برا من بهترین لذت دنیا همین کتاب خوندن بود و هست. چون فارسی هم یه زبان جدید بود برام و کمی هم فهم ادبیاتش نسبت به ادبیات کردی راحت‌تر بود برام، کشش خاصی داشتم به سمتش.
یادگیری فارسی یه ماجراجویی واقعی بود برام. دنیاهای جدید رو باهاش کشف کردم.
سپاس
واقعا یادم نمیاد چکار میکردم اون موقع
چه حافظه‌ای
البته خب کتابخونی من زمانی شروع شد که کم پیش میومد معانی رو بلد نباشم. چون من از همون ابتدا با کتاب‌های سنگین شروع نکردم.
خیر اصلا کسی نبود. اکثر معلم‌ها هم کردی درس میدادن.
تا زمانی که رفتم دانشگاه و دیگه اونجا باید فارسی حرف میزدیم. یادمه با یه همکلاسی سرپلی کردی که حرف میزدم، بچه‌های کلاسمون یه احساسی داشتن که انگار ما غیبت اونا رو می‌کنیم یا فحش میدیم بهشون. به همین خاطر من با همون دوستمم سر کلاس یا خوابگاه فارسی حرف میزدم. یه پسر همکلاسیمون میگفت من اعصابم خرد میشه شما دو تا فارسی حرف می‌زنید
تازه بعد این همه سال هم موقع فارسی حرف زدن لهجه دارم و این کاملا طبیعیه. اینو به این خاطر می‌گم که توی انگلیسی هم قرار نیست که ما پرفکت بشیم (امکانش هست که باشیم ولی نباشیمم به جایی برنمی‌خوره، مهم سلاسته).
کاملا ناخودآگاه بود. شباهت کردی و فارسی خیلی زیاده. و اینکه وقتی ما حرف می‌زنیم خیلی از کلماتمون فارسیه.
اگه توی محیط باشید بله. ولی به تنهایی اثر چندانی نداره. یعنی شما باید باهاش درگیر باشید. برفرض یه نفر توی انگلیس باشه، روزا میره بیرون توی فضای بیرون، سر کار یا توی مدرسه با انگلیسی سر و‌کار داره، اگه همین شخص از تلویزیون هم استفاده کنه، قطعا پیشرفتش دوچندان خواهد شد. یعنی تلویزیون اون یادگیری رو ساپورت میکنه و بهش شدت و کیفیت میده.
به همون دلیل بالا: درگیری با زبان و اجبار برای یادگیری.
در خدمتم
سلام بانو میترای عزیز. فداتون بشم مرسی از این همه لطفتون
دقیقا من اینو تو عربی تجربه کردم، واقعا موثره…به حدی که در صورت تداوم میتونه زبان اول و دوم فرد رو جابجا کنه
خیلی از این دانشجوهایی که سالها رفتن خارج درس خوندن، وقتی بر میگردن دیگه راحت فارسی صحبت نمیکنن، فارسی شون هم با لهجه انگلیسی‌ه
…
دقیقا همین مساله باعث شده خوندت کتاب کردی برام خیلی لذت‌بخش نباشه (مگه اینکه کتاب و نویسنده واقعا قوی باشند). همینطور که با پیشرفت انگلیسی زیاد کتاب فارسی نمی‌خونم. البته من هنوز فارسی برام شیرینه چون همونطور که بالا گفتم با این زبان وارد دنیایی خاص شدم. دنیای رمان‌ها. دنیای تام سایر و هاکلبری، دنیای هری پاتر، دنیای کنت مونت کریستو، دنیای دن کیشوت و… آدم تو سن نوجوانی وقتی با چیزی بزرگ بشه و خاطره‌ی شیرین ازش داشته باشه هیچوقت این خاطره‌ی خوب رو فراموش نمی‌کنه. فارسی برا من این حکم رو داشت.
آقای ناصری قراره همه‌مون رو فول فاند بفرستن انگلیس
ممنون از شما پری خانم گرامی بابت پاسخ مبسوط
واسه بحث مهاجرت
یه استاد کانادایی بود
میگفت که ۲۰ سال زبان درس میده
طی این سالها از دانشجویهایی که داشته
اونایی که واسه یادگیری زبان مهاجرت کرده بودن
کسایی موفق بودن که تو شهرهای کوچیک یا روستاها اقامت داشتن
اسم چندتا از شهر های بزرگ کانادا رو گفت الان درست یادم نمیاد شاید تورنتو و…
گفت خیلی پیشرفتی نداشتن
دوسال پیش خب طبیعتا از امروز زبانم ضعیف تر بود اما یک ساله که زبانشناسو نصب دارم فقط ناراحتم چرا خوندنو ول کردم تو این یک سال روزی نیم ساعت هم میخوندم الان خیلی وضع زبانم بهتر بود. اما دو سال دیگه امیدوارم در حدی زبانم خوب باشه که واسه صحبت کردن با ی نیتیو مشکلی نداشته باشم
