بذارید با نظرتون درباره لهجه و تلفظ مخالفت کنم. چون به نظرم اصلاً منطقی نیست. مث اینه که بگید «برای یادگیری جمع و تفریق فعلاً نیازی به یاد گیری اعداد ندارید. همونطور که حساب و عدد به هم گره خوردن، لهجه و تلفظ هم از هم جدا نشدنی هستن. (تلفظ بخشی از لهجه‌اس، نمیشه گفت اول تلفظ یاد بگیرید.) مگه اینکه منظورتون از تلفظ، ادای حرف‌ها به طور خاص باشه، نه ادای کلمات. (مثلاً ادای حرف ر).
به کسایی که می‌خوان اولِ کار، لهجه انتخاب کنن می‌تونم بگم، اگر قصد دارید انگلیسی رو تا سطح حرفه‌ای ادامه بدید، لهجه رو دست کم نگیرید. لهجه هم نحوه‌ی ادای کلماته، هم کلماتی که استفاده میشه، هم طرز نوشتن. کسی نمی‌تونه بگه اینا مهم نیستن. اگه بریتیش حرف می‌زنید و برای صحنه‌های آهسته عبارت instant replay رو انتخاب کنید، شاید مخاطبتون بگه تو مگه بریتیش حرف نمی‌زنی، باید بگی action replay.
اگه یه بریتیش به شما بگه برید طبقه اول آپارتمان، منظورش طبقه‌ی بالای طبقه‌ی همکفه، ولی یه آمریکایی اگه همینو بگه، منظورش طبقه‌ی همکفه. (املای کلمات هم که بماند)
کلمات متفاوت توی دو لهجه خیلی خیلی زیادن. خلاصه اگه هدفتون حرفه‌ای شدنه، گوشه‌ی ذهنتون به کلمات متفاوتی که توی دو لهجه استفاده میشه هم توجه کنید. ولی اگر فقط می‌خواید صحبت کردن عادی یاد بگیرید یا برای تقویت زبان دانشگاهیتون مطالعه کنید، این تفاوتای دو لهجه انرژی و وقتتون رو بی‌دلیل می‌گیره.
من مغز جلبک دارم (تعریف از خود نباشه ) همه‌چی رو قر و قاطی شاید بگم (اگه بگم)
مثلاً همین پیام قبلیم، چندتا تفاوت دو لهجه توش مثال زدم. بقیه باید زرنگ باشن!
(چشم، درست میکنم.)
خب فکر کنم منظورم رو بد رسونده باشم
ببینید فرض رو بر این بزاریم که ی نفر میخواد انگلیسی یاد بگیره با لهجه بریتیش و یا آمریکنش براش مهم نیست چون اولویت اولش فقط یادگیریه انگلیسیه
حالا این فرد که کاملا مبتدیه میاد ی محتوا گوش میده که آمریکنه و خلاصه همین محتوا ها رو ادامه میده تا میرسه به تلفظ آمریکن
سوال: اگه این فرد بره ی کشور که لهجه بریتیش دارن براش مشکل حاد پیش میاد؟ خیر
برعکسشم همینه که ی بریتیش بره آمریکا مثلا
خب حالا همین فرد اگه تلفظ کلمات رو اشتباه بگه چی؟ مسلما تو هر کشور انگلیسی زبانی مشکل براش پیش میاد
از طرفی :
شما باید بدونید که در ابتدا ذهن به کلیت موضوع می پردازه نه به جزئیات، یعنی چی؟ در ابتدا از اونجایی که انگلیسی کاملا برای شما یه زبان گنگه، پس ذهن شروع به درک کلی زبان میکنه. کم کم صدا ها، آوا، ریتم و سایر چیز هارو متوجه میشه و وقتی که همه اینها درک کرد به جزئیات میپردازه. پس ذهن اول از همه انگلیسی رو درک می کنه بعد لهجه. اگه یه شروع کننده هستید، پیشنهاد میشه که اول به زبان گوش بدید، زبان رو درک کنید، مخصوصاْ به آوا ها بیشتر توجه کنید و وقتی که ذهن زبان رو درک کرد خود به خود متوجه تفاوت ها در لهجه های افراد خواهد شد.
قسمت بولد شده برگرفته از مقاله زیر بود
فقط به نظرم لهجه‌ی بریتیش فهمیدنش خیلی سخت‌تر از آمریکنه. مخصوصاً وقتی سریع صحبت بشه. (فک کنم لهجه‌ی دوبلینی از اونم سخت‌تره، بعضی وقتا خود انگلیسی ها هم درست نمی‌فهمن)
یه برش ویس میذارم از استندآپ ریکی جرویس که لهجه‌ای متفاوت از بریتیش مرسومی که عادت می‌کنیم داره.
به نظر من باید به سخت‌ترین لهجه عادت کرد، وگرنه آسونترین، خودش راهشو باز میکنه. (این چه جمله‌ایه آخه )
) همه‌چی رو قر و قاطی شاید بگم (اگه بگم)
)
گفتم تعصب دارم. مراعات کن! 
