهول که فاعل جمله مشخص نیست و یا مهم نیست هم می‌تونیم مصدر داشته باشیم ولی ساختار مصدر تو زمان‌های مجهول gerund به صورت being+ pp و infinitive به صورت to be+ pp هستش.
مصدرهای مجهول (Passive Infinitives) کاربردهای مختلفی دارن. مثل:
1. بیان وظایف یا الزامات:
مصدرهای مجهول می تونن برای بیان وظایف یا الزاماتی که باید انجام بشن استفاده بشن.
مثال:
- **The report needs to be submitted by Friday.
(گزارش باید تا جمعه ارسال بشه.) (مهم نیست چه کسی ارسال می‌کنه، خود عمل ارسال مهمه.) - **The homework must be completed before you can go out.
(تکلیف باید قبل از اینکه بتونید بیرون برید تموم بشه.)
2. بیان قوانین یا مقررات:
مصدرهای مجهول می‌تونن برای بیان قوانین یا مقررات استفاده بشن.
مثال:
- **Smoking is not allowed in the building.
(سیگار کشیدن در ساختمان مجاز نیست.) - **Tickets must be purchased in advance.
(بلیط ها باید از قبل خریداری بشن.)
3. تاکید روی فعل:
مصدرهای مجهول می‌تونن برای تاکید روی فعل جمله استفاده بشن.
مثال:
- **The car needs to be washed.
(ماشین باید شسته شود.) (تو این جمله، تمرکز بر روی عمل “شستن” هستش، نه فاعلش.)
بهتون پیشنهاد می‌کنم لینکی که براتون فرستاده شده بود رو مطالعه کنید.