انجام داده و انجام نداده های یادگیری زبان انگلیسی

ممنون از آرزوی خوبتون

سلام

من یه سفر ۴ روزه بودم و تازه هنوز کامل بر نگشتم . اگر فرصتی بود حتما مطالبی رو اینجا مینویسم

ممنون استاد.من که به شخصه بدجور منتظرم میمونم تا شما کامل از سفر برگردید و داستانتون رو بگید.خوش بگذره:joy:

کم کم دارم به هدفم نزدیک میشم همینطور که میبینید این تاپیک برای کسانی که سر در گمند برای پیدا کردن روش درست اموزش زبان راه اندازی شد و تا الان استقبال خوبی هم شده.امیدوارم که دیگر اساتید هم بیان و شرکت کنند مثل
@ala
@Abolfazl_Rastin
@afarkhani
@mohadeseh34
یه استاد بزرگ رو جا انداختم امیدوارم که افتخار بدن
@golmirzaei

سلام دوست عزیز.
ممنون که منو جزء اساتید خطاب کردی.
من کجا و اساتید تالار کجا
شرمنده کردی منو بزرگوار…

همونطور که میبینید اساتید برجسته اومدن و داستانشون رو گفتن و اقای ناصری عزیز @hnaseri هم قول دادن بیان و تعریف کنن.

من استاد نیستم آرمین جان چه برسه که برجسته هم باشم.
ممنون از لطفت داداش…

سلام و عرض ادب خدمت همه دوستان زبانشناسی
اول اینکه من خودم را شایسته نمی بینم که اسمم رو در کنار اساتید بزرگوار قرار بدم اما برای احترام و پاسخ به دوست عزیزمون تجربه هر چند اندکم رو در اختیارشون میزارم

ماجراهای من و زبان
جونم براتون بگه که منم مثل همه دوستان تو مدرسه زبانم خوب بود و فقط برای نمره خوبه میخوندم اما حقیقتش باهاش عشق نمی کردم و همیشه حس میکردم یادگیریش به دردم نمیخوره، خلاصه ما تا کنکور ارشدم از این درس فرار میکردیم و یادگیریش رو موکول به بعد میکردم تا اینکه رسیدم به دکتری و قبلش حتما برام مهم بود که زبان رو یاد بگیرم و گشتم تو اینترنت و کلی سرچ تا رسیدم به زبانشناس و وقتی داستان های کودکانه رو شروع کردم خوشم اومد و اشتراکش رو خریدم و به نظر من زبانشناس بهترین منبع برای یادگیری زبان هست و بدون نیاز به هر کلاسی شما می تونید راحت انگلیسی رو یاد بگیرین. تکرار و تمرین اصل مهم یادگیری انگلیسی هست که زبانشناس این امکان رو فراهم کرده شما می تونی هر درس رو چندین بار گوش بدین.
در مورد آموزشگاه رفتن هم من اصلن کلاسی نرفتم چون جو کلاس های زبان برام سنگین بود و دروغ نباشه یکبار زمانی که ارشد بودم بازم به نیت دکترا کلاس زبان ثبت نام کردم که یک جلسه رفتم خوشم نیومد از مدل برگزاریش و کلا رهاش کردم، البته شاید کلاس رفتن برای بعضیا مفید بوده باشه و من در مورد خودم گفتم که آموزشگاه زبان رفتن رو دوس نداشتم
نکته جالب اینجاست که من الان از فکر دکتری بیرون اومدم اما عاشق یادگیری زبان انگلیسی هستم اونم مدیون استاد ناصری و گل میرزایی و همه مثبت اندیشان تالار (چون زیاد هستن اسم نمی برم که دلخوری پیش نیاد اما خودشون میدونن کیا هستن )
حرفم به همه تازه شروع کننده های زبان اینه که حتی تو بدترین شرایط که گاهی مشغله ها نمیزاره زبان یاد بگیری یک مدلی عشقت رو به زبان ثابت کن (جمله سنگین بود؟؟ الان با مثال بهت میگم چطوری)
من از مهرماه کم کم اون تایمی که میخواستم زبانشناس گوش بدم رو خیلی شاید نداشتم (همه تایم پرت زیاد داریم مشکل من امکاناتی مثل گوشی بود که نمیزاشت تا محل کارم و حتی موقع برگشت از محل کارم از این زمان پرت استفاده کنم و زبانشناس گوش بدم) و اما برای اینکه خودم رو محک بزنم یک وقتایی در مورد یک موضوعی باید تحقیق میکردم اول میرفتم دنبال منابع انگلیسی و ذهنم رو به چالش دعوت میکردم یا گاهی ریدینگ میخوندم و تست از خودم میگرفتم، گاهی با خودت دیالوگ انگلیسی بساز

امیدوارم که کور سوی امیدی هر چند ناچیز برای آغاز کنندگان راه یادگیری زبان انگلیسی روشن کرده باشیم، تجربه همه دوستان رو هم خوندم همشون عالی بود و تجربه @Farzad_Poodineh و @fdoosti خیلی به دلم نشست. آقا کامبیز @YoKambiz هم که ویس دادن فرصت نشد گوش بدم، اما تجارب ایشون که همیشه شنیدنی هست در اسرع وقت گوش میدم
آرزوی موفقیت دارم برای هممون
یا حق

@afarkhani

ممنون دوست عزیزم که تجربتون رو به اشتراک گذاشتین.امیدوارم که در تمامی عرصه های زندگیتون همیشه موفق باشید.امیدوارم بقیه دوستان هم بیان و اینکار رو انجام بدن.فکر میکنم که این تاپیک میتونه کمک زیادی به نو اموزان زبان بکنه.استاد ناصری @hnaseri عزیز هم هنوز کامل از سفر برنگشته وگرنه قول دادن که بیان و داستانشون رو بگن

با این توصیفایی که شما کردید، دیگه چه نیازی به زبانشناس بود…خیلی خیلی وقت گذاشتیدو زندگی کرده بودید با انگلیسی

به این دلیل می گم که خیلی از هم کلاسیام بودن که صرفا فیلم می دیدن و آخر سر هم راحت مصاحبه اسکایپی با اساتیدو …اپلای گرفتنو رفتن اونور آب…بدون خوندن هیچ کتابی و گذروندن هیچ دوره ای

من تو حرف زدن خیلی مشکل داشتم و دارم. بیشترم بخاطر اینکه گرامر زیاد بلدم و این باعث ایجاد وسواس و ترس از صحبت میشه. این مورد اول.
مورد دوم اینکه زبان اونقد گسترده است که شما یه عمر بخونش باز می‌بینی چیزهایی هست که بلد نیستی. مخصوصا محاوره که هر روز در حال تغییره.
مورد سوم اینکه زبانشناس برنامه‌ای جامع و کامله که هرچیزی از زبان بخواید توش هست و لازم نیست وقت رو پای سرچ الکی گذاشت. آدم با این سه نرم‌افزار (خودم بیشتر با زبانشناس کار کردم و چند تا داستانم از زیبوک خوندم) کاملا از شر منابع متفرقه و گیج‌کننده خلاص میشه‌. اصلا هم قصد تبلیغ ندارم.
من جزء اون کسانی‌ام که راه‌های زیادی رو برای یادگیری زبان امتحان کردم تا به زبانشناس رسیدم.

این غیر ممکنه. شما برای فهمیدن فیلم هم باید یه پیش‌زمینه‌ای داشته باشید. انگلیسی حرف زدن و نوشتن هم برای اپلای گرفتن خیلی راحته. چیزی که سخته اینه که محاوره‌ی آدم خوب باشه و بتونه حرف مردم رو بفهمه. وگرنه فهمیدن حرف اساتید و درکل زبان آکادمیک کار بس راحتیه که با شش ماه زبان خوندن میشه کامل بهش رسید.

در مورد گسترده بودن زبان که شکی نیست…مثل زبان فارسی خودمون که هر کسی تو یه لولیش لنگه

در مورد بخش دوم نوشته تون، موافق نیستم…فول فاند شدن مطمینا نمره بالایی تو اسپیکینگ می خواد واحتمالا رایتینگ…بخصوص تو دانشگاه هایی که اونا متقاضیش بودن…چون می خواستن TA بشن.
یکی از همین آدما، برا تافل، 2 ماه نشست و بکوب! TPO ها رو خوندو نمره شون هم بالا شد…ولی، مشکل بغرنجی هم نداشتن تو اسکیلاشون.

در کل زبان آکادمیک کار بس راحتیه! پس ای ول به شما…

قطعا همینطور بوده وگرنه نمیشه توی زبان، بدون پیش زمینه به این سطح رسید. یکی از کارهایی که دانشجوها‌ی مقاطع بالا میکنن اینه که منابع انگلیسی زیاد میخونن و شروع میکنن به ترجمه‌ی دست و پا شکسته و این روند کم کم باعث میشه زبان آکادمیکشون تقویت بشه.

گفتنی ها رو که دوستان گفتن. از اونجایی که یخورده وحدم محدود هست من هم مختصری مینویسم. البته قبلا هم توضیح دادم.

داستان یادگیری زبان من برمیگرده به سالهای اول دبیرستان. من هم مثل خیلی های دیگه که زبان رو اشتباه میخونن با کتابهای گرامری و افزایش دایره لغات به صورت طوطی وار شروع کردم. ولی خوب طبیعتا هیچوقت جواب نداد. این مورد تا اواخر دوران دانشگاه ادامه پیدا کرد. یعنی من هی کتاب میخریدم و هی بیخیال میشدم. یه دلیل اصرار بر ادامه این اشتباه میتونه این باشه که تحت فشار قرار نگرفتم. اما دیگه اونموقع چون میخواستم تافل رو بگیرم متوجه شدم این روش هایی که تا اونموقع استفاده میکردم فایده ای نداره. بنابراین کمی تو اینترنت سرچ کردم و با این تکنیک هایی که توی نرم افزار زبانشناس بهش تاکید میکنیم (تکنیک سایه، بازگویی داستان و …)‌آشنا شدم. اونموقع چون امکانات محدودتر از الان بود این تکنیک ها رو روی سریال فرندز، اخبار و همچنین اواخر کار با پکیج های ای جی هوگ کار میکردم که در نهایت نتیجه مطلوبی گرفتم و امتحان تافل رو هم دادم (تقریبا ۶ سال پیش)

مشخصا اگه زمان برگرده عقب دیگه اونهمه کتاب نمیخریدم. به جاش چنتا کارتون و سریال انگلیسی دانلود میکردم و فقط گوش میدادم

درضمن اگر اونموقع اپلیکیشن زبانشناس وجود داشت قطعا اکثر وقتمو توی اپلیکیشن میگذروندم. همونطور که آقای گلمیرزایی هم تقریبا همینکارو کردن و آزمون تافل رو دادن.

@hnaseri

ممنون استاد عزیزم.واقعا افتخار دادین.امیدوارم که همه اونایی که از زبان دست کشیدن بیان و این داستان ها رو بخونن و درک کنن که بدون کلاس و گرامر و این چیزها میشه انگلیسی یاد گرفت.
در ضمن من از اون جمله ادم هام که نه کلاس رفتم نه میدونم گرامر چیه زبان رو به صورت جدی 4 ماهه شروع کردم ولی قبلش با زبان شناس روزی 1ساعت به مدت یک و نیم سال تمرین میکردم که همین باعث شد تقریبا چهارچوب زبان رو یاد بگیرم.الان هم دارم پیشرفت ببشتری میکنم.
ممنون که وقت گذاشتید استاد

تجربیات عالی در تک تک متنهای دوستان نهفته است عالی و تشکر

سلام آقا کامبیز، دیدم نسبت بهتون کلا عوض شد…
بابا باریکلا…
بابا ایولا…
بابا تعهد، بابا انگیزه!!!

سلام
من از سرگذشت یادگیری زبان انگلیسی و در کنارش زبان ایتالیایی خودم میگم
من 9سالم بود که یه سری کتاب زبان انگلیسی مادرم و گوشه کنار های خونه پیدا کردم وقتی نگاهشون کردم یه دنیای جدید برام باز شد.یه روز یه کمیک بوک تن تن تو وسایلم یافتم که فکر کنم هنوز دارمش برام خیلی جالب بود و ارزو می کردم ایکاش می تونستم خودم بخونمش (البته ناگفته نماند از بس شیطون بودم درس های خودمو به زور می خوندم )اما این یکی عکس هایی داشت که منو حسابی جذب کرد اصلا یه حس جالبی بهم دست میداد اگه یه کاغذ و خودکار پیدا می کردم یه سری حروف را به هم می چسبوندم و واسه خودم کلمه می ساختم که اکثرا چرت و پرت بودند ولی برای من معنی خاص خودشون را داشتند (باز شدن دروازه یادگیری زبان انگلیسی )
مادرم علاقه منو به زبان انگلیسی دید و منو اموزشگاه ثبت نام کرد البته ناگفته نماند که مادر من آن زمان جز بانوان علاقه مند به زبان روسی بودند ولی درکنارش زبان انگلیسی را مطالعه می کردند و ارزو داشتند من به حد ارتباط کلامی و مدرک زبان برسم و این آرزو را بسی دور و دراز می دیدند
خلاصه ماجرا جویی زبان انگلیسی من از 9 سالگی تا 18 سالگی ادامه داشت ولی به خاطر جا به جایی منزل یا آموزشگاهم دائم تغییر می کرد یا متد و کتابی که می خوندم (تازه یکی از آرزو هام حفظ کردن کل دیکشنری بود )
ولی به هر زحمتی بود تونستم خودمو به مرحله تافل و امتحان TofelPBTبرسونم (راستش زمان ما هنوز اینترنت به این سرعت کشف نشده بود یه اینترنتی بود بهش می گفتن دایل آپ که کلا 1 روز طول می کشید یه عکس باز کنه و هنوزibt ایجاد نشده بود) 18 سالگی آزمون تافل دادم ولی کنکور که دادم با اینکه دانشگاه الزهرا رشته مترجمی زبان انگلیسی قبول شدم و رتبه ام در امتحان منحصرا زبان 60 شد ولی کلا زبان انگلیسی را کنار گذاشتم و شروع کردم زبان ایتالیایی خوندن
ولی ترم های آخر کارشناسی بودم که دیدم ای دل غافل انگلیسی هیچی به هیچی و وقتی داشتم تو اینترنت دنبال یه منبع برای باز آموزی زبان انگلیسی می گشتم با زبان شناس آشنا شدم و حالا هم در خدمت شمام
حالا اگر برگردم عقب و بخام زبان بخونم سعی می کردم بیشتر پادکست و … گوش کنم ولی باز همین روند را ادامه می دادم چون غالبا همیشه عادت داشتم از زمان های مرده ام استفاده کنم یادمه یه دفترچه کوچیک داشتم یه مشت لغت و جمله توش می نوشتم تو راه مدرسه و خونه مدام مرور می کردم
کتاب grammar in use هم سر کلاس تاریخ و جغرافیا یواشکی می خوندم
زمانی که من مدرسه می رفتم گوشی اندروید هنوز کشف نشده بود
مدل های کوشی گوشکوبی هم اجازه نداشتیم استفاده کنیم
(اینا یه گوشه از دغدغه های دهه هفتادی در9 سال می باشد )

ممنون از شما . بیان تجربیات بدون سانسورتون بسیار تاثیرگزار بود . پشتکار و صبر باعث شده که وضعیت زبانم بهتر بشه و گشایش ها در راهه .
و اینکه خیلی عالی گفتید که برای یادگیری عدد مشخص نکنید بله بهتره ک من به توانایی و سایر فاکتورهای لازم خودم توجه کنم و در سایه لذت درس خوندن ؛ پیشرفت داشته باشم !

وای چه عالی امیدوار شدم من انگلیسی بدون تلاش رو شروع کردم درس اولم البته خیلی تکرار میکنم تا ۱۰۰ نشه من تکرار رو ادامه میدم یعنی میشه واقعا منم یه روز مسلط شم کلاس دوست ندارم تا ترم ۹ رفتم با شرایط سخت بعد کار میرفتم خوابم میگرفت گاهی تو کلاس متن روانشناسی می نوشتم کنفرانس میدادم تو کلاس ولی حس میکردم به درد نمیخوره انگار کلاس ها فقط تو رو میفرستن ترم بالا برای پول زبان شناس رو خیلی وقته دارم ولی استفاده مفید نکردم الان حدودا ۷ روزه که دارم میخونم زنجیره بعد ۵ روز قطع شد ناراحت شدم دوباره شروع کردم دو روزه ای جی خیلی جالبه همزمان پادکست انگلیسی قدرت رو گوش کردم پادکست اول سخته مقداری ولی مفهوم رو میفهمیدم چون خودش راجع به یادگیری زبان میگفت علاقمند میشدم گوش کنم چقدر تند حرف میزنه انجا من اگه یک سال روزی یک ساعت همین دوره ای جی رو گوش کنم به نظرتون پیشرفت میکنم ؟
الان همش تکرار دارم حتی گوش کردم درس رو سعی کردم بنویسم هر جا بلد نبودم کلمه رو متن رو نگاه میکردم خواستم همزمان نوشتنم هم تقویت کنم تکرار و سایه رو انجام دادم سخنرانی مونده هنوز وسط ها اینا برای اینکه خسته نشم کارتون می بینم پینوکیو رو می بینم