قانع کردن خانواده درباره‌ی شیوه‌ی یادگیری زبان انگلیسی

یادگیری مستقل هم روشی هست، شرکت در کلاس هم روشی دیگه

ولی اگر شما فرصت زیادی برای امتحان نداشته باشید، کلاس بهترین روشه، حداقل برای یادگیری نکات امتحان و رایتینگ، تصحیح رایتینگ، تمرین اسپیکینگ و…

برای شخص من چون ددلاین ندارم دارم خودخوان کار می‌کنم با دوره‌های ای‌جی، انگلیسی واقعی و پادکست‌ها… برای تقویت اسپیکینگ هم انشالله به زودی کلاس فری دیسکاشن ثبت نام می‌کنم.

@YoKambiz
کامبیز جان من هرگز دلم با این تاپیک صاف نشد

هر وقت این را می‌بینم یاد تبلیغات تلویزیونی می‌افتم که با ترفند‌هایی به فروش بیش‌تر فکر کنند

نه نه منظور من این نبود که با پادکست و … خوب میشن.

منظورم اینه اگه منابع مناسب دمه دست باشه شما خونه بشینید تافل رو مطالعه کنید می تونید نمرات خوبی بگیرید.

همچنان هم میگم من با خود کلاس مخالف نیستم و خب کلاس هم مزیت های خودش رو داره ولی انصافا تا زبان آموز خودش مدد نکنه که نمیشه پیشرفت کرد.

الان مثلا تو این نمونه امیرحسین جان دارن خودشون در خونه زحمت میکشن ولی مادر محترمه احساس میکنن کلاس باعث پیشرفتشون شده ( که خب خورده ای نمیشه گرفت، چون عقیده ایه که تقریباً اکثر مردم نه تنها ایران بلکه جهان دارن)

اینجا بحث این پیش میاد که آیا واقعاً باید برای موفقیت کلاس رفت؟

تازه اگر هم آره چه کلاسی؟ هر کلاسی مناسبه؟

تنها بحثی که به نظرم نیاز به مربی داره مکالمه و رایتینگ هستند.

اون هم بهترین گزینه میتونه گرفتن مربی تک به تک باشه، چون وقت و تمرکز کافی می تونه صرف یادگیری زبان آموز کنه. ( که خب هزینه ی زیادی هم میطلبه)

البته یه چیز دیگه هم بگم. الان در آزمون های تافل یه سری تمپلت ها موجوده که دوستان اونا رو حفظ میکردن و در روز آزمون می نوشتن بعد جای خالی ها رو پر میکردن و نمرات بالا 24 25 میگرفتن. ( دیدم که میگم)

یعنی این بخش رایتینگ هم که شما گفتید هم در گروه سابقی که من همکاری می کردم قابل حل بود.

فکر میکنم مهم ترین و چالش برانگیز ترین بخش تافل همون مکالمه باشه. چون به هر حال برای اپلای به دانشگاه های خارج، مثلا کانادا اسپیکینگ بسیار بسیار مهم تر از رایتینگ است و شانس بالاتری ایجاد میکنه.

که اونو فقط یک شخص فلوئنت به زبان میتونه نمره بالا بگیره و هیچ کلاس و راه کاری برای سریع رسیدن بهش وجود نداره، فقط میشه یه سری ترفند زد تا کمی پتانسیل نمره رو بالا برد که باز برمیگرده به تمرین در قالب تافل.

فکر میکنم این بحث در این قالب نمیگنجه و خیلی گستردست. شاید در آینده در قالب یه مقاله دربارش صحبت کردیم. اونجوری شاید بازده بهتری برای سایر دوستان داشته باشه.

بله درسته با منابع آیلتس و تافل میشه، ولی برداشت امیرحسین اینه که من با گوش دادن به ای جی به آمادگی برای تافل می‌رسم، خب نمیشه رسید.
در مواردی تو خونه نشستن هم بهتر جواب میده و برای بعضی در جمع بودن، به روحیه افراد بستگی داره

خیر اصلا، کلاس عمومی زبان اصلا به درد نمیخوره، برای آیلتس باید رفت کلاس خوب و مخصوص آمادگی آیلتس، همین کلاس هم مطمئنا کلی تمرین برای منزل داره

اما خوب این وسط چند تا تناقض پیش میاد: چرا اقا کامبیز @YoKambiz روان حرف می زنند؟ چرا مکالمه من در طی این دو سه سال بهتر شده (دلیل دارم)؟ چرا ای جی میگه روش من شما رو به تسلط می رسونه؟ چرا باید گرامر خوند؟ چرا باید کتاب خوند و چرا تاثیر گسترده خوانی و ای جی در ایران کمتر از گرامره؟ چرا گرامر خوبه؟ چرا بده؟ چرا نباید به زبانشناس اعتماد صد در صد داشت؟ چرا میشه با زبانشناس به تسلط رسید؟ etc

دلیلم: من قبل از اومدن به کلاس هفتم میدونستم که the چیه، حال ساده و استمراری و کامل و گذشته ساده و استمراری و آینده و باید ها و به سری چیز های دیگه رو میدونستم ولی به قول ای جی مدام اشتباه میکردم اگر چه جز معدود افرادی بودم که همیشه ۲۰ یا ۱۰۰ بودم و با نام مستعار خرخون مواجه می شدم. با این اوصاف من اومدم راهنمایی نزد استاد واعظی. یک نفر همکلاسی ام خیلی سطح بالا تر از من بود و دامنه لغاتی بهتر از من داشت ولی او هم گاهی اشتباه گرامری داشت. او با سیستم آقای واعظی زیاد جلو نمی اومد و رفت و با فیلم ها کار کرد. الان اصطلاحات زیادی بلده روان صحبت می‌کنه اما با سرعت متوسط ولی لغاتش خیلی غنی و کامله. من با سیستم آقای واعظی جلو اومدم. باید لیسنیگ های کتاب رو روی کاغذ می نوشتیم. در محیطی بسیار شاداب نمره کم می‌گرفتیم به خاطر این که یه Ahhh… رو جا انداخته بودیم. گاهی من بیش از ۵۰ بار به تلفظ مزخرف کتاب گوش می‌دادم حتی کارم به گوگل اسپیچ تو تکست هم کشید! کلاس هشتم که تموم شد، آقای واعظی رفتند و من با همون اطلاعات یه خورده بیشتر اما با لیسنیگ استثنایی اومدم تابستون با زبانشناس آشنا شدم. یادم میاد تابستونی که می رفتم هفتم یا هشتم کلاس زبان، لیسنینگ های کتاب زبانمون رو حفظ میکردیم و هنوز لیسنیگ توی امتحان پخش نشده، ما نصف سوال ها رو می نوشتیم! اما تابستونی که کارم رو با زبانشناس شروع کردم (میرفتم نهم) وقتی لیسنینگ پخش می شد، زنه با سرعت صوت حرف می زد، اما من خودم تعجب میکردم که چرا می فهمم. دیگر دلیل من اینه که من متاسفانه یا خوشبختانه با روش خوندن زبانشناس و تکنیک های مختلف هیچ آشنایی نداشتم و فقط خالی گوش می‌دادم. کل داستان های بچگانه و نصف اول داستان های واقعی رو خالی گوش دادم. ای کاش حداقل نصف داستان های واقعی رو از دست نمی دادم. این دوره رو بعد ها متوجه شدم که ای جی هوگ بهش میگه دوره خاموشی یا سکوت. یکی از دلایل اینکه در کلاس زبان (تابستون رفتن به نهم) فقط دو نفر سر کلاس حرف می‌زدند بقیه yes no هم نمی گفتند همین بود. آن دو نفر: یک پسر با سن دو سال بیشتر از من که معمولی حرف می زد اما چون کلاس ساکت بود عالی به نظر می‌رسید، دومی هم من بودم که افتضاح حرف می زدم اما چون کلاس ساکت بود من هم خوب و متوسط به نظر می‌رسیدم. پاییز اون سال من تقریبا زبان نخوندم و بهمن ماه که رفتم کلاس زبان پیامد اون رو دیدم: حرف زدن با تاخیر ۱۰ ثانیه ای بین هر کلمه. اما تصمیم رو گرفتم. یادم اومد یه چیزی داشت این زبانشناس به نام تالار. یادم می یاد یه بار از اونجا سوال پرسیدم. برم ببینم چیزی داره که به درد من بخوره. اگه صبر کنم لیسنیگ آقای واعظی تموم میشه … رفتم و دیدم ای دل غافل! چقدر باید برای هر درس کار میشد! از درس ۵ داستان های واقعی شروع کردم … اعتماد به نفسم برگشته بود و من به توانایی سابقم در تابستان در مکالمه رسیده بودم اما این منو راضی نمی کرد… (توضیح: تا قبل از تابستونِ رفتن به سال نهم ما چیزی در کلاس های زبان با نام مکالمه نداشتیم تقریبا … که من بفهمم اونجا پیشرفت کردم یا نه…) شروع کردم از تکنیک سایه از سرعت تند داستان سرنوشت یا شانس. راحت بود. چرا؟ چون به لیسنینگ های بی کیفیت کتاب درسی هفتم هشتم با تلفظ افتضاح عادت کرده بودم، به روش آقای واعظی. اینا که چیزی نیستند! خانومه واضح با کیفیت بالا و تلفظ اصیل حرف میزنه آدم رو هوا بدون نگاه به متن می فهمه که … پس سایه سرعت تند… پیشرفت من شروع شد. من لغات رو بهتر تر پیدا می کردم موقع مکالمه با معلممون در کلاس زبان بیرون … احساس پیشرفت رو داشتم سریع تر حرف میزدم. خلاصه بعد از اون هم سال ۹۷ که دیگه بعد اون احتمالا من شناخته شدم. سرعت و تسلطی که الان دارم خوب نیست اما بی سابقه است (چالش دیسکاسشن ۴، غذا رو یه نگاه بندازید). الان من از این روش راضی هستم و برای اثبات پیشرفتم تابستون ۹۸ می خام برم تعیین سطح بدم. دیگه من نمی‌دونم فعلا زبانشناس رو ادامه خواهم داد تا اتمام انگلیسی قدرت، تلفظ بدون تلاش، و انگلیسی واقعی. اونجا می خام برم و امتحان تافل بدم. اونجا یعنی حدود ۵ سال بعد مشخص میشه زبانشناس چی کاره است. (الان من حدود ۱۵ ترم است که به کلاس زبان می‌روم اما مکالمه ام نهایتاً به وضعیت گفته شده رسید. - حال که گفتم ۵ سال بعد نه اینکه قرار است با زبانشناس ۵ سال کار کنم، در حقیقت کلا ۲ ساله این سه دوره تمام می‌شوند اما به دلیل فشار درسی و کنکوری حدود ۵ سال طول خواهد کشید). همین. ببخشید که برخی جاها نا مفهوم صحبت کردم. با تشکر

اصلا @ehsan957 و @YoKambiz بحث رو بزارید کنار. فردا سنگین ترین امتحان زبان عمرمه. قراره بریم دبیرستان ثبت نام کنیم. مدیر دبیرستان کیه؟ آقای میرزابایی!! آخر تلفظ!! فقط تنها چیزی که کم دارن اینه که به آمریکا سفر نکردن!! به احتمال 95 درصد مادرم از ایشون که سوپر معلم زبان هستند (کردار گفتار پندار امریکن) خواهند پرسید که روش زبانشناس خوبه یا نه. دو احتمال وجود داره: یا میزان مطالعه ام برسه به کمتر از یک ساعت، یا اینکه آقای میرزابابایی هم توی چالش های زبانشناس شرکت میکنند! امیدوارم توی مکالمه جلوی ایشون کم نیارم و بهترین عملکردم رو نمایش بدم جلوی ایشون و والدینم. … از فینال جام جهانی حساس تره اون لحظه.

موفق باشید, خبرشو به ما بدید که چی شد, ایشاله سربلند بیاین بیرون.

فردا یکی جواب بده به این سوال ها زبانشناس خوبه یا بده؟ فقط کافیه یا کلاس هم باید رفت؟ آیا واقعا بدون کلاس و تنها با گسترده خوانی و ای جی و زبانشناس میشه کار رو تموم کرد؟ خواهشا یکی جواب بده من موندم چی کار کنم برم کلاس یا با این پشتکاری که دارم زبانشناس و کتاب کافین؟؟

خودت کلاهتو قاضی کن
ببین هدفت از یادگیری زبان چیه؟
چقدر زمان داری؟
دوست داری فقط مدرک و بگیری و تموم؟
دوست داری بهترین مکالمه رو داشته باشی؟
دوست داری زبان حتی بعد ازینکه دور از جونت آلزایمر گرفتی هم تو ذهنت باقی بمونه؟

بشین برای خودت تا میتونی از این دست سوالات طراحی کن
بعد جوابهاشون رو ببین که تعداد کدوم بیشتره (زبانشناس یا کلاس زبان)

صحبت های بچه ها، تجربیات خودت، میزان پیشرفت بچه ها ی حاضر در تالار رو ببین و خودت قضاوت کن

اما اگه نظر من رو بخوای با زبانشناس و روش خودآموز خیلی بهتر میتونی زبان رو یاد بگیری (چون این فقط نظر من نیست و Polyglot (جند زبانه) ها معروف دنیا هم خودآموز زبان رو یاد گرفتن)

بله با خودم باشه زبانشناس رو ادامه میدم.

اینم اضافه کنم که این تالار کمتر از 1 سال و نیمه که افتتاح شده
بچه هایی که الان اینجا مثل بلبل میتونن انگلیسی صحبت کنن تا 2 سال پیش اصلا هیچ ایده ای راجع به اینکه یروزی بتونن به این خوبی انگلیسی حرف بزنن نداشتن (اگه کسی از بچه ها این حرفمو میتونه نقض کنه، بسم الله)

حالا فکر کن این پیشرفت فقط برای یک سال و نیمه و 10 سال دیگه که هم سن من بشی (OH MY GOD پیر شدم رفت ) در چه حد میتونی پیشرفت کنی

نه ها … شما که ماشالله جوونی

@Rostamy_81

شما ماشاللاه خیلی از روشهای گفته شده در زبانشناس و مقاله هارو خونده اید وهنوز هم دو دل هستید.البته درکتون میکنم نسبت به سنتون و مدرستون و مسئولیتی که مادر گرامیتون نسبت به شما دارند.من تجربه ای کلاس زبان رفتنو ندارم ولی همون اوایل دهه هشتاد که دبیرستانی بودم خاطراتی خوبی از معلم های انگلیسی آن دوران ندارم و نمیدونم دبیرستان آن دورانو با اون وضعیت معلمان و کلاس های انگلیسی چطور تموم کردم و نمره گرفتم.آن دوران دفترچه های لغت بود که تو یه قسمتش لغات انگلیسی رو به انگلیسی مینوشتیم تو یه قسمتش تلفشون رو به فارسی و سومین قسمت هم معنی فارسیشو مینوشتیم و این تمام چیزی بود که میتونستیم لغت یاد بگیریم.فقط حفظ کردن بود.نمیدونم اسم اون دفترچه ها چی بود خاطرم نیست شاید هم الان تو مدارس وکلاس های انگلیسی بین دانش آموزان استفاده بشه شاید هم نه میدونی دورانی که حتی "سی دی"تو بازار بسختی پیدا میشد چه برسه به اینکه آدم سی دی های محتوای آموزشی انگلیسی یا هر چیزی گیر بیاره وبخواد ازش استفاده کنه!تو درس و… واقعا وجود نداشت.بعدنا هم به دلایل کاری و…هیچ فرصت کلاس رفتنو هم نداشتم البته چنان به انگلیسی هم علاقمند نبودم و برام خیلی دشوار میمود یادگییری انگلیسی.
از سال 89 دورباره افتادم به فکر یادگیری انگلیسی. فرصت کلاسو رفتنو که به کل نداشتم میرفتم نرم افزار فروشا میگفتم هرچی یادگیری زبان انگلیسی هست میخوام بخرم.از تل می مور وخیلی از نرم افزارها گرفته تا حتی نصرت هم گرفتم.متد نصرت رو علاقمند شدم ولی متاسفانه هیچ متنی نداشت و روشش همون حفظ کردن ویادگیری گرامر بود.بیشتر از یه ماه نتونستم نصرتو ادامه بدم هر چند اوایلش برام خیلی هیجان انگیز بود که بتونم باهاش انگلیسی یاد بگیریم. از اون زمان دیگه به کل پرونده یادگیری زبانو بستم. میدونی ایکاش اون زمون اسمارت فون ها بود,زبانشناس بود وخیلی چیزایی که الان داریم ولی خیلی سالها گذشته.الان من سی ساله ام و از این ناراحتم چرا وقتی 20-21 ساله بودم فکر این چیزارو نمیکردم دوران نوجوانی که بماند همش فکر میکردم که همیشه تو اون دوران و تو اون سنین خواهم موند بعضی چیزا تو زندگی باید زمان ازش بگذره تا آدم متوجه اش بشه.زورگی نیست.
چیزی که برادرانه میتونم بهت بگم الان تو بهترین دوران هستی,بهترین امکانات همه چی هست سعی کن ازش استفاده ی خوب کنی و لذتشو ببری.انشالله که وارد دانشگاه بشی همه چی از دوران دبیرستان برات خاطره خواهد شد.من حتی اسم معلم های انگلیسی دوران دبیرستانو نمیدونم ولی قیافه یکیشون رو یاد مونده

آره. بچه ها استفاده می کنن بعضی ها

این درسته. شما هم حتی هنوز خیلی فرصت دارید تا زبان یاد بگیرید نگران نباشید.

(حالا من می گفتم چرا از وقتی کلاس هشتم بودم شروع نکردم حیف!!!)

سلام، آقای رستمی بزرگوار براتون آرزوی موفقیت دارم. بزرگترین مزیتی که من در شما میبینم این هست که در سنی هستید که راه های خوب زیادی در پیش رو دارید.
فکر کنم خودتون میتونید بهترین تصمیم رو بگیرید و الان هم صحبتم بر اساس تجربه شخصی خودم هست که selfstudy کار کردم و میتونم بگم بهترین مهارتم رو در گرامر میبینم و دلیلش گسترده خوانی و توجه به ساختار جملات هست. اما در مورد هدف نهایی مدرک تافل و آیلتس برای کسانی که قصد ادامه تحصیل دارند و یک مدرک لازم بخصوص خارج از کشور هست ولی آموزش کلاسها به حدی نیست که یادگیری دائمی رو تضمین کنه چرا که مدارک این آزمون ها هم فکر کنم تا حدود دو الی ۳ سال اعتبار داره، لذا اعتبار محدود مدرک برای خود من دال بر این شد که همین روش خودم رو پیش ببرم.
به هر حال امیدوارم دختر من هم در آینده روزی مثل شما بتونه برای هدفهاش مصرانه و آگاهانه سرمایه گذاری کنه.

بله درسته.ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه هست.
من حتی پارسال تابستون این موقع به فکر یادگیری زبان نبودم به اونصورت.چیزی که برام انگیزه بخش شد برم دنبال یادگیری زبان, تعریف یکی از دوستان از خاطرات دکتر حسابی که درسن 50 سالگی آموزش زبان آلمانی را شروع میکنن زمانی که دکتر حسابی در آلمان بودند ومیخواست از مغازه ایی در آلمان چیزی بخره و هرچقدر تلاش میکنه تا به آلمانی به فروشنده بگه که دقیقا چی میخواد آخرش نمیتونه و سرخورده میشه و این باعث میشه ایشون هر روز نیم ساعت زبان آلمانی کار کنه و در آخر بعد از چندین سال متمادی آلمانی رو مثل یک آلمانی زبان یاد میگیره.

ممنون از شما. من این روش را قطعا ادامه خواهم داد

من هم این موفقیت برای شما، دخترتون و تمامی زبان آموزان رو آرزومندم.

آفرین پسر
ولی چیزی که از همه این ها مهم تره

پشتکار و دقت وتداوم و تمرکز خودته
تا وقتی که این فاکتور ها رو رعایت کنی میتونی موفق باشی

دست خوش