وقتی میخوای یه زبان جدید مثلا انگلیسی رو یاد بگیری و تازه نوپا هستی واسه بیشتر مردم اینجوریه که به کلاس زبان رو میارن و این تصور از پیش تعیین شده رو دارن که زبان رو باید مثل یک کتاب درسی یاد گرفت و باید یه معلم بهت تدریس کنه، از طرفی دیگه واسه اکثر معلم های زبان هم به همین ترتیب؛ با یه کتاب گرامر (grammar in use) یا نیمه گرامر (American English File) بهت تدریس میکنن، تکلیف میدن که تو خونه بری تمرین گرامری حل کنی و نهایتا بعد از یک سال آخرش بتونی چهار تا جمله رو بزور و با لحجه داغون صحبت کنی و قادر نباشی یه مقاله انگلیسی رو بخوانی یا صحبت های یه انگلیسی زبان رو متوجه بشی و از همه بدتر مقصر این ناکامی تو هستی چون به اندازه کافی ‘‘مطالعه’’ نکردی یا اگه آدم کمال‌گرایی باشی خودت رو به خاطر کُند ذهن بودنت سرزنش میکنی و فکر میکنی یادگیری زبان نیازمند نبوغ و استعداد ذاتیه.
ولی گور باباش بیاید از کاه کوه نسازیم و انقدر پیچیدش نکنیم چون قضیه خیلی ساده تر از این هفت خانِ رستمه.
میخوام یه سوال بپرسم که جوابش خیلی واضح و دم دستیه ولی انقدر با تبلیغات و بازار گرمی محسور شدیم که متوجه ش نشدیم:
بچه ها چجوری زبان یاد میگیرن؟ قطعا هیچ مادری گرامر و لغت رو به بچه ش یاد نمیده بلکه بچه ها به روش اکتسابی طی یک پروسه شهودی و طبیعی یاد میگیرن که اولین قدم گوش دادن به آدم های دور وَرشون هست که اونها رو قادر می‌سازه که محتوا هایی رو که میشنون رو تکرار و تقلید کنن، که مغز، اون ها رو با توجه به شرایط، به صورت ساختار در خودش ذخیره می‌کنه و شکل میده که بعدا وقتی موقعیتی مشابه پیش اومد بتونه اون رو طی یک فرایندی کامپیوت کنه، جملات رو کنار هم قرار بده و جمله سازی خودش رو آغاز کنه، به همین سادگی، منظور من از ‘‘ذهنیت از پیش تعیین شده ‘’ این بود که فکر می‌کنیم زبان رو باید از طریق گرامر یاد گرفت ( کاری که اکثر معلم ها میکنن) در صورتی که کاملا برعکسه ‘’ گرامر رو باید از طریق زبان یاد گرفت’’ فقط و فقط باید برای فهم یک ساختار غیر قابل فهم به گرامر رجوع کرد و بس،
پس اگه به پادکست گوش کنی و متن بخونی، خودت بدون اینکه متوجه بشی گرامر رو یاد گرفتی. درست مثل زبان مادری خودت شاید نتونی دلیل این که چرا این کلمات رو به این شکل کنار هم چیدی رو توضیح بده اما به صورت کاملا ناخودآگاه مطمئن هستی که جمله ای رو که تولید کردی کاملا درسته، پس نیازی به خرج کردن هزینه هنگفت نیست، برنامه زبانشناس تو این حوضه ترکونده، طوری طراحی شده که دقیقا عین مامانت وقتی یه نی نی کوچولو بودی زبان رو ازش یاد میگیری، یه درس رو باز کن اگه ترجمه فارسی هم داشته باشه که بهتر جمله به جمله برو جلو به صورت هم زمان گوش کن و متن رو دنبال کن، هر لغت یه فریز یا ساختار گرامری رو متوجه نشدی گوگل سرچ کن تا وقتی که برات قابل فهم شد بِکِش بیرون ازش و وقتی درس رو تموم کردی چشم هاتو ببند و گوش کن تا ساختار زبان تو مُخَیِلَت بِگُنجه. بعد از مدت (طولانی) که به صورت مستمر این کارو کردی خودبه خود نیشِ ت باز میشه و میتونی جملات خودت رو از طریق مرجع یا ساختاری که توی ذهنت داری تولید کنی. اینجاست که میتونی از یه کلاس فری دسکاشن هم به صورت مکمل استفاده کنی که بیشتر بتونی جمله از خودت تولید کنی. حتی اگه بدتر از من حافظه ت داغون باشه هم میتونی سفرت رو شروع کنی و هیچ ربطی هم به حافظه سریع و کند یا سن نداره، همه میتونن زبان یاد بگیرن، حتی من که همیشه یادم میره آخرین بار پاکت سیگارم رو کجا جا گذاشتم.