ميشه بگید present continues و be going to چه فرقی با هم دارن و هر كدوم کجا استفاده ميشن؟
به عنوان مثال:
I am going to play tennis next week.
I am playing tennis next week.
ميشه بگید present continues و be going to چه فرقی با هم دارن و هر كدوم کجا استفاده ميشن؟
به عنوان مثال:
I am going to play tennis next week.
I am playing tennis next week.
Both going to and present continuous are used to talk about future actions and events that have some present reality. So, for example, if we say that something is happening or going to happen, it is usually already decided or planned.
هر دو “going to” و “present continuous” برای صحبت درباره اقدامات و اتفاقهای آیندهای استفاده میشوند که دارای واقعیت فعلی هستند. پس، برای مثال، اگر میگوییم چیزی در حال اتفاق افتادن است یا قرار است اتفاق بیفتد، معمولا تا کنون تصمیمگیری یا برنامهریزی شده است.
We are going to get new windows.
ما قرار است پنجره جدید تهیه کنیم.
We are getting new windows.
ما داریم پنجره جدید تهیه میکنیم.
As you can see, both sentences express nearly the same idea.
همانطور که میتوانید ببینید، هر دو جمله معنایی نزدیک به هم را بیان میکنند.
Both present continuous and be going to can be used to express the same idea. In some cases there is a difference of meaning.
هر دو فعل “حال استمراری” و " be going to" میتوانند برای بیان کردن یک ایده یکسان استفاده شوند. در بعضی موارد، تفاوتی در معنای آنها وجود دارد.
The present continuous tense is common with verbs of movement.
فعل حال استمراری با افعال حرکت و جابهجایی، مشترک است.
I am just popping out to the café.
من دارم تازه از کافه بیرون میزنم.
Are you coming to the party?
آیا به مهمانی میآیی؟
The present continuous tense is mainly used to talk about personal arrangements and fixed plans. Be going to can also be used to express the same idea; however, it puts an extra emphasis on the idea of intention.
زمان حال استمراری عمدتاً برای صحبت در مورد قرارهای شخصی و برنامه تعیین کردن، استفاده میشود. از Be going to نیز میتوان برای بیان همان ایده استفاده کرد. اگر چه، بر ایدهی قصد یا نیت انجام آن کار، تاکید بیشتری میکند.
I am going to get a new job. (= I intend to get a job.)
من قرار است یک کار جدید بگیرم. (من قصد کردم تا یک کار جدید بگیرم.)
I am getting a new job. (= It is already decided / arranged. Here the focus is on the arrangement.)
من دارم یک کار جدید میگیرم. (یعنی تاکنون تصمیم گرفته شده یا ترتیب داده شده. در این قسمت تمرکز روی ترتیب دادن است.)
What are you doing this evening? (A question about arrangements)
امروز غروب چه کار میکنی؟ (یک سوال درباره قرار است. قرار است چه کار کنی؟)
Are you going to do anything about that letter you received from the civic authorities? (A question about the intentions of the listener)
آیا قصد دارید در مورد آن نامهای که از مقامات مدنی دریافت کردهاید کاری انجام دهید؟ (سوالی در مورد قصدهای شنونده)
I am seeing Peter tomorrow. (Here the emphasis is on the arrangement that already exists.)
من فردا پیتر را میبینم. (در این قسمت تاکید روی قرار است که از قبل وجود داشته یا تعیین شده است.)
I am going to ask him to stop borrowing my car. (Here the emphasis is on the intentions of the speaker.)
من میخواهم از او بخواهم تا دست از قرض گرفتن ماشین من بردارد. (در اینجا تاکید روی قصد گوینده است.)
Events outside people’s control
اتفاقاتی خارج از کنترل مردم
We do not normally use the present continuous to talk about events that are outside people’s control.
ما معمولا برای صحبت درباره اتفاقاتی که خارج از کنترل انسانهاست، از فعل حال استمراری استفاده نمیکنیم.
It is going to snow before long. (NOT It is snowing before long.)
به زودی قرار است برف ببارد (به زودی برف میبارد نه!)
Look at the sky. It is going to rain.
آسمان را نگاه کن. قرار است باران ببارد.
Prices are going to fall.
قیمتها قرار است پایین بیاید.
The sentences ‘It is raining’ and ‘Prices are falling’ have altogether different meanings. They are used to talk about actions or situations that are in progress at the moment. Be going to is only used to talk about future events
جملات “دارد باران میبارد” و “قیمتها دارد پایین میآید” معانی متفاوتی دارند. آنها برای صحبت در مورد اعمال یا موقعیتهایی که در حال حاضر در حال انجام هستند، استفاده میشوند. “Be going to” تنها برای صحبت در مورد رویدادهای آینده استفاده میشود.
سلام
با مثال های خودتون:
حال استمراری:
در حال انجام کاری هستید…کافیه فعل رو ing دار کنیدو از am/is/are بسته به فاعل تون استفاده کنید
آینده:
تو این مثال:
قصد انجام کاری رو در آینده دارید…در واقع اون am going toاون قصد رو نشون می ده…حالا می خواید در آینده چکار کنید، play کنید…next week هم که زمان انجام اون هدف تون رو نشون میده
در مورد am/is/are going to مشابه will هست…با کمی تفاوت
موفق باشید
تفاوت رو اینجوری یاد بگیرین که Going to رو وقتی که قصد انجام کاری دارین استفاده میکنید،
وقتی میخوای کاری که براش برنامه ریزی شده رو انجام بدین از این استفاده می کنید
این ساده ترین شکل بود که میتونستم بگم
سپاس فراوان
حال استمراری کاریه که در حال انجام اون هستیم.
آینده با be+going to، کاریه که براش برنامه ریختیم و قصد انجامش رو داریم.
In your dreams honny
ممنون من توضیح انگلیسی هم متوجه شدم اما به قول دوستمون یه جاهاییش برام نامفهوم بود اما با مثال فارسیتون خلی بهتر شد ممنون ازتون از راهنمایی و جواب های به موقعتون. راستش من از اینترنت بیشتر به اشتباه افتادم چند جا نوشته بود که برای حال استمراری حتما زمان میاد و برای اونیکی نه واقعا ممنونم
فقط یه سوال ممکنه قصد انجام کاری در اینده رو داشته باشیم ولی اتفاق نیفته یا وقتی از این فرمول استفاده میکنیم یعنی قطعا کاری که قصد داری و حتما در اینده انجام میشه؟
تفاوت اصلی بین زمان حال استمراری و ساختار going to این است که از زمان حال استمراری بیشتر از هر چیز برای صحبت کردن در مورد برنامهریزیهای شخصی و برنامههای تثبیت شده استفاده میکنند. از ساختار Be going to هم میتوان برای همین منظور استفاده کرد اما در این مورد، تمرکز بیشتری روی قصد و نیت افراد وجود دارد. در واقع از ساختار Be going to برای بیان نیتها و قصد افراد استفاده میشود.
در ادامه در مورد کاربرد هر دو ساختار و زمان فعل بیشتر بخوانید. مقایسه کردن مثالها کمک میکند که بهتر بتوانید کاربرد هر کدام را متوجه شوید.
این دو ساختار فعلی، تفاوتها و شباهتهایی دارند که میتواند زبانآموزان را به اشتباه بیندازد.
برای درک این تفاوتها و شباهتها باید کاربرد این دو ساختار را بیشتر بشناسید.
از هر دو حالت حال استمراری و ‘going to’ در زمانهای گذشته و آینده میتوانیم برای صحبت کردن در مورد برنامهریزیها استفاده کنیم. حالت آیندهی ‘going to’ و زمان حال استمراری در مورد برنامههای آینده صحبت میکند در حالی که ‘going to’ در زمان گذشته در مورد برنامههای گذشته است که غالبا اتفاق نیفتادهاند. مثال:
I am visiting my mother this weekend.
من این آخر هفته به دیدن مادرم میروم.
در این جمله در مورد یک برنامه در آینده صحبت میکنیم که قبلا برنامهریزی شده است. این دیدار اگر اتفاقی نیفتاد، قطعی است.
I am going to visit my mother this weekend.
قصد دارم آخر این هفته به دیدن مادرم بروم.
در این جمله از قصد و برنامهی خودمان صحبت میکنیم که به زودی اتفاق میافتد. ممکن است برای آن برنامهریزی نشده باشد.
I was going to visit my mother this weekend.
این آخر هفته قرار بود به دیدن مادرم بروم.
در این جمله در مورد اتفاقی حرف میزنیم که برنامهریزی شده بود ولی اتفاق نیفتاده است.
برای صحبت کردن از فعالیتهایی که در حال حاضر در حال وقوع است از زمان حال استمراری استفاده میکنند. این رویدادها همین الان در حال اتفاق افتادن هستند.
I am studying grammar.
دارم گرامر میخوانم.
فاعل در حال حاضر و در زمان گفتن این جمله، در حال مطالعه است.
I was going to study grammar.
میخواستم گرامر بخوانم.
این جمله در مورد کاری است که قرار بود در آینده انجام شود ولی اتفاق نیفتاده است.
I am going to study grammar.
قصد دارم گرامر بخوانم.
در این جمله راجع به کاری که قرار است بعدا انجام دهیم صحبت میکنیم. این کار در حال حاضر، در حال انجام شدن نیست.
از فرمهای گذشته و آیندهی ‘going to’ برای صحبت کردن در مورد پیشبینیها استفاده میشود. حالت گذشته برای رویدادهایی است که پیشبینی میکنیم در گذشته اتفاق افتاده باشند و حالت آینده برای پیشبینی در مورد چیزهایی است که در آینده اتفاق میافتند و در مورد آن مطمئن هستیم.
It is so cloudy. It is going to rain soon.
هوا ابری است. به زودی باران میبارد.
در این مثال در مورد آبوهوا پیشبینی میکنیم.
It is sunny. I thought it was going to rain.
هوا آفتابی است. فکر کردم قراره بارون بباره.
در این جمله در مورد یک پیشبینی صحبت میکنیم که قبلا انجام شده و اتفاق نیفتاده است.
It is so cloudy. It is raining soon.
در این جمله اتفاقی در حال وقوع است و خبری از پیشبینی نیست.
وقتی میخواهیم در مورد مجموعهای از کارها یا رویدادهای تکرارشونده صحبت کنیم از زمان حال استمراری همراه با کلماتی مثل always، forever و constantly استفاده میکنیم.
They are constantly complaining about everything.
آنها مدام از همه چیز شاکی هستند.
در این جمله کار شکایت کردن دائما توسط فاعل انجام میشود.
They are going to constantly complain about everything.
در جملهی بالا پیشبینی میکنیم که اتفاقی توسط فاعل بیافتد.
وقتی میخواهیم در مورد رویدادهایی صحبت کنیم که قرار است بهزودی بیفتند یا اتفاق افتادن آنها شروع شده، از حالت آیندهی going to استفاده میکنیم.
She is going to fail this test.
او در این آزمون مردود خواهد شد.
در این جمله در مورد اتفاقی در آینده صحبت میکنیم که در آستانهی روی دادن است.
She is failing this test.
در جملهی بالا در مورد اتفاقی صحبت میکنیم که در حال حاضر در حال افتادن است.
یکی دیگر از مشکلات زبانآموزان، اشتباه در ساختار این دو زمان فعلی است.
در زمان حال استمراری در حال سادهی فعل ‘to be’ به همراه اسم فاعل فعل اصلی یا همان فعل با ing استفاده میکنیم. فرمول ساخت این زمان به شکل زیر است:
subject + to be + gerund + complement or object
فاعل+ to be + فعل اصلی با ing + متمم یا مفعول
I | am | talking |
---|---|---|
You/We/They | are | cooking |
He/She/It | is | drinking |
این ساختار را در زمان حال و آینده میتوانید صرف کنید. فرمول ساخت آن به شکل زیر است:
subject + to be + going to + infinitive verb
فاعل + to be + going to + فعل در حالت مصدر
در زمان گذشته از was/were و برای زمان آینده از am/is/are استفاده میکنند.
به طور خلاصه هر جا صحبت از قصد و نیت افراد برای انجام کاری باشد، از ساختار going to استفاده میشود.
از بین تمام پاسخ هایی که در اپ دیدم. مثالی که یکی از عزیزان در اپلیکیشن توضیح داد به خوبی میتونه پاسخ گوی این سوال باشد