لوموسیتی، نوعی بازی برای تقویت ذهن است که توسط دانشمندان مغز و اعصاب از 36 دانشگاه مطرح دنیا، طراحی و توسعه داده شده است.
عمدتاً این بازی ها توانایی ذهنی را به صورت علمی افزایش می دهند. در واقع این بازی، یک برنامه تمرینیِ قابل درک است که برای تقویت 5 بُعد ذهنی انسان، شامل: حافظه، حواس، سرعت، انعطاف پذیری و مهارت حل مشکل، طراحی شده است.شما تنها با 10 دقیقه بازی کردن در روز، تفاوت ها را احساس خواهید کرد.
چگونه این بازی عمل می کند؟ شما در 5 بُعد، زیرمجموعه هایی را انتخاب می کنید که مرتبط با نیاز شما هستند. بازی هایی که بلافاصله پیشنهاد می شوند، تماماً هماهنگ با جزئیاتی هستند که شما تعریف می کنید. سپس پیشرفت روزانه شما توسط سیستم ثبت شده و تجزیه و تحیل می شود تا به شما پیشنهادی دقیق، برای سایر کارهایی که نیاز به انجامشان دارید، داده شود.
در حال حاضر این بازی 50 میلیون کاربر را به خود اختصاص داده و در ژورنال علمی به ثبت رسیده است.پس پیشنهاد می شود که با روشی سیستماتیک ولی جذاب، ذهن خود را تقویت کنید.
مطالعه، فقط برای سرگرمی و تقویت فکر شما نیست; بلکه تمرینی بسیار مناسب، برای رشد ذهن شماست که سریعتر آموزش ببینید. این فعالیت، همچنین نیمکره چپ مغز شما را که مسئول کار های خلاقانه است را تحریک می کند. هرچه بیشتر مطالعه کنید، با استفاده از قوه تصور، سیستم کاملی از به خاطر آوردن و ارتباط بین مفاهیم را ایجاد می کنید که به خاطر سپردن را سریع تر و دقیق تر خواهد کرد.
مطالعه همچنین موجب افزایش جریان خون در مغز می شود که باعث جذب اکسیژن بیشتر و در نتیجه عملکردی بهتر می شود. وقتی شما مطالعه می کنید، سلول های عصبی مغزتان سریع تر رشد می کنند. این موضوع کمک می کند که دو رشته عصبی به راحتی با یکدیگر تماس پیدا کنند. این را تصور کنید که اگه مطالعه را جز عادت های روزانه خود بیاورید، چقدر سریع و آسان تر مطالب را یاد خواهید گرفت.
گام سوم: بازی های پازلی و سایر بازی های فکری را انجام دهید.
بازی های پازلی و سایر بازی های فکری را معمولا دستیار تمرین دهنده ذهنی می نامند، چرا که شیوه اجرای آنها به ذهن، منفعت بسیاری می رساند. کهن سالانی که روزانه به حل جدول می پردازند، سرعت پردازش ذهنی بیشتر و توانایی یادآوری بهتری دارند و قادرند که مطالب را راحت تر به خاطر بسپارند. همچنین کودکانی که معمولاً به بازی سودوکو می پردازند، از درک و هوش کیهانی بهتری برخوردار هستند.
از سویی دیگر، افرادی که معمولا اسکربل بازی می کنند در درک زبان خارجه، شانس تطبیق بهتری دارند و می توانند واژه ای که در هنگام مکالمه نیاز دارند، سریع تر بخاطر بیاورند. شاید عجیب به نظر بیاید، ولی کودکانی که معمولا بازی های ویدئویی انجام می دهند، در آزمون ها نمرات بهتری کسب می کنند. چرا که در بازی های فشرده، دائماً در حال انجام تمرینات سریع ذهنی هستند.
بازی های پازلی و ذهنی از بهترین ابزارها برای گذراندن زمان و تفریح هستند، چرا که علاوه بر سرگرمی به شما امکان رشد ذهنی هم خواهند داد. بسیاری از آنها به ارتباط میان ذهن و بدن کمک به سزایی کرده و قوه تفکر را تقویت می کنند.
قدرت خوابیدن را هیچ گاه نمی توان دست کم گرفت چرا که عملکرد ذهن شما در طول روز بعد به کیفیت خواب شبانه شما بستگی دارد. به عنوان مثال، هرگاه، کامپیوترتان کمی از کنترل خارج شود، آن را ریستارت می کنید. وقتی که ماشین شما جوش می آورد به آن استراحت می دهید. وقتی در پاهای خود احساس خستگی کنید، به شکل ناخودآگاه می نشینید. دقیقاً همین موضوع برای ذهن، نیز صادق است.
پاک کردن حافظه کوتاه مدت و ثبت اطلاعات در حافظه بلند مدت، همگی در هنگام خواب رخ می دهد. وقتی به قدر کافی نخوابید، ممکن است اطلاعات مهمی از ذهنتان حذف و فرآیند ثبت اطلاعات در ذهنتان کوتاه شود. در نتیجه به خاطر آوردن اطلاعات، دشوار تر شده و باید زمان بیشتری را برای به خاطر سپردن آنها صرف کنید.
بنابراین، سلول های مغز زمانی که بدن در استراحت کامل قرار دارد، متولد و دوباره سازی می شوند. زمان خواب، زمانیست که پل های میان اعصاب از نو بهم متصل می شوند تا راهی سریع، برای انتقال اطلاعات از پردازش ذهنی شما و ثبت آنها ایجاد کنند.
لطفاً به مدتیشن با دید اینکه قرار است انرژی های کیهانی را به هم متصل کند یا راه فراری برای آزاد کردن انرژی های منفی بدن داشته باشد، نگاه نکنید. انرژی های روحی و غیر طبیعی، جزء مطلب مورد بحث ما نیست. مدیتیشن یک راه اساسی برای آزاد سازی حداکثر عملکرد ذهن به روشی خاص است. روانشناسان اعتقاد دارند که مدیتیشن عمیق، میزان ترشح هورمون استرس کورتیزول رو کاهش و به جای آن ترشح دوپامین و سروتونین را افزایش می دهد که این دو هورمون به هورمون های احساس خوب معروف هستند که وضعیت روحی و عملکرد بیولوژیکی مارا کنترل می کنند.
وقتی شما در وضعیت روحی مناسبی قرارداشته باشید، باعث می شود که ذهنتان سریع تر کار می کند، چرا که عامل بازدارنده ای وجود ندارد که باعث اختلال در انتقال داده ها از یک عصب به عصب دیگری شود. اگر در حال حاضر تمرکزتان را دائماً از دست میدهید، دقیقاً نیاز دارید که مدیتیشن داشته باشید. چرا که افکار زیادی در ذهن شما وجود دارند که اجازه تمرکز درست را به شما نمی دهند.
به صورت ایده آل، مدیتیشن اگر هر روز صبح انجام شود، شما را در کل روز با انرژی نگه می دارد. با این حال، میتوانید برای آرام کردن ذهن خود، قبل از چالش های سخت کاری و تحصیلی نیز مدیتیشن انجام دهید.
موسیقی های آرامبخش، به خصوص موسیقی کلاسیک، ثابت شده است که می تواند توانایی هوش محاسباتی یک شخص، مخصوصاً کودکان را افزایش دهد.
این تاثیر فقط با چند ملودی جادویی رخ نمی دهد. به گفته کارشناسان، موسیقی ذهن را وادار می سازد که هورمون های مختلفی را ترشح کند که به ذهن کمک می کنند آزاد تر فکر کند و اطلاعات را سریعتر بسازد و همزمان حالت روحی شما را روان تر کرده و از لحاظ احساسی شما را استوار تر نگاه دارد.
تحقیقاتی در بریتانیا در جریان است که به دنبال رابطه میان موسیقی و هوش هستند. با اینکه 20 سال از این مطالعات گذشته است هنوز بیش از ده سال دیگر زمان نیاز دارد تا به اتمام برسد. تحقیقات اولیه نشان داده است که موسیقی های کلاسیک با ضرب سریع ( مثل آثار چیاکووسکی) به حافظه محاسباتی کمک می کنند و موسیقی ها با ضرب آهسته ( همانند آثار راچمانینوف) به خلاقیت و استدلال کمک می کند.
یوگا علاوه بر آرامش روح و روان، مزایای دیگری نیز دارد. متخصصان، یوگا را تلفیقی از آرامش و تمرین می دانند که بدون درگیری خاص فیزیکی، می توان به هر دوی آن دسترسی پیدا کنید.
هنگامی که یوگا تمرین می کنید، قادر هستید، به آرامشی عمیق برسید که نیاز به مدیتیشن فشرده و تمرین های تنفس دارد. همینطور بدن شما به مرور با تمرین های سخت قادر خواهد بود در وضعیت های دشوار، کششی و تعادلی ثابت بایستد. بنابراین، تمرکز ذهنی بالایی نیاز است که به این درجات برسید، چرا که نیاز دارید ذهن خود را معطوف به یک چیز کنید و از تمامی پرت اندیشی های محیط خود دور باشید.
فرم های مختلف یوگا نیز وجود دارد که به شما اجازه می دهد بیشتر، بر روی بعد فیزیکی و بعد ذهنی متمرکز شوید بدون اینکه چیزی را فدا کنید.
یوگا بیکرام (Bikram) نوعی از یوگاست که در اتاق گرم انجام می شود و بر روی بخش فیزیکی، متمرکز و کمی هم بر روی ذهن موثر است. از سوی دیگر، بهراماری پرانایاما (bhramari pranayama)، نوعی یوگا تنفسی است که بیشتر برای ذهن موثر است ولی به دقت فیزیکی نیز نیاز دارد.
چگونه تنفس عمیق و ریتم دار به عملکرد هر چه سریع تر و دقیق تر ذهن کمک می کند؟ شاید فکر کنید که این تکنیک بیهوده است، ولی تمامی این پروسه، بسیار فنی تر از آن چیزی است که تصور می شود. ذهن نیاز به اکسیژن کافی دارد تا بتواند به خوبی عمل کند. بعضی اوقات یک شخص که خالی از تمرکز ذهنی کافی است، نیاز دارد تا دوباره ذهنش را با اکسیژن زیاد مجهز سازد، و شما تمام این موارد را می توانید با تمرین های تنفسی داشته باشید.
دانشمندان کشف کردند که میزان اکسیژن در خون حتی با 5 دقیقه تمرین تنفس به میزان قابل توجهی بالا می رود. این فرایندی مناسب جهت آمادگی برای مطالعه کردن و انجام کاری خاص محسوب می شود، چرا که اندازه مغز افزایش پیدا می کند. بنابراین در زمان کمبود تمرکز و آگاهی، تنفس درمانی مناسب برای این مشکل محسوب می شود.
همچنین چندین تکنیک یوگا وجود دارند که شامل خود خوابش و تنفس می شوند که نمونه آن در یوگا از نوع بهراماری پرانایاما وجود دارد. در انجام این تمرین، شما همزمان که خود را در شرایط خواب قرار می دهید تنفس بالایی خواهید داشت که به شما کمک می کند اکسیژن بسیاری را به مغز خود برسانید.
مغز شما 20% از میزان تنفس ورودی را جذب می کند; این میزان برای ماده ی خاکستری مغز و اعصاب بسیار حیاتیست. افراد حرفه ای که این فعالیت را انجام می دهند، سریع تر فکر می کنند، سریع تر واکنش نشان می دهند و دقیق تر اطلاعات را به خاطر می آورند. موضوعی که علاوه بر این باید بدانیم، تحقیقاتی است که بین افراد مسن از 60 تا 79 سال انجام گرفته است که در آن نشان داده شده ورزش ایروبیک به بزرگتر شدن مغزشان کمک کرده است، و آنها را قادر ساخته تا از لحاظ ذهنی،چابک تر و آگاه تر باشند. این نتیجه با افراد مسنی که فقط کار های کششی انجام می دادند، مقایسه شد و همانطور که انتظار می رفت، تفاوت های چشمگیری وجود داشت.
تمرین های هوازی میزان اکسیژن دریافتی به مغز را افزایش می دهد. این موضوع با یک تحقیق اروپایی دیگر تایید شده است که 40 دقیقه استفاده از دوچرخه ثابت، حداقل سه بار در هفته، میزان اکسیژن در مغز را به بیش از 50 درصد افزایش می دهد.
باشگاه ها تمرین های زیادی را در اختیار اشخاص قرار می دهند و این چیزی است که مغز برای ساختن BDNF یا (فاکتور نورون‌زایی مشتق شده) که نوعی هورمون برای رشد و بازسازی سلول های ذهنی است، نیاز دارد.
به عبارت دیگر اگر عملکرد ذهن شما به دلیل کمبود استراحت و تغذیه نا کافی، در پایین تر سطح خود قرار داشته باشد اختصاص دادن ساعت های طولانی به فرایند مطالعه و حفظ کردن مطالب، ثمره ای نخواهد داشت . در این حالت درمانی که می توان پیش گرفت، تولید BDNF برای بازسازی و احیای ذهن است. البته هدف فقط ایجاد عضله نیست ( درست است که ساخت عضله، پاداشی برای تلاش شما محسوب می شود)، ولی در واقع هدف اصلی این است که شما تشویق شوید، تمرین های متفاوتی انجام دهید. زیرا درگیر شدن با یک تمرین تکراری، میزان هورمون استرس شما را افزایش می دهد، که می تواند به مغز شما آسیب برساند.
برای مروری دوباره، باید عرض کنیم که ورزش کردن موجب افزایش اکسیژن در بدن می شود، که به عملکرد ذهنی کمک بسزایی خواهد کرد. همچنین ورزش کردن، میزان ترشح هورمون بدن را نظم می بخشد که باعث کاهش هورمون استرس و افزایش هورمون های شادابی می شود. بنابراین، مشخصاً، دویدن فواید زیادی برای آگاهی و تقویت ذهن دارد.
در وهله اول، 20 دقیقه دویدن در روز 20% به اندازه مغز شما می افزاید. که این امر منجر می شود، 20 درصد سرعت بیشتری در به خاطر سپردن اطلاعات، به خاطر آوردن آنها و پاسخ دادن انها، داشته باشید.
دوماً دویدن، بدن شما را در مقابل انسولین حساس تر می کند. اهمیت انسولین برای جذب گلوکوز که به عنوان سوخت مغزی از آن یاد می شود، بسیار بالاست ( احتمالاً این را شنیده اید که می گویند: قند غذای مغز است). در واقع گلوکوز نیاز به انسولین دارد تا وارد سلول های مغز شود. مشکل اصلی اینجاست که خیلی از مردم مشکل قند دارند یا به قدر کافی بدنشان به انسولین واکنش مثبت ندارد. با هر از گاهی دویدن، مغز شما سوخت بیشتری جذب می کند، بنابراین سریع تر عمل خواهد کرد.
به گفته نویسنده پر فروش جوول سالتزمن، شواهدی وجود دارد که مردمی که بیشتر می خندند، مهارت حل مشکلات بهتری دارند. اشخاصی که قبل از انجام کاری یک جلسه خنده خوب داشته باشند، آگاه تر، با دقت تر، صبورتر و خلاق تر خواهند بود. ممکن است بخواهید که فیلم کمدی مورد علاقه خود را قبل از یک مطالعه فشرده ببینید ( بطور مثال مطالعه برای یک امتحان یا ارائه ی شغلی). خنده، فشار اضطراب را که یک بازدارنده برای عملکرد بهتر ذهنی محسوب می شود را کاهش می دهد. دلیل پشت این بازدارنگی، افزایش کورتیزول در مغز است. این هورمون سرعت انتقال داده ها را کاهش داده و به از بین رفتن سلول های ذهنی سرعت می بخشد که صد البته موجب کاهش عملکرد ذهنی خواهد شد. در نتیجه شما فکر می کنید و آرام تر به خاطر می سپارید و احتمالا با دو دلی بیشتر و به شکل نامربوط صحبت می کنید.
شخصی که زیر فشار اضطراب قرار دارد، نمی تواند خوب تمرکز کند، چرا که احساسات منفی زیادی وجود دارند که مزاحم هستند.
آیا می دانید که مغز در هنگام تماشای تلویزیون به حالتی خنثی می رود؟ زیرا امواج آلفای افزایش یافته در ذهن، این امکان را می دهند که ذهن برای مدتی به حالت غیر فعال در آید، و این یعنی مغز شما تقریباً هیچ عملی انجام نمی دهد. اگر ورزش نکنید، عضلات شما جمع شده و ضعیف تر می شوند، این را تصور کنید که اگر ذهن به حالتی غیر فعال ورود کند چه اتفاقی رخ می دهد؟ حقیقت اینجاست که بدن شما در هنگام خواب کالری بیشتری می سوزاند تا هنگام تلویزیون تماشا کردن.
هیچ اشکالی در تماشای تلویزیون وجود ندارد، چرا که به مغز اجازه می دهد تا استراحت کند و بعد از عمل تماشای تلویزیون واکنش نشان دهد. با این حال وقتی که این عمل بیش از اندازه صورت گیرد ( همانند افراد تنبل که دائماً بر روی مبل ولو هستند)، مغز خود به خود برنامه ای ترتیب می دهد که تنبل تر شود و این را به شکل یک مکانیزم استاندارد شناسایی می کند. در نتیجه فعالیت ذهن شما کاهش یافته و یادگیری را سخت تر می کند.
در صورت نخوردن صبحانه به هر دلیلی مغز شما با نتایجی رو به رو خواهد شد. این مهم نیست که شما گرسنه هستید یا خیر.
بنا به گفته ی کارشناسان دانشگاه تافتس (Tufts)، صبحانه بدن و مغز را برای کل روز آماده می کند. در واقع وقتی که یک شخص صبحانه میل می کند، سوخت و ساز بدن و ترشح هورمون برای او بهتر انجام می گیرد. در تحقیقات انجام شده و ماهنامه فیزیولوژی و عملکرد، کشف کردند که کودکانی که صبحانه می خورند، در مدارس سریع تر آموزش می بینند و بنا به آزمون های انجام شده، اطلاعات را بهتر به خاطر می سپارند.
یک تحقیق آمریکایی دیگر به این موضوع اشاره کرده که کودکانی که صبحانه می خورند، تمرکز بهتری در طول روز خواهند داشت. که این موضوع باعث می شود در کلاس با آگاهی بهتری حضور پیدا کنند. این موضوع کشف شده می تواند برای افرادی با اهمیت باشد که در هنگام انجام کارهایشان خیلی راحت تمرکزشان را از دست می دهند.
ارتباط این موضوع به یادگیری، مربوط به ساختار شیمیایی است. دانشمندان بر این باورند که مواد غذایی ای که در وعده ی ابتدای روز مصرف می شود، زنجیره ای از واکنش های شیمیایی در بدن ایجاد می کند که عملکرد ارگان های بدن که مغز نیز جز آنهاست را تقویت می کنند.
گام پانزدهم: درباره موضوعی که یاد گرفتید، صحبت کنید.
تسلط بر موضوعی بستگی به این دارد که شما اطلاعاتی که می دانید و ایده ای که درباره آن ساخته اید را به اشتراک بگذارید. علم انسان شناسی به این اعتقاد دارد که فعل و انفعال، چه به صورت گروهی (صحبت با شخصی) یا چه به صورت درون فردی ( مثل نوشتن مقاله یا ژورنال)، ذخیره سازی اطلاعات در مغز و تمام منابع مربوطه در آن را توسعه می دهد. درباره موضوع یاد گرفته شده صحبت کردن، نوعی ثبت محسوب می شود که اطلاعات حافظه کوتاه مدت را به بلند مدت انتقال می دهد که بعد ها از آن می توانید استفاده کنید.
بنابراین، بحث و گفتگو مغز را با یادآوری و حفظ نا خودآگاه، تحریک می کند. فکر می کنید چه مقدار اطلاعات در هنگام مکالمه یک ساعته با یک شخص به خاطر آورده می شود؟ مخصوصاً اگر تجربه ای را با کسی در میان بگذارید.
بنابراین همزمان مغز اطلاعاتی که به شما داده می شود را به یاد می آورد، مخصوصاً اگر یک احساس ذاتی پیوست آن اطلاعات شده باشد.
بنا به گفته کارشناسان، انسان ها نورون های آیینه ای، در ذهن خود دارند. وقتی یک شخص عملی را ببیند، الگو های ارسالی به نورون های آیینه ای برای دوباره نویسی ارسال می شود، که خود آن شروع روند ثبت و ضبط است. از آنجا سیگنال هایی به عضلات شما ارسال می شود. همین موضوع دلیل آن است که بدن شما، خیلی ساده با دیدن عمل یک شخص متوجه می شود که چگونه آن عمل را انجام دهد.
تا به حال به این دقت کرده اید که کودکان می توانند حرکات رقص یا ادا و اشاره بزرگسالان رو تقلید کنند ( یا حداقل تلاش خود را برای تقلید انجام می دهند) بدون اینکه کسی به آنها آموزش جز به جز داده باشد؟ بدنشان خود به خود تنظیم می شود و عضلاتشان بلافاصله سیگنال ها را دریافت می کند.
برای یادگیری سریع تر، بهتر است که آموزش تصویری و زنده داشته باشید، تا تصویری که می بینید بلافاصله به اجزای نظیر به نظیر بدن انتقال یابد. این عمل مشخصاً نتیجه ی متفاوتی خواهد داشت تا اینکه فقط یک دفترچه راهنما را مطالعه و تلاش کنید تمام موارد داخل آن را در ذهن خود تصور کنید.
فعالیت های عاطفی و عاشقانه از آن چیزی که به آن فکر می کنید، پر بازده تر است. افرادی که روابط عاشقانه ندارند، در کل، انسان های ناراحت تر و مستعد نگرانی و استرس بالا هستند. این موضوع به کمبود هورمون های لذت که در روابط عاطفی و عاشقانه ترشح می شود، ارتباط دارد.
میزان بالای سروتونین، هورمونی که تنظیم کننده خلق و خوی انسان است ،به گرفتن تصمیمات بهتر و داشتن خلاقیت بالا و اکسی توسین، به توانایی حل مشکلات، کمک بسزایی خواهد کرد. در کنار این فواید، آنها همچنین هورمون های استرس که باعث کاهش عملکرد ذهنی هستند را خنثی می کنند.
دیگر کارشناسان نیز به این نتیجه رسیده اند که رابطه عاشقانه، رسانای اکسیژن به مغز است و این امر ترشح ماده خاکستری ذهن را افزایش می دهد. خلق و خوی خوبی که به تنهایی از این رابطه بدست می آورید، خود می تواند بازده یادگیری شما را افزایش دهد.
ذهن انسان تنها می تواند بر یک یا دو عمل به شکل دقیق متمرکز شود. عادت انجام چند کار با هم، گرچه می تواند برای شما زمان خریداری کند، اما احتمال دارد که کیفیت کار را تحت الشعاع قرار دهد. با اینکه عادت انجام چند کار با هم، مهارتی فوق العاده محسوب می شود، اما باید در اولویت های آخر قرار گیرد و زمانی انجام شود که دیگر چاره ای نیست .
باید توجه داشت که مشکل فقط نتیجه آنی آن نیست بلکه در دراز مدت نیز تاثیرات خود را خواهد گذاشت. این عادت، توانایی تمرکز بر یک عمل را کاهش می دهد و از زمان تمرکز بر یک موضوع می کاهد. بر همین اساس، شما تمرکز کافی که در زمان های دشوار به آن نیاز دارید را از دست می دهید.
همچنین ممکن است، میزان صبر شما در به پایان رساندن کار ها کاهش یابد، چرا که شما همیشه راه سریع تر را انتخاب می کردید. به همین دلیل، در زمان های حیاتی که به تمرکز طولانی مورد نیاز است، تمرکز خود را به راحتی از دست می دهید.
برنامه های مستمر روزانه ، برای تقویت ذهنی در بازه های زمانی کوتاه، مثمر ثمر واقع می شوند. چرا که به مرور چالش ها از بین خواهند رفت. به عنوان مثال فعالیت روزانه رقص را تصور کنید که هر چه بیشتر تمرین کنید، آسان تر می شود. همین موضوع برای ذهن شما نیز صادق است. وقتی شما فعالیت های روزانه مشابه را به ذهنتان که به درجه تسلط آن رسیده، ارائه می دهید، پروسه رشد آهسته تر خواهد شد.
به جای اینکه با روند مشابه و راحت ادامه دهید، خود را با انجام فعالیت های روزانه متنوع یا رفتن به جاهای مختلف، به چالش بکشید. بطور مثال در هنگام ساختن تزئینات چوبی، تعدادی از گام ها را به شکل وارونه انجام دهید و ببینید چه اتفاقی رخ می دهد. طرز تهیه غذا های مختلف را بدون اینکه به کتاب نگاه کنید، امتحان کنید. سرآشپز ها با خروج از محدوده راحتی خود، غذاهایی درست می کنند که انگشتانتان را با آن بخورید.
